İlkokul Öğretmenin Sende Ne İz Bıraktı?

Örtmenimden yediğim dayak,gördüğüm şiddet bugün bi yerlere gelemememin sebebidir.Misal burda bilge üye olamıyorum.Çocukluğumda gördüğüm şiddet istendik davranışlar göstermeme engel oluyor,sürekli yaramazlık yapmak istiyorum.Yoksa çoktan bilge üye olduydumdu...
(Burada hafiften duygu sömürüsü yapılır...)

Hocam galiba yaşananlar çekiyor galiba.
Bilge üye olmanız için sonuna kadar arkanızdayım.

Sağolun hocam...Şakaydı..Siteye eskisi kadar da girmiyorum.Bilge üyelik gibi beklentim de yok zaten.Yine de teşekkür ederim.İyi geceler dilerim.

Sürekli drama yaptırıp, özet çıkartırdı. Yorum yapamayacağım.

İyi izler de bıraktı, kötü izler de...

Ama ne olursa olsun, bu mesleği yapıyorsam mutlaka katkısı vardır öğretmenimiz.

İlkokul öğretmenim denince benim aklıma da yediğim dayaklar geliyor.Ilkokul birinci sınıfta en arkadayim tahtayı goremiyorum gözlerim bozukmus fark etme di tabi...Yanımdaki arkadaşa bakıp u harflerini yapıyordum Sanırım çirkin olduğunu düşündü yazımın yüzüme oyle bir tokat attı ki beş parmağınin izi çıkmıştır. Çok ta utandım. Teneffüste kimsenin benimle oynamayacagini düşünmüştüm. Neyseki oynadılar.
  Sıra dayakları zaten çok olağandı.Elimizi buzdurup tırnaklarımıza vururdu.Hic birimiz ailemize söylemezdik.Dayagi normallestirmisti bu kadın.
Uzun cizmeleri vardı ve bize sildirirdi.Sirayla mı silerfik yoksa biz mi isterdik hatırlamıyorum ama ben silerken çok heyecanlanırdim.
Bir kere karşılaştık tanimamazliktan geldim o beni tanıdı.Maalesef hiç saygım yok.5yil okuttu bizi.Onun yaptıklarını yapmayarak iyi öğretmen oluyorum.

İlkokul öğretmenim, hayatımın akışını değiştirdi...

Sene 91. İzmit'te bir dershane, ilkokul öğretmenlerine kontenjan açmıştı. Öğretmenlerin 5. sınıfa giden çocuklarını bedava kabul ediyorlardı. Öğretmenim Nejla Üngün durumumuz kötü olduğu için hakkını benim için kullandı, beni o dershaneye gönderdi, kendi çocuğu aynı dershaneye parayla geldi. Daha bir şey dememe gerek yok sanırım.

Hiç Unutmadım Öğretmenimi Çok Sayar Ve Severim.rüyalarıma Girdi Birkaç Gün Sonra Kendisine Dolaylı Yollardan Ulaştım Tel.ile Görüştüm O Kadar Mutlu Oldumki Umarım Bir Gün Yüzyüze Görüşeceğiz Ve Ben Ona Sımsıkı Sarılmak İstiyorum Çok Çocukça Ama Öyle Çok Babacan Ve Dik Bir Duruşu Vardı Kendisini Çok Ama Çok Severim.hatta Bazen Kendimi Onun Gibi Ders Anlatırken Görüyorummmm

Ben de çok sevenlerdenim.Bir kaç kere dayak yedim ama sıra dayağında.Hatta onunla ilgili çok net bir anım var.
 Ben hep zayıf, çelimsiz, kansızlık problemi olan ve bayılan bir çocuktum. Bir gün yine sosyal bilgilerden oku, anla ve anlat ödevi vermişti. Ben çalışmadan gitmiştim ve çalışmayanlar tahtaya çıksın dedi. Ben de çıktım tabi. Öğretmen masasının yanında duruyorum. Birden içim geçti ve bayılmışım. Artık korkudan mı açlıktan mı onu kestiremiyorum.
Gözümü açtım öğretmenimin kucağında deri koltuklardayım. Müdür odası o kadar havalı ki önce rüyadayım sandım. Öğretmenim ağlıyor. İlk defa okulda bayılmıştım çünkü. Çok korkmuştu. Hemen bana bir şeyler alıp yedirmişlerdi.
Canım benim şimdi torun büyütüyor. Hala görüşürüz.

Tahtaya Beni Çıkartıp Elime Kitabı Verdi.sayfalar Dolusu Ben Tahtaya Yazıyorum Sınıf Tahtadan Deftere Geçiriyor. Tahtayı Kaç Defa Silip Yenisini Yazdığımı Hatırlamıyorum. Hatırladığım Üç Ders Boyunca Devam Ettiğim

Bir gün yapamadığı bir problem karşısında kızını bir dövdü, bir dövdü, korkudan sindiğimizi hatırlıyorum...

Yetki herkesin kaldırabileceği bir güç değil. Biz çocukken öğretmenler dayak konusunda sınırsız yetkiye sahipmiş gibi davranıyorlardı. Yazık ki, öğretmen olurken çocuklara vurulmaması gerektiğiyle ilgili bir kriter yok. Tabi biz şimdi çocuklara dokunmuyoruz bile. Hemen psikolojileri bozulacak diye ödümüz kopuyor. Nedense her dönemde baskı bizim üzerimizde oluyor. Şanssızlık.

Ataturk sevgisi...

Yetki herkesin kaldırabileceği bir güç değil. Biz çocukken öğretmenler dayak konusunda sınırsız yetkiye sahipmiş gibi davranıyorlardı. Yazık ki, öğretmen olurken çocuklara vurulmaması gerektiğiyle ilgili bir kriter yok. Tabi biz şimdi çocuklara dokunmuyoruz bile. Hemen psikolojileri bozulacak diye ödümüz kopuyor. Nedense her dönemde baskı bizim üzerimizde oluyor. Şanssızlık.

Çok sevdiğim, artık klişeleşmiş bir laf var; '' Öğretmenlerin kral olduğu bir zamanda öğrenciydik, öğrencilerin kral olduğu zamanda da öğretmeniz.''

Mesleğimi