arkadaşlar, kimimiz Türkçeyi tam bilmeyen, eline kalem değmemiş çocukları, kimimiz de "önce benim çocuğum okumaya geçsin" yarışı içinde olan velilerin çocuklarını okutuyoruz. bunlar tabi ki farklı olacaklar.
daha önceki okulumda Türkçeyi zor anlayan, kalem tutmayı bilmeyen öğrencilerimle şimdiki hırslı velilerimin çocuklarını karşılaştırıyorum da o zamanlar ne kadar zorlanmıştım. evde destek yoktu, anneler okuma yazmayı bırakın Türkçe bile bilmiyorlardı. yakında büyük ihtimal kimi arkadaşlar sesleri bitirirken kimileri daha yeni yarılayacaklar.
önemli olan aynı harfte olmak değil, görevimizi en faydalı biçimde yerine getirmek değil mi? hepinize saygılar...
her gün ödev verişimdeki sınıfla benim aramızda geçen konuşma şu:
-çocuklar bu verdiğim ödevi annenizle babanızla beraber yapıcaksınız, defterinize not yazdım ayrıca onu da okutun anne babanıza
-ama öğretmeniiim benim annem okuma yazma bilmiyooo
-benim annem de türkçe bilmiyo ki okuyamaz öğretmeniimm
-benim ablam var türkçe biliyo 4 e gidiyo onla çalışıyımm mı öğretmeniim??
-benim abim var ama bana yardım etmiyooo
-..
...........
-tamam tamaaaam kim türkçe biliyosa onla çalışın