Artık isyan bayrağını çekmek üzereyim. Tek yapacakları dün eklediğim resmin ismi olanı boyayacaklar ki daha önce fe yaptık. Herkes yapmaya çalışıyor uğraşıyor. İki kişi hariç birisi geride ona vermedim zaten diğeri de verdim Allah a emanet yaptı. Herkes uğraşırken bir baktım Hüseyin in kağıdını Seher yapıyor. Sen misin bunu yapan aldığım gibi yırtıp çöpe attım. Sabah bu sinir krizinden sonra da meşhur ibrahim yine. Tahtaya yazdığım metni okuyoruz hemen hemen hepsi de takip ediyordu okuyanı. Sonra bir baktım ibrahim kalemi yiyor. Hiç seslenmedim izledim izledim kalemi tam 7 parçaya böldü 😔 bu çocuğa mı okuma yazma öğreteyim ben ya terbiye yok çocukta.
Sabır Hocam. Muhakkak dokunacağınız bir noktası vardır. Biraz sevin, saçını okşayın, onunla oturmaktan mutlu olduğunuzu belirtin. Baskı altında hissediyor kendini kanımca. Bende de buna yakın bir öğrenci vardı ta bir gün arkadaş oluncaya kadar, dertleşiyoruz bazen..Ara ara yanına gidip vay bunu güzel yaptın, okudun gibi şeyler söylüyorum. Çok mutlu olduğumu falan söylüyorum. Sonra çıkışlarda birbirimize sarılıp vedalaşıyoruz.. Ona dokunabilmenin bir yolu olmalı..
