fificyo öğretmenim bende öyle alışmışım ki aklımda hep onlar var 
onlara alışmakta güzel...
benim aşırı duygusal bir yapım var hocam, sevgili babamın hep dediği üzere iyi ki doktor olmamışım sen hastana ülsersin bile diyemezsin der durur bana
Bu çocuklardan önceki sınıfımı da 1den alıp mezun ettim, inanılmaz bağlandım, hala her gün görüşüyoruz onlar ayrı ağlıyor ben ayrı... o yüzden başlarda çok zorlandım adaptasyon sorunu yaşadım. Ben bu mesleği cidden para kazanmak için yapmıyorum yani daha doğrusu para kazanayım diye seçtiğim bir meslek değil öğretmenlik...Çok başka bir yönü var...İlk günleri atlattık çok yordular hala yoruyorlar ama bişey söyliycem deyip öpmeleri,tenefüste içten sarılmaları,çıkışta atkısı elinde çaresizce bana bakmaları,akşam evde uğraşıp bana birşeyler yapmaları,vs vs...İnsanlığın gerçek yüzü en saf hali onlarda.Şahit oluyoruz hepsine...Sonradan bozuluyor dünya ,insanlar ,kalpler kötüleşiyor...İnsanlığın en saf evresiyle muhattap oluyoruz ,seviyoruz ,seviliyoruz daha ötesi yok.Artık özlüyorum onları ...
