benim aşırı duygusal bir yapım var hocam, sevgili babamın hep dediği üzere iyi ki doktor olmamışım sen hastana ülsersin bile diyemezsin der durur bana 
Bu çocuklardan önceki sınıfımı da 1den alıp mezun ettim, inanılmaz bağlandım, hala her gün görüşüyoruz onlar ayrı ağlıyor ben ayrı... o yüzden başlarda çok zorlandım adaptasyon sorunu yaşadım. Ben bu mesleği cidden para kazanmak için yapmıyorum yani daha doğrusu para kazanayım diye seçtiğim bir meslek değil öğretmenlik...Çok başka bir yönü var...İlk günleri atlattık çok yordular hala yoruyorlar ama bişey söyliycem deyip öpmeleri,tenefüste içten sarılmaları,çıkışta atkısı elinde çaresizce bana bakmaları,akşam evde uğraşıp bana birşeyler yapmaları,vs vs...İnsanlığın gerçek yüzü en saf hali onlarda.Şahit oluyoruz hepsine...Sonradan bozuluyor dünya ,insanlar ,kalpler kötüleşiyor...İnsanlığın en saf evresiyle muhattap oluyoruz ,seviyoruz ,seviliyoruz daha ötesi yok.Artık özlüyorum onları ...
Öğretmenim bende aşağı yukarı siz gibiyim ilk başladığımda bu mesleğe yıllar önce oldukça serttim beni bile yumşattılar..
bazen iyiki sınıf öğretmeni olmuşum diyorum sınıfta bazı günler öyle hoş hareketler yapıyorlarki öyle hoşuma gidiyorki davranışları, konuşmaları, saflıkları
bazen öyle mutlu ediyorlarki beni aynı sizin dediklerinizden
işte bittiğim an o an oluyor. bazen öyle komik oluyorlar ve farkına varmıyorlar hepsi ayrı bir tat ayrı bir güzel
daha ne denir bilmem seviyorum onları..ve özlüyorum
ayrıca tüm zümrelerime hayırlı kandiller diliyorum...
