Hepinize iyi akşamlar zümrem
Bugün çooook yorgunum ama çoook mutluyum
dün bahsettiğim Baran'ım artık okula gelmez diyordum bu sabah geldi. Bu kez yengesiyle geldi. İlk ders beş on dakika çekingenlikten sonra tekrar kaynaştı. Ama yenge evde çocuğum var deyip ilk ders sonu gitti. Ablamızı aldık tekrar. Bütün günü çok neşeli geçirdi. Tüm etkinliklere katıldı. Öğleden sonra da gözleri sevinçle parlayarak "örtmenim annem akşam geliyor" deyince sevinçten kucaklayıverdim miniği. İnşallah annesi gelince herşey daha kolaylaşacak. Bugün anladım ki sorunu kesinlikle okulla değil.
Yalnız ben hiç oturamıyorum bütün gün. Sizde de durum aynı mı? Sandalyem örümcek bağlayacak kullanılmamaktan. Sadece öğlen yemeğimi yerken yarım saat oturdum bugün ve ayaklarım artık patlamak üzere.
Listemde olup hiç gelmeyen bir öğrencimi annesi öğleden sonra getirdi. Kızını yeni mezun etmiştim. "Siz olunca verelim dedik ama çok küçük yollamak istemiyoruz." dedi. Ama 76 aylık çocuk. Ben de "yarından itibaren gelsin bir bakalım yapamayacak gibiyse rapor alırsınız" dedim. Bu şekilde karar verdik. Sarıkamış gibi bir yerde böylesi de var. Ama kızcağız da hakikatten pek minicik sevimli birşey
Bugün öğlen okula gidince eski kuzularım sardı çevremi. Bir de yeni kuzucuğum gelip sarıldı. İttiriverdiler kenara "bırak o bizim öğretmenimiz" diye. Kıskançlıktan ölecek sıpalar
Üzülüp sıkılıyoruz, yoruluyoruz, kendimizi paralıyoruz ama herşey sonuçta olacağına varıyor. En iyisi keyfini çıkarmak vallahi. Şimdilik hepinize huzurlu ve keyifli bir akşam dilerim. Şööyle ayaklarımızı uzatıp oturabilsek biraz başka şeye gerek yok bence
