Sözde bugün k diyecektim.
Elektrikler yoktu. Ödev için fotokopi bile çekemedim
Üstüne nöbetçiydim.
Çocuklar bugün çok kötüydü.
Yanıma alıp tek tek okuturken yazmalarını, okuma yapmalarını istiyorum.
Yerine oturup sözümü dinleyen çocuk sayısı öyle az ki..
Ne yapsam bilmiyorum.
Çocukların bu rahatlığı, hevessizliği beni çıldırtıyor.
Hadi hep beraber okuyalım dediğimde.
Okuma çabası gösteren 3-5 kişi ve hep aynı kişiler..
Diğerleri sadece yemek ve tenefüs için yaşıyor gibi.
Her gün başka bir veli, abla gelip şikayet ediyor.
Okumak istemiyor yazmak istemiyor, çalıştıramıyoruz evde.
Kızsanız hocam, ceza verseniz hocam..
Bunları duymaktan bıktım artık.
Dayanamadım son ders ben gidiyorum yeni öğretmeninizle başarılar.
Sakın okulda görüp yanıma gelmeyin, bana seslenmeyin.
Tembelliğinize tahammül edemiyorum.
Sizi görmezden geleceğim artık sizi tanımıyorum diye çok ağır konuştum.
Bir kaçı ağladı hatta.Ama evet rahatladım biraz.
Pazartesi de ilk ders başka öğretmenle yer değiştirip iyice korkutmak istiyorum.
Eski sınıfımda etkili olmuştu.
Umarım yine olur.
Çok şey mi istiyorum zümrelerim?
Hazırladığım okuma kartları ellerinde olsun, yerlerde değil.
Okurken duvarlara ve yüzüme değil yazıya baksınlar.
Ve akılları yemekte değil derste olsun ne olur..
Ben bu kadar rahat, keyfine düşkün çocuğu bir arada görmedim vallahi.
Yok yok seçilmişler gibi..
Bu tatil bitmesin gerçekten görmek istemiyorum onları şuan çok sinirliyim..
İyi tatiller herkese..