Hayırlı günler dilerim zümrelerim..
Gün bitti aslında hayırlı akşamlar desem daha doğru olur..
Benim için pazartesi günleri kabus gibi.
Çocuklar inadına kötü geliyorlar okula.
Ders, ödev sıkıntısını düşünemiyorum davranış problemlerini düşünmekten.
Sınıfım 24 kişi 14 kişi ile iyiyiz.
Kalan 10 çocuk huysuz, huzursuz, yaramaz, saldırgan, mızmız, inatçı, çoğu parçalanmış ailesi olan sorunlu öğrencilerden oluşuyor.
Derste yerlerine oturtamıyorum.
Otursa da yazmıyor, oku derim okumaz, başında dikilcem de yazacak ite ite.
Gözümün önünde arkadaşının eline kalem batırır öbürü gözü yaşlı gelir, ikisi de sorun çıkarıyor o gerçek.
Dersin ortasında çığlık atar bir tanesi hayvan sesleri çıkarır.
Bütün ilgi ona kayıyor. Diğerleri de başlıyor bu sefer şımarmaya.
Zümrelerim ders işleyemiyorum. Artık öyle mutsuzum ki okula gitmek, sınıfa girmek işkence halini aldı. Bu çocuklara karşı tahammülüm de kalmadı açıkçası, artık kötü davranmaya başladım ve çok üzülüyorum.
Bağırmadan, ağız tadıyla işlediğim bir dersim yok.
Sevdim, öptüm, güzelce konuştum, yalvardım, ceza verdim, kötü davrandım olmadı olmadı olmadı..
Bir tanesi başlatsın diye bekliyor diğerleri ki o bir tanem her daim hazır şımarmaya
Ne yapmalıyım bilemiyorum.
Önerileriniz var mı bana?
Aile dışında olsun lütfen. Çünkü bunların ailelerinden bir hayır yok.
Çoğunun temel sorunu da ailede zaten.