İsrafa Nasıl Dur Diyebiliriz?

- Türkiye’de her yıl 500 milyon dolarlık ilaç çöpe gidiyor. 2005 yılı itibariyle ülkemizde kişi başına ilaç tüketimi 93 dolar.
- 1 ton kağıt 17 ağaç, 17 ağacın da 70 metrekare ormana eşittir. İsrafının yaygın olduğu alanlar olarak bozuk yazıcılar, not kağıtları, gereksiz yere basılan, kullanılan duvara asılan kağıt tablolar, duvar kağıtları, kutu meyve suyu, süt ambalajları, kağıt torba, havlu peçeteler...
- Mutfak batarya ve muslukların bakımının yapılarak, contalarını değiştirmek suretiyle 6 metreküp tasarruf sağlamak mümkündür.
- Türkiye’de her gün üretilen 120 milyon ekmeğin yaklaşık 12 milyonu israf ediliyor, bunun ekonomiye zararının günlük 2.6 milyon YTL dir. "Türkiye, ürettiği her 10 ekmeğin 1’ini israf ediyor."
  ve daha niceleri.

BİZ BU İSRAFA NASIL DUR DİYEBİLİRİZ?

Bir kaç öneri benden:
1- Çocuklara gereksiz yere kalemlerini açtırmayarak.
2- Defterlerinden gereksiz yere sayfa yırttırmayarak.
3- Gerekmedikçe lambaları yakmayarak.
4- Biliyorsunuz ki devlet belki milyonlarca kitap dağıtıyor ve öğrenciler de defter alıyorlar. Bunlar sene sonlarında toplanarak geri dönüşümü sağlanabilir.

Sizin önerileriniz?

İlkokulda kalemim çabuk bitmesin diye kırılan ucu yapışkanla tekrar tutturup yazı yazmaya çalıştığımı hatırladım şimdi

Güzel bir konu Mtdemirci Hocam,teşekkür ediyoruz

Hele de çocuklara tutumlu olmayı öğretmek istiyorsak,-büyüklerde de olduğu gibi- ellerindekinin kıymetini bildirelim öncelikle onlara:

Kalemine sahip çıkmıyorsa,sınıfın boyalarına sahip çıkmıyorlarsa alın boyaları belli bir süreliğine ellerinden,bakın nasıl değerini anlayacaklar

İlkokulda kalemim çabuk bitmesin diye kırılan ucu yapışkanla tekrar tutturup yazı yazmaya çalıştığımı hatırladım şimdi

Güzel bir konu Mtdemirci Hocam,teşekkür ediyoruz

Hele de çocuklara tutumlu olmayı öğretmek istiyorsak,-büyüklerde de olduğu gibi- ellerindekinin kıymetini bildirelim öncelikle onlara:

Kalemine sahip çıkmıyorsa,sınıfın boyalarına sahip çıkmıyorlarsa alın boyaları belli bir süreliğine ellerinden,bakın nasıl değerini anlayacaklar

Sudee hocama katılıyorum önce ellerindekinin kıymetini bilmelerini sağlamalıyız sahip olduklarının nekadar değerli olduklarını fark ederlerse eminim ki savurganlığın da sonu gelecektir

Sudee hocama katılıyorum önce ellerindekinin kıymetini bilmelerini sağlamalıyız sahip olduklarının nekadar değerli olduklarını fark ederlerse eminim ki savurganlığın da sonu gelecektir

Hocam her şeyi elinden alamayız değil mi? Bilinç ve alışkanlık kazandırmak da önemli:

İnsan sigara içerek hem para israfı yapıyor hem sağlığına zarar veriyor. Parasız kalsa da, sağlığı bozulsa da devam ediyor.

Sadece atılan ve gereksiz kullanılan şeyler değildir israf, fazla kullanılanlar da israftır.
Kimin sözü hatırlayamadım ama "İsraf, bereketin düşmanıdır."

Hocam her şeyi elinden alamayız değil mi? Bilinç ve alışkanlık kazandırmak da önemli:

İnsan sigara içerek hem para israfı yapıyor hem sağlığına zarar veriyor. Parasız kalsa da, sağlığı bozulsa da devam ediyor.

Sadece atılan ve gereksiz kullanılan şeyler değildir israf, fazla kullanılanlar da israftır.
Kimin sözü hatırlayamadım ama "İsraf, bereketin düşmanıdır."

Hocam,zaten ellerindekinin kıymetini anlasınlar,tutumluluk bilincini kazansınlar diye bu yöntemi söyledim ben.

Önce farketmelerini sağlamak lazım.Herşeyin ellerin altında olduğunu bildikleri zaman,hem israf yapabiliyorlar, hem de zaten sahip oldukları için değerini anlamayabiliyolar.

Bu yüzden,sahip olduklarının bigün ellerinin arasından kayıp gidebileceğini somut bir şekilde yaşatmak lazım ki,kaybetmeden değerini anlasınlar ve ona göre kullansınlar

Bu sadece küçük bi başlangıç,diğer önerileri de arkadaşlardan bekliyoruz ...

"On dokuz yıl evveldi.Stockholm'e gitmiştim.Bir otele indim. Geceydi.
Sabahleyin, traş olmak için lavaboya gittiğimde,
aynanın yanında ilginç bir not gördüm.
Lütfen diyordu, traştan sonra jiletinizi çöpe atmayın. Yanda bir kutu var,
oraya bırakın.Bir tek jiletle dahi olsa, İsveç çelik sanayisine yardımcı
olun.
Doğrusu hayretler içinde kaldım. Çocukluğumdan beri çelik eşya
denince akla İsveç çeliği gelir. Birçok eşya üzerinde "İsveç çeliğinden yapılmıştır" diye yazardı.
İste o ülke, kullanılmış bir tek ufacık jiletin bile çöpe gitmesini istemiyor,
ona sahip çıkıyor, gelen turistlere rica yollu uyarıda bulunuyordu.
İsviçre'de zaman zaman, belli periyotlarda, radyolar, televizyonlar,
bir haberi duyurur.
Şu tarihte, su saatte, adamlarımız gelecek. Siz lütfen hazırlığınızı yapın.


Okumadığınız,ilgilenmediğiniz, kullanmadığınız ne kadar kitap,dergi, gazete varsa, kâğıt, ambalaj,kutu varsa, ve lev ki, bir ilaç prospektüsü dahi
olsa, kapının önüne koyun.
İsviçre'nin kalkınmasına yardımcı olun.Fazla ağaç ziyanına engel olun."

"Beş yaşında idim.Babaannem rahmetli, pirinç ayıklıyordu.
Bir tane yere düştü. Babaannem eğildi,aramaya başladı.
Sağa bakıyor, sola bakıyor, bulmaya çalışıyor.
Çocukluk iste, "aman babaanne dedim.Bir pirinç tanesi için
bu kadar caba harcamaya,yorulmaya değer mi?"
Rahmetli ilk defa sertleşti bana karşı, öfkeyle doğruldu.
"Sen oturduğun yerden ahkâm kesiyorsun,"dedi.
"Hiç pirinç üretilirken gördün mü? İnsanlar ne kadar zorluk çekiyorlar.
Bir pirinç tanesinde kaç insanin göz nuru, alın teri, emeği,çilesi var biliyor musun?"
Utancımdan kıpkırmızı olmuştum.
Aradan yıllar geçti.Hukuk Fakültesinde öğrenciyim.
Alain'in proposlarini okuyorum. Birden irkildim.
Babaannemi hatırladım. Alain, bir insan yerde bir iğne görüp de eğilip
almazsa, bütün uygarlığa karşı ihanet etmiş olur diyordu.
İlave ediyordu. Bir iğnenin üretiminde binlerce insanin alın teri, göz nuru, el emeği vardır diyordu."


"Bir mıh bir nalı kurtarır.
Bir nal bir atı,
bir at bir komutanı,
bir komutan bir orduyu,
bir ordu bir ülkeyi kurtarır "

ALINTIDIR

 ülkeyi çöpten kurtaracak, enerji kullanımını azaltacak, küresel ısınmanın önüne geçmede kullanılacak en önemli yoldur geridönüşüm. ben öğrencilerime geridönüşümün nekadar gerekli olduğunu defalarca anlattım. israfın nekadar kötü olduğunu da biliyorlar. okadar çok anlattım ki ağaç kesen birini gördüler mi hemen uyarırlar( aldıkları tepkiler çok sert de olsa) Bu davranışları onlara kazandırabildiğim için çok memnunum ancak yaşadıkları yer öyle bir yer ki çöp kutuları yok,çöp yığınları ile dolu her yer, belediye çalışmıyor, sürekli geridönüşümü anlatmama rağmen tek bir geridönüşüm kutusu bile yok. Doğal olarak geri dönüşüm tesisi de... Dünya yok olma tehlikesiyle karşı karşıya ancak her yerde olması gereken geri dönüşüm tesisleri çok yetersiz. Ben öğrengilerime gelecekte ne olmak istiyorsunuz diye sorduğumda içim burkuluyor çünkü bu gidişle belki de gelecek diye birşey olmayacak.....

Okula ilk geldiğimde muslukların ve ışıkların zaman zaman gereksiz yere açık olduğunu gördüm. Sonra öğrencilerimle ilk olarak bu konuya değindim. Tasarrufu teşvik edici afişler hazırlattırdım. Tasarrufta bulunan öğrencilerimizi onure ettim. Bu konuda oldukça mesafe katettik. Eğer çocuklarımıza bu eğitimi verirsek orta vadede bunun meyvelerini yiyebiliriz. Bence güç bizde...

 Araf suresi 31.ayet: "Yiyiniz,içiniz fakat israf etmeyiniz."
  İsra suresi 26.ayet: "Gelişi güzel boşa savurmayınız."
 Furkan suresi 76.Ayet: "Ne cimrilik ne de israf ediniz."

En azından bilgisayarın monitörünü kapatarak enerji tasarrufu yapılabilir.

Örnekler ve öneriler çok güzel...
Benden de birkaç öneri:
1- Kullanmadığımız aletlerin fişlerini çekelim.
2- Sofra hazırlarken ya da yemek yaparken daha az tabak-çanak kullanmaya çalışalım. Çünkü ne kadar çok bulaşık, o kadar çok su-deterjan-ısı israfı...
3- Gün ışığından tam verim almak için, pencere tüllerimiz mümkün olduğunca ince-geçirgen kumaştan olsun. Hatta evin konumu uygunsa tülleri bile çekmeyelim. Tabi odanın rengi de çok önemli verim almada. Mümkün olduğunca pastel tonları kullanmalıyız. En çok da beyaz ve açık sarı...
4-Kıyafetleri de makinede yıkarken özen gösterelim. Etiketlerinde yazan yıkama ve ütüleme kurallarını okuyalım.Zira annemin bugüne kadar, yüksek derecede yıkayıp çeken, açılan, rengi atan veya ütülerken iz bıraktığı kısacası durduk yere ziyan ettiği bir sürü eşyanın akıbetini biliyorum.
4- Çocuklara ise muslukları açık bırakmamaları konusunda hassas davranalım. Benim sınıfımda (zaten okul tek sınıftan ibaret)iki nöbetçi olur. Biri sınıf, biri de tuvalet ve musluk nöbetçisi...
Şimdilik bunlar geliyor aklıma. Daha sonra eklemeler yapabilirim. Saygılar...

Anadolu ajansının fotoğraf galerisinden: SU/SU/zluğumuz
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Kuraklığı ne kadar güzel anlatan resimler.Teşekkürler Hocam.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
Göz atmanızı tavsiye ederim.

önce teşekküer ederim öğretmenim bizi bu konuda duyarlı olmaya davet ettiğiniz için.
üniversitedeyken uygulama dersleri için bir sürü materyal hazırlardık. dersi anlatıpta işimiz bitince o kağıtlar araç gerçler çöpe. bu durum beni çok üzüyordu. bu hazırladıklarımızı çöpe atmak çok büyük bir israftı. arkadaşlarla düşündük ne yapabiliriz diye. sonra hocamızın da yardımıyla okulda bi materyal odası oluşturup bu materyalleri oraya bırakmaya karar verdik. kullanılamaz hale gelen kağıtlar için de kağıtlara özel çöp kutuları koydurduk koridorlara.küçük gibi de görünse büyük bir israftan kurtarmıştı bizi.
benzer uygulamaları sınıfımda da yapıyorum. ama belediyelerinde bu konularda duyarlılık göstermesi gerekiyor.
benim sınıfımda defterinden kağıt kopartmak yasaktır. kalemin ucu iyice küçülmeden açmak yok, muslukların açık bırakmak yok. küçük şeyler ama faydası büyük olacak bence.