Arkadaşlar 7 yılımı verdiğim severek yaptığım mesleğimden nefret etme noktasına getirildim. Çevirilen dolaplara, öğretmenin yerden yere vurulmasına dayanamıyorum artık. Garantiymiş, memuriyetmiş, tatilmiş, yeter garantisi tatili batsın ben mutsuzsam. İstifa etmeyi düşünüyorum. Bu süreç nasıl işler?
Değerli öğretmenim,
Ne mutlu ki benim geç kalmışlığım, gözden kaçırmam yada önemsemiyişim nedeniyle (ki özeleştirim için bağışlayın) ve daha önemlisi "Yaşamak, bir çocuğun yılmak bilmez inadı ve inancıyla" dememden olsa gerek yazdıklarınızı okuduğumda söyleyebileceklerimin değerli öğretmenlerimiz tarafından dile getirildiğini gördüm.
Öyleki öğretmenim, her ne kadar basitleştirilmeye, değersizleştirilmeye, haksız birçok eleştiriye maruz kalsak da; "evde bir tanesi ile uğraşamıyoruz hocam allah işiniz zor" diyen velimizin tutarsız davranışlarıyla karşılaşsak da; bütün sıkıntılara rağmen minik yüreklerin saf ve temiz sevgisi ile, yarınlara iz bırakma adına sonuna kadar mücadele etme davranışını göstermek zorunda olduğumu hissetmekteyim...
Öğretmenlik, dört tarafı kuşatılmış bir kale komutanı olmak gibi. Ne kadar köşeye sıkıştrılsa sıkıştırılsın, inadına, inançla güzel bir gelecek, mutlu yarınlar inşaa etme umuduyla, yarınlarda çocuklarımızın önünde liderler yetiştirme beklentisiyle, En önemlisi yapılan bütün eleştirilere karşı "İşte başardım!" deme söylemiyle direnmeli, mücadele etmeyi gerektirdiğini düşünüyorum...
Kim ne derse desin, her eleştiriyi yapan dahi bilmezmi ki yaptığı eleştirileri yazmasını, okuyup sorgulamasını yine bir öğretmene borçlu değil midir?
Saygılarımla...
