Öğretmenlerle dolu bir aileden geldiğim için çok aşinaydım aslında. Üniversite tercihlerinde puanım istediğim bölüm olan ist ünv pdr ve ankara siyasal bilgilere yetmediği için hayata küsme durumuna gelmiştim. Ne olduysa babamın sözünden sonra oldu ve aklımda hiç olmayan bir mesleğe yöneltti beni.
"Pdr okuyup tek öğrencinin sorununu çözeceğine sınıf öğretmeni olup onlarca miniğin kalbine dokunabilirsin."
Velhasıl ilk tercihim olan 9 eylül ünv sınıf öğrt bölümüne girdim ve okumaya başladığım andan itibaren mesleğime şükrettim. Atandıktan sonra bu şükür daha da katlandı.
2 sene oluyor atanalı bu sene eş durumuyla yeni bil okul yeni bir ile geldim. Geçenlerde ilk öğrencilerim okuldaki arkadaşıma ısrar edip beni aratmışlar telefonu bir açtım koro halinde sizi çok özledik öğretmenim diyen minikler. sonra kızımın biri aldı eline telefonu "öğretmenim sizi çok özledik yeni öğretmenimizi de seviyruz ama siz bizim ilk gözağrımızsınız" dedi. Gözlerim doldu. Asıl siz benim ilk gözağrımsınız diyebildim sadece.
Evet çok sorun yaşıyoruz bazen velilerle bazen öğrencilerle isyan noktasına geliyoruz belki ama dünyadaki en masumlarla bizim işimiz. Masumiyet ve sevgi birleştiği için de anılar hep taptaze zihinlerde. İyi ki öğretmenim iyi ki babam o cümleyi söylemiş. İyi ki baba mesleğini devam ettiriyorum