Ya doğru olmalı insan,Ya doğruyu tutabilmeli ömründe.Ya hak konuşmalı lisan,Ya eğilmeli vav gibi önünde.Faniler şaha kalksa sonu boş,Elinde imanın ateşiyle coş,Yürü garip insan,yürü de koş,Sönsün ömründen günah fenerin.İşte, nefsi yenmek bütün hünerin
Her şehidin kurşunu sanki bizim elimizden çıkar,Yüreği yana yetimi sanki biz bıraktık.Ağlayan anaların feryadı bizim sesimiz,Yaralı eşlerin gözyaşları sanki bizden akar..Babalar yas tutar bizim yüreğimizde,Anaların ağıtları bizden çıkar.Ey kahpe silah,Kimi dost bildin de yön değiştirdin,Kimin elinde patlamayı hüner sandın.Sen ki Aliye zülfikardın,Osmana heybet Ebubekre sadaka,Ömer e adalet.Dönsün yedi düvele kan revan şehirler Mekkeye,Dönsün erler boynu bükük inleyen evlere..
Sevemedik elvedaları,Gelmek ne kadar sevinçse,gitmek o kadar hüzündü.Nereye gittiği önemli olmadan Kaybetme korkusuydu yüreğe dolan.Arabanın gidişi,Günün bitişinden daha ağırdı.Oysa ikisi de hasrete yol alırkenKabullenemedik günle neleri uğurladığımızı...Umudu,sevinci,yorgunluğu,acıyı,Her sabaha kavuşurken o da gidecek diyemedik.Arabanın ardından bakar gibi kaldık amaYüreğe dolan hasrete dur diyemedik.Ömür kadar sandığımız sevdaların,Nefes kadar anlık olduğunu düşünmeden Ne çok harcadık... Sırtta bıçak gibi taşıdık endişeyiAzrail kapıda diyemedik...
Şu an 1.333 kişi ve 49 üye var.
