Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Böyle delicesine sevmişken seni.
Hayallerimin,rüyalarımın bir parçası olmuşken,
Gözlerin gözlerimi görmüşken,
Benim ölümsüz aşkım sen olurmusun?

Elini tutup,gözlerine baktığım,
Hayallerimde hep seni süslediğim,
Seni seviyorum diye haykırdığım,
Benim son aşkım sen olurmusun?

Son nefesimde bile hep sen derken,
Yanımda olurmusun?
Yazdığım en güzel aşk şiirinin kahramanı
BİTANEM sen olurmusun?

şuan kara vicdanlı şiirini yazmaya başladım

Deli gibi sevmek bende,
Bu aşk için ölmek bende,
Başım girdi senle derde,
Benim gibi seven nerde.

Ne mekanım yurdum belli,
Kar yağdırdı bahar yeli,
Dinmiyor gözümün seli,
Ben değilim sensin deli.

Gözlerin gözlerime değince tarifsiz çarpardı kalbim
Adeta yok oluyordum bakışlarında
Kalbim o kadar seninle dolu ki
Seni çok seviyorum sevgilim.

Seni tanıdıktan sonra,
Aşkın varolduğuna inancım arttı
Seni tanıktan sonra,
Yaşamanın tadını anladım
Seni çok seviyorum sevgilim

Eğer yaşamaksa seni sevmek,
Gözlerimi kapattığım her saniye seni düşlemekse,
Uyumadan önce en son, uyanınca ilk kez seni düşünmekse,
Nefes aldığım her an benimle olduğun için şükretmekse,
Benim bütün SERVETİM sensin,
Seni çok seviyorum sevgilim.

Sen ki benim
Karanlık gecemde gönlümde
Aydınlık günümde aklımda
Parlayan yıldızımsın
Milyonlarca benzerinin içinde teksin
Benim olduğun için bu kadar uzaksın
Ve benden başka kimsenin
Erişemeyeceği kadar yakınsın
Gecemdesin gözlerimin önünde
Gündüzümdesin yüreğimin içinde
Sabaha kadar yalnız seni seyrederim
Parlaklığında bulurum aradığım huzuru
Onlar sadece senin gözlerinde
Ve benim yüreğimde bu kadar parlaklar
Çünkü sen benim dünyamı aydınlatan
Yaşama gayem tek yıldızımsın.

Kara vicdanlı yârim,
Tükenmişliğim benim
Sen ellerinken
Ben gözyalarımın kalacağım
Beni çağırabilmen için,
Tüm yanlışlarımı sileceğim
Yok eğer doğrum olamazsın dersen,
En sevdiğin doğrunu çalacağım...

Ne zaman başım ağrısa
Kahır dolu bir geçmiş durur önümde.
Silinse rüya,beyin yorulsa,
Acılar ekleşiyor dünümde.
Ya doyamadık gençliğe,
Ya çaldı rüzgar bizi.
Nice dostlar edindik de,
Kendimizle barışamadık.
Hayallerle yarışamadık...

Ya çaldı rüzgar bizi.

Ablam şu sözün  tek başına bi şiir.... Rüzgar'ı çok güzel kullanmışsın  ... En bilinmez ,engidilmez yerlere götürür rüzgar ... Hep değişir değiştirir kendi gibi insanları... kum tanesi gibi ordan oraya alır götürür..... yüreğinizdeki o muhteşem rüzgarınız hep essin....

Keyfim yok durgunum
Hayata karşı kırgınım
Yaşamaktan sanki sürgünüm
Canım Çok Sıkkın.

Dizlerimde derman yok bitkinim
Sözlerimde kırıcılık var hırçınım
Yarını düşünemiyorum karamsarım
Canım Çok Sıkkın.

Yürüyüş yaptım nefesim yetmiyor
Stresi dışarda bıraktım gitmiyor
Alçak karamsarlık yakamı bırakmıyor
Canım Çok Sıkkın.

Yine de ....

Yine de sever miydi insan uzakta da olsa?

Bir anlam yüklese yalnızlığına mesela,SEN dese olur olmaz zamanlarda yine de sever miydi ?

Bunca yaşanmışların arasında yeni bir tevafuk arar mıydı gönül?

Garip olan bu yürek,kalabalıklarda yalnız gülüşlerde tek kalır mıydı?

Sonlu olan bu dünya da sonsuz bir edayla 'Kal' diyebilir miydi yine de ?

Bütün bunların bir anlamı olmalıydı. Ya göz anlamalıydı,ya da dil dönmeliydi anlatmaya.

Aması olmalıydı amansız acıların.Bitmesini beklerken bütün bunların , bir Beklediğim olmalıydı.

Varsın Kavuşulmasın

Varsın Vuslat yazılmasın sonuna.

Bir beklenen olmalıydı,beklentisiz zamanlarda.

Bir bakış yüreğe işlemeliydi.Nazenin bir yürek bir demet iç güzellik bırakmalıydı gönül.

Dökülecek o kadar çok kelime,kurulacak o kadar çok cümle varken onun yanında susmalıydı dil.

Yüklemi bol,öznesi gizli o kadar cümle dizilmişken arka arkaya , birden sus pus olmalıydı yürek.

Yine de

Yaşanmalıydı bu.

Hece hece

kelime kelime

Yine de ....

Yine de sever miydi insan uzakta da olsa?

Bir anlam yüklese yalnızlığına mesela,SEN dese olur olmaz zamanlarda yine de sever miydi ?

Bunca yaşanmışların arasında yeni bir tevafuk arar mıydı gönül?

Garip olan bu yürek,kalabalıklarda yalnız gülüşlerde tek kalır mıydı?

Sonlu olan bu dünya da sonsuz bir edayla 'Kal' diyebilir miydi yine de ?

Bütün bunların bir anlamı olmalıydı. Ya göz anlamalıydı,ya da dil dönmeliydi anlatmaya.

Aması olmalıydı amansız acıların.Bitmesini beklerken bütün bunların , bir Beklediğim olmalıydı.

Varsın Kavuşulmasın

Varsın Vuslat yazılmasın sonuna.

Bir beklenen olmalıydı,beklentisiz zamanlarda.

Bir bakış yüreğe işlemeliydi.Nazenin bir yürek bir demet iç güzellik bırakmalıydı gönül.

Dökülecek o kadar çok kelime,kurulacak o kadar çok cümle varken onun yanında susmalıydı dil.

Yüklemi bol,öznesi gizli o kadar cümle dizilmişken arka arkaya , birden sus pus olmalıydı yürek.

Yine de

Yaşanmalıydı bu.

Hece hece

kelime kelime

Tebrikler kardeşim.Yüreğine sağlık.Çok akıcı olmuş.

Her an kederliyim her an dertliyim
Bir Allahın günü gülemiyorum
Ellerin derdine derman bulurken
Ben kendi derdime bulamıyorum

Anlatsam derdimi yıkılır dağlar
Gülerken gözyaşım sel olur çağlar
Gurbet ilde ölsem bana kim ağlar
Dost ile düşmanı bilemiyorum

Bilmezler halimi gönlümde yara
Kör olası bahtım karadır kara
Oturup ağlasam bulamam çare
Hayal deryasına dalamıyorum

ağlama sil gözyaşlarını derdin ya
bak şimdi gizli gizli ağlıyorum
yokluğun yakar oldu canımı
ölümden beter oldum yar.

gökyüzü yine bana küskün
haykırışlarım bulutlara yansıyor
susmak yüreğimi yakıyor yar.

Sen kalbime girmedin mi
Yar sevdanı görmedin mi
Orda sefa sürmedin mi
Beni neden üzüyorsun

Canım dedim yüzü verdim
Saçlarını çözüverdim
Söz ver dedin sözü verdim
Beni neden üzüyorsun