şu anda uyuyor olurdum
her sabah ayaklarım geri geri gidiyorum okula ve sınıfın kapısından girdiğim anda sanki sihirli değnek dokunuyor ve unutuveriyorum herşeyi
bir de iki kızımla da daha çok ilgilenirdim diye çok pişmanlık duyuyorum.yazılıya zar zor çalıştırabiliyorum.
aşçıların evde mutfağa girmek istememesi gibi ben de defter kitap görmek istemiyorum bazen