Keşke Söylemeseydim... (40 Yaşından Küçükler İçindir.)

"Dört şey asla geri gelmez; söylenen söz,atılan ok,geçmiş hayat ve kaçırılan fırsat."
                                                          Hz.Ömer
Turgut Bey teşekkürediriz.
Hz.Ömer'in bu sözü yaşanılanların özeti olsa gerek.Her ne kadar "keşke" demek istemezsekte "keşke" der hale geldiğimizi görüyoruz.Bunu yaşamamız gerektiği için midir yaşıyoruz bilmem ama keşekesiz yaşam da olmuyor sanırım.Her keşkenin arkasında bir pişmanlık yatıyor..Bununla birlikte o keşke dediğimiz şeyleri yapmasaydık yanlışlarımızı nasıl anlar ve bu yanlışlarımızdan nasıl ders alırdık..Kim ne söz söylerse bu sözün bedelini de ödüyor.Keşkesiz bir hayat olmadığına göre o zaman şöyle bir temennide bulunayım; keşkelerimizin az olması dileğiyle...

parlakçocuk hocam Allah hayırlı şifalar versin, umarım kısa zamanda sağlığınıza kavuşursunuz. Keşke yerine iyi ki yaptım demeyi nasip etsin rabbim.

Amin hocam ecmain.Allah razı olsun...

Keşkesi az olan bir hayat.
Bin düşünüp bir konuşmak.
Ve geçmişin keşkelerine takılıp kalmak.
Tüm bunlara rağmen de gelecekten umutlu olmak.
Ne kadar zor!

teşekkürler elmizdekileri ve yaşayabileceklerimizi hatırlattığınız için

yazılar çok güzel insanı birkez daha düşündürüyor.bakıyorumda her söylediğimi çok düşünmüyorum.keşke yi çok kullanmıyorum ama şimdi söylüyorum keşke olayları daha boyutlu düşünsem.bazı durumlarda  keşke söylemeseydim yerine, keşke söyleseydimi tercih ediyorum.

4 MAHALLELİ KASABA

Küçük bir kasabanın dört ayrı mahallesi varmış. Birinci mahallede Evet ama’lar yaşıyormuş. Evet ama’lar ne yapılması gerektiğini bildiklerini düşünürlermiş. Yapma zamanı geldiğinde ise “evet, ama” diye cevap verirlermiş. Cevapları hep yanlış olurmuş. Suçu başkalarına atmakta da ustaymışlar.

İkinci mahallede Yapıcam’lar yaşarmış. Ne yapacaklarını bilirlermiş. Kendilerini yapacakları şeye adım adım hazırlarlarmış, ama yapacakları sırada şanslarını kaçırdıklarının farkına varırlarmış. Bu mahallede insanların dizleri dövülmekten yara bere içindeymiş. Yaşamı ertelememek için verdikleri kararı bile ertelerlermiş.

Üçüncü mahallede yaşayan Keşkeci’lerin,  hayatı algılama güçleri mükemmelmiş. Neyin yapılması gerektiğini daima en isabetli şekilde bilirlermiş ama, her şey olup bittikten sonra. Keşke’cilerin de başları kanarmış hep, duvarlara vurmaktan!

Kasabanın en yeşil bölgesinde, en güzel evlerin olduğu mahallede ise İyi ki yaptım’lar otururmuş. Keşkeci’ler bu mahallede yürüyüşe çıkar, etrafa hayranlıkla bakarlarmış.

Yapıcam’lar Keşkeci’lerle birlikte bu mahallede yürüyüşe çıkmak ister ama
bir türlü fırsat bulamazlarmış.

Evet ama’lar ise mahallenin güzelliğini görmek yerine, ağaçların gölgelerinin yeterince geniş olmadığından, güneşin daha erken saatte doğması gerektiğinden şikayet ederlermiş.

İyi ki yaptım mahallesindeki insanların kusuru da, beyinlerinde mazeret üretme merkezlerinin olmayışıymış!.

Geçmişe sadece ders çıkarmak için bakmalı insan..ahlanıp vahlanmak için değil bence...bence ne dün var ne de yarın...sadece bugün, hatta an var..geçmişi yargılayıp geleceği planlamaktan bugünümüzü yaşayamaz olduk valla..
bu arada Muhammet Bozdağ'ın sadece ruhsal zeka değil tüm kitapları okunmalı bence..Dili ustalıkla kullanan ve ifade etmek istediklerini öz bir şekilde sunan bir yazar..İstemenin Esrarı kitabini herkese tavsiye ederim ..Sahip olduğunuz gücü keşfettiriyor size...

biz daha kırk olmadan okadar çok keşke kullandık ki rabbim umarım yaptığımız tüm hataları affeder .paylaşım için teşekkürler turgut ağabey 

parlakçocuk öğretmenim allah şifalar versin.başka dert göstermesin

hata yapmaktan, yapıklarından pişman olmaktan, keşke demekten korkuyorum
kararsızlıklar yaşıyorum ama zaman geçiyor birşekilde karar vermem gerekiyor
 en doğru karar hep ilk karar mıdır ?
insanlar en çok yaptıkları için mi yoksa yapmadığı şeyler için mi keşke der?

Turgut Bey, korkuttunuz şimdi bizi...İnsan gerçeklerle yüzleşince korkuyor...

Hatırlıyorum da bir gün, bir gün bir sohbet esnasında, ki konu sigara idi; ''Ben hiç birşeyden ölmezsem, bu sigaradan ölürüm kesin demiştim.''Şimdi bu yazıyı okuyunca baya ürktüm...Umarım eşref saati değilmiştir...