Korku Filmlerini Seven Çocuklar Sizi Korkutmuyor Mu?

Sait ÇAMLICA

Eğitimci – Yazar


Korku filmlerini seven çocuklar sizi korkutmuyor mu?

Bir dershanenin rehberliğine bakan bir öğretmen arkadaşla sohbet ediyorduk. Altı ve yedinci sınıflarda okuyan öğrencileri biraz rahatlatmak için sinemaya götürmeye karar vermişler. Çocukları götürmek istedikleri filme karar vermeden önce, sınıflara giderek hangi filme gitmek istediklerini sormuşlar.

İlköğretim çağlarındaki çocukları sinemaya götürmeye niyetlenen her yetişkin gibi, arkadaşımın da kafasında çocukları “çizgi film tadında” çocukça bir filme götürmek varmış.

Çocukların önemli bir kısmı korku filmlerinin isimleri sayarak “korku filmine gidelim hocam!” demeye başlayınca arkadaşım şaşırmış.

Siz olsanız şaşırmaz mısınız?

“Çocuk sineması” sektöründeki tüm gelişmelere rağmen, çocuklar korku filmlerini tercih ediyor.

Rengarenk çizgi karakterler, özel animasyonlar, Bilgisayar destekli görüntülerle tam anlamıyla görsel bir şölen haline getirilen çocuk sinemasına rağmen, çocuklar korku filmlerine yöneliyor.

Korku ve vahşet dolu korkunç sahneleri seyretmeyi, animasyonlarla eğlenmeye tercih eden çocuklar, biz yetişkinleri hem düşündürmeli hem de korkutmalı.

Mevlana, “Koyunun kurttan korkmasına şaşılmaz. Asıl şaşılacak şey koyunun kurda gönül vermesidir”

Korku filmlerinden korkan çocuklara kimse şaşırmaz.

Asıl şaşılacak şey korku filmlerinden korkmayan, daha da kötüsü korku filmleri izlemekten keyif alan çocuklardır.

Çocuklar artık çocuk filmlerini değil korku filmlerini sevmeye başladı.

Korkmamızı gerektiren şey çocukların bu filmleri seyretmesi veya seyretmekten keyif alması değil sadece.

Korkulacak asıl mesele, insanın görerek öğrenmesidir.

İnsan gördüklerini öğrenir, öğrendiklerini uygular. İnsanın yaşı ne kadar küçükse o kadar çabuk ve kalıcı öğrenme gerçekleşir.

Uçarak insanları, hatta sık sık dünyayı kurtaran çizgi kahraman Süperman hayranı çocukların, camdan veya balkondan kendini boşluğa bıraktıkları ile ilgili haberler zaman zaman medyaya yansıyor. Üzerinde çok düşünmediğimiz haberler bunlar.

Bir yetişkinin bir sahneyi izlerken algıladıkları ile bir çocuğun aynı sahneyi izlerken anladıkları arasında çok fark var. Süperman taklidi yaparak kendini camdan aşağı atan bir yetişkin olmamıştır. Ancak çocukların filmlerdeki sahneleri, hayal dünyalarında ne kadar gerçekmiş gibi algıladıklarını anlamak zorundayız.

Çocukların gördükleri (seyrettikleri) her şeyden ne kadar çok etkilendiklerini, gördüklerini (seyrettiklerini) ne kadar çabuk taklit ettiklerini anlamak zorundayız.

Süperman hayranı ve taklitçisi çocuklar sadece kendilerine zarar verir. Tabi birde ailelerini üzerler…

Korku filmleri izleyerek büyüyen çocuklar, görerek öğrendiklerini taklit etmeye başlarsalar ne olacak?

Abarttığımı düşünebilirsiniz. Ancak batı ülkelerinde yaşanan çok acı gerçekler var. Birçoğunun medya’ya yansımadığını biliyorum.

Kendisini terk etmek isteyen kız arkadaşını öldürüp, etlerini pişirip yiyen gençler cani olarak doğmadılar.

Bir zamanlar küçük bir çikolatayla mutlu olan çocuklar, son model cep telefonlarına rağmen artık mutlu olamıyorlar. Bu hale nasıl geldiklerini anlayabilen oldu mu?

Korku filmlerinde gördüklerini çocuklar uygulamaya başlarsa “Nasıl bu hale geldik?” sorusunu sormak için çok geç kalmış oluruz.

“Edepsiz kişi sadece kendini değil, dünyayı ateşe verir” diyen Mevlana, kötü ahlak ve kötü davranışların huy (alışkanlık) haline gelmesinin sadece kişiye değil, topluma da zarar verdiğini anlatmaya çalışıyor.

Korku filmlerini seven çocuklar sizi korkutmuyor mu?

Ne yalan söyleyeyim beni korkutuyor.

Sait ÇAMLICA

Eğitimci – Yazar

Paylaşımınız için teşekkürler.....

evet bende korkuyorum.saldırgan nesillerin yetişmesinin sebebi televizyonun hayatımıza fazlasıyla girmesi....maalesef...
paylaşım için teşekkürler....

zaten saldırgan çocukları gözlemlediğimiz zaman mutlaka korku filmlerine ilgisinin olduğunu görüyoruz...okullardaki şiddetin sebebi de bu tarz şiddet ve korku içeren filmler değil mi zaten...

Hiç korkutmaz olur mu?Yakınen yaşadığım olaylar oldu.Yazıdaki durum maalesef çok gerçekçi.Cidden  kaygı duyulacak  bir durum ......

aslında güzel bir konuya değinmişsiniz dedikleriniz ve yazdıklarınız doğrudur ama şunu söyleyeyim ben de çocukluktan beridir korku filmi hastasıyım..