9 aydır görmedim İzmir'imi
insan sevdikleriyle bir şekilde özlem gideriyor ama memleket hasreti başka bir şey. Kızlarağası Hanı'na, Karşıyaka'mın sahiline Alaybey vapuruna telefon edemiyorum ki
süleyman öğretmenim ben İzmir'de olduğum her an kendimi bildim bileli şanslı saydım kendimi. sevdiğim vapura binmek için geç kaldım bazen gideceğim yere, pasaport'ta çay içerken Alsancak iskelesinde vapur beklerken, Karşıyaka sahilinde dostlarımla sabahlarken hep inanılmaz bir keyif aldım. her köşesinde bir anım var ve hep bunu bilerek yaşadım. memleketimde yaşarken hep çok iyi bildim kıymetini. ama 10 yıldır hep hasret çekiyorum
hele son 6 yıldır iyice ulaşılmaz oldu artık. allah kimseyi memleketine hasret bırakmasın. inşallah şu il dışı tayinlerde yüzümüzü güldürsün. gerçi benim İzmir'e atanma gibi bir ümidim yok ama belki biraz yaklaşabiliriz kim bilir
