Mesleki Tükenmişlikle Nasıl Başa Çıkıyorsunuz

Sınıf kapısını açp içerigirince 40 dk nasıl geçiyor anlamadım. Hafta sonu bile arada bir okul olsaydı dediğim oluyor. Yani ben işimi seviyorum. Asıl mesele işi sevmede.

Eğitimhane sayesinde mesleki tükenmişlikle başa çıkabiliyorum.

Çok güldüm ya hiç beklemediğim(!) bir espri...

sıkıntılı kötü günler bitecek
bir gün herşey çok güzel olacak
+
tam Atatürkçü öğrenciler yetiştirme çabasıyla

"Çocuklar inanın inanın çocuklar
Güzel günler göreceğiz güneşli günler
Motorları maviliklere süreceğiz
Güzel günler göreceğiz güneşli günler"

şarkısını marş edinerek

bu sorumluluğun altında ezilerek
canla başla çalışıyorum

tükenmişlik nedir ya?
daha yaşım iki basamaklı sayılarda 

mesleki tükenmişlik derken ;
eğitim politikalarının 'ilginçliği' beraberinde tükenmişliği getiriyor başa çıkma noktasında ,kendimizi süreçe salıyoruz .süreç bizi nereye götürürse oraya.

Milli Eğitimde( her zaman inişte ) olduğu gibi bizlerde de inişler çıkışlar olacaktır... Bence güzel olanı beklememektir... Asıl olan bulunduğumuz yerdeki güzeli ortaya çıkarmaktır....

daha o safhaya gelmedim bi 15 yıl geçsin önce sonra o durumu düşünürümm şimdi şükürr sağlam yürüyorum.

İnsan binbir hayal ve beklentiyle evlenir.Bunların bazısı gerçekleşir bazısı gerçekleşmez.Kısa sürede beklediği evliliğin yerini alışkanlıklar ve monotonluk alır.Bazen bıkkınlık gelir.Yok bu böyle olmayacak dediğin anda birşey olur ne olduysa herşey bir süreliğine de olsa değişir.Bu böyle devam eder.Genelde böyle devam eder.Mesleğimi de evliliğe benzetiyorum.Bazen ben de bazen öğrencilerde değişiklikler oluyor.Bu değişikler ile ilgili hep umudum var.Bir şekilde beni tazeliyor.

önce mesleği sevmek..sonrasında okul şartları ve kişisel mutluluk..

İşini sevmek

Bir önceki sayfa da sıra torunlarda demiştim.Geçen gün eski bir öğrencim ziyarete gelmiş ve soruyor seneye birinci sınıfı alıyor musunuz ?diye.Evlenmiş oğlu olmuş,seneye birinci sınıfa başlayacakmış.Böyle olaylar içinde tükenmişlik olur mu?

Kanadaya gidip walt disneye girdigimde mutlu olcam.burada rahat yok.14 sene koy.git gel

Bir önceki sayfa da sıra torunlarda demiştim.Geçen gün eski bir öğrencim ziyarete gelmiş ve soruyor seneye birinci sınıfı alıyor musunuz ?diye.Evlenmiş oğlu olmuş,seneye birinci sınıfa başlayacakmış.Böyle olaylar içinde tükenmişlik olur mu?

bu duyguyu tatmayı o kadar istiyorum ki öğretmenim... yıllar sonra büyümüş olarak görmeyi öğrencilerimi... bu yarıyıl tatilinde memlekete gidince birini gördüm yolda. önce baktık birbirimize o benden önce davranıp nasılsınız öğretmenim dedi. 4 yıl önce ücretli öğretmenlik yaptığımda 1 dönem dersine girdiğim öğrencim. liseye başladılar bu sene. çok çok mutlu oldum yaa.
bunları düşündükçe bitiveriyor bıkkınlık, yorgunluk yaa

çocukları sevmek en önemlisi bence. ben onları sevmesem, güler yüzleri mutlu etmese beni yapamam asla bu mesleği. bu mesleğe adım atmamın tek nedeniydi onlar, istifa edersem de bir gün içimdeki çocuk öldüğündendir...

Bazen bunaltsalarda mesleğimi çok seviyorum.Geçen gün çok canım sıkkındı okuldaki bazı olaylar yüzünden.O sırada telefonum çaldı.Açtım 1.dönem okuttuğum öğrencimin annesi hocam kızım sizi çok özledi.Konuştum.İşte ilacı sevgi.Okul bahçesine girdiğimde koşarak gelip sarılmaları insanı tazeliyor.Sevgi sevgi sevgi herşeyin ilacı hele bir de masum,çıkarsız yüreklerden geliyorsa.Bir de pazartesi derse girince öğretmenim sizi çok özledik sözünü duyunca diyorum ki iyi ki öğretmenim...