Âşk, ölü ekmeği can haline getirmede, fâni olan canı ebedîleştirmede.
Mecnûn dedi ki:Ben yaradan korkmuyorum. Sabrım, taştan yapılma dağlardan da fazladır.
Yarasız durmaya hattâ tahammülüm yok. Yaralara âşıkım, onlara koşa koşa giderim.
Fakat vücudum Leylâ ile doludur. Bu sedef, o incinin sıfatlariyle dolmuştur.
Ey hacamatçı, korkarım beni hacamat ederken Leylâ'yı yaralarsın.
Gönlü aydın olan akıllı kişi, bilir ki benimle Leylâ arasında bir fark yoktur.