Mevlana anlatıyor;
Birisi her gece kalkıp Allah'ı anıyor, ...O'na dua
ediyordu. Şeytan ona dedi ki:
- Ey Allah'ı çok anan kişi, bütün gece Allah
deyip çağırmana karşılık seni buyur eden var
mı? Sana bir tek cevap bile gelmiyor, daha ne
zamana kadar dua edeceksin?
Adamın gönlü kırıldı, başını yere koydu ve
uyudu. Rüyasında ona söyle denildi:
- Kendine gel uyan! Niye duayı, zikri bıraktın
ki? Neden usandın ki ?
Adam:
- 'Buyur' diye bir cevap gelmiyor k! Kapıdan
kovulmaktan korkuyorum, dedi. Bunun
üzerine dendi ki ona:
- Senin Allah demen, O'nun buyur demesi
sayesindedir
Senin yalvarışın, Allah'ın senin ruhuna haber
uçurmasındandır
Senin çabaların, çareler araman, Allah'ın seni
kendine yaklaştırması, ayaklarındaki bağları
çözmesindendir
Senin korkun, sevgin, ümidin Allahın lütfunun
kemendidir
Senin her 'Yarabbi' demenin altında, Allahın
buyur demesi vardır
Gafilin, cahilin caninin, bu duadan uzaktır.
Çünkü 'Yarabbi' demeye izin yok ona. Ağzında
da kilit vardır, dilinde de
Zarara uğradığı zaman, ağlayıp, sızlamasın
diye Allah ona dert, ağrı, sızı, gam, keder
vermez
Bununla anla ki, Allah'a dua etmeni, O'nu
çağırmanı sağlayan dert, dünya saltanatından
çok ama çok daha iyidir
Dertsiz dua soğuktur. Dertliyken yapılan dua
gönülden taa derinden kopar
