Mevlana'dan Güzellikler

Gönül; yol geçen hanı değil, dergâhtır.
Paldır küldür girilip çıkılmaz, günahtır... (Hz.Mevlana)

Ve Mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur,
Sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur,
Aklın şaşar. Dostun düşmana dönüşür,
Düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya.
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur...
"Düşmem" dersin düşersin,
"Şaşmam" dersin şaşarsın.
En garibi de budur ya, "Öldüm" der durur,
yine de yaşarsın..
Hz. Mevlana

Ey burnu kanasa hemen kadere küsüp yüzünü ekşiten!
Gülden hiç ders almıyor musun?
Bütün yapraklarını tek tek yolsan, gül yine de gülmekten vazgeçmez.
Hale razı oluş, şükürdür..
Gül de daimi bir şükür makamındadır.
Hem bilmez misin ki başına gelen sıkıntılar,
aslında daha büyük bir sıkıntıya set olur da, başındaki belayı def ederler.
O halde, yüzün gülsün…
Hz. Mevlana

Gönül; yol geçen hanı değil, dergâhtır.
Paldır küldür girilip çıkılmaz, günahtır...

(Hz.Mevlana)

 Ey sevgili...
 Heyben acıyla dolar da nefes alamazsan gel..!
 Huzur bulacağın kıyılarım senindir...
 Umutların solar kurur da su bulamazsan...
 Beraber sulayalım gözyaşlarım senindir...
 Kanadın kırılır da maviye uçamazsan ne güne duruyor al..!
 Kanatlarım senindir...
 Çaresiz çilelere bir umut bulamazsan
 kendime ettiğim dualarım senindir...

 Hz. Mevlana

Ey Gönül! Sevdiğini hiç gitmeyecekmiş gibi seversen, gittiğinde de hep gelecekmiş gibi beklersin.

 Hz. Mevlana

'Nice insanlar gördüm, üzerinde elbisesi yok.
Nice elbiseler gördüm, içinde insan yok.

Hz. Mevlâna
Sıkıntılar gecedir..
Dinlen kederlenme..
Elbet sabah olacak..

Nerede bir dert varsa, deva oraya gider..!
Neresi alçaksa, su oraya akar..!
Bulut ağlamadıkça, yeşillik nasıl güler..?
Çocuk ağlamadıkça, süt nasıl coşar..?
Gülmeler, ağlamalarda gizlidir..!
Ey sâf ve temiz kişi..!
Defineyi yıkık yerlerde ara..!
İnsan, duadan ayrılma..!
Kabul edilmiş, edilmemiş, bununla bir işin yok senin..!

Hz. Mevlana

Hadi yaramı sarmaya merhemin yok
Yalandan da olsa gönül alamaz mısın?
                                           Mevlana

   "Sabır, sıkıntının anahtarıdır." sırrına ermek için gülerek hoşlanarak onun derdini çek.

* İnsanın ilim ve edebi,en büyük varlığıdır.Eskimez,çürümez,kaybolmaz.
MEVLÂNA Celâledin-i Rûmî (K.S.)

Her Yüze Bakma Can! Her Gülüşe Aldanma Can! Her Ele El Uzatma Can! Her Güzel Söze Kanma Can..

 (Hz. Mevlana)

Mevlânâ Hazretleri buyurur:

“İnsanın asıl gıdası Allâh’ın nûrudur. Ona aşırı ten gıdası vermek lâyık değildir. İnsanın asıl gıdası, ilâhî aşk ve (kalbe bağlı) akıldır.”

“İnsan, asıl rûhânî gıdasını unuttuğu ve ten gıdasına düştüğü için huzursuzdur. Doymak bilmez. İhtirasından perişan olmuş, gücünü yi­tirmiş, kalbi telâşla çarpmaktadır. Nerede yer­yüzü gıdası, nerede sonsuzluğun gıdası?!.”

“Allah şehidler için; «Rızıklandılar» buyurdu. O mânevî gıda için ne ağız, ne de ceset vardır.”

Makbul bir oruç; kulu haram ve günahlardan koruyan sağlam bir zırhtır.

Mevlânâ Hazretleri buyurur:

“Oruç der ki: «–Allâh’ım! Bu müʼmin kulun, Sen’in emrine itaat etmek için helâl lokmayı bile yemedi; susuzken su içmedi. Bu müʼmin, nasıl olur da harama el uzatabilir?!»”