Mevlana'dan Güzellikler

Sen benim;
Yaradan’dan ötürü yaradılanı sevişim,
Bir adım gelene on adım gidişimsin...
Ve herkesi olduğu gibi kabul edişimsin...
...Sen benim;
...............Bugünüme şükür ve yarınıma dua edişim,
Azla yetinişim, çoğa göz dikmeyişimsin,
Ve kapanmayan avuç içimsin...
Hz Mevlana

"Ey gönlümün sol yarısı. Aklıma koydum seni, AKLIM almadı. Yüreğime bıraktım, Sana doymadı..!"   

İnsanlar, güller arasında dikenler bulunduğundan şikayet edeceklerine, dikenler arasında güller yaratıldığına şükretmelidir.

KENDİ KENDİNE
Kişinin kendine ettiğini 
Edemez kişiye hiçbir fani 
Bu kahpe hırsı. ne kıskanç kini, ne şarap 
Ne de haşhaş edemez.. 
Kişinin kendine ettiğini tayfun, boran 
Dağ, taş edemez. 

Kişinin kendine ettiğini 
Edemez Kişiye hiçbir fani 
tutmazsa gerçek dost elini 
kendi kendiyle baş edemez. 
Kişinin kendine ettiğini 
Sarhoş edemez, ayyaş edemez 
Mezar soyan nebbaş edemez...

-Hz.Mevlana-

Hiç bir zaman geç kalmadınız,
Kaç kere yoldan dönmüş de olsanız,
Kaç kere döndürülmüş de olsanız,
Dünyanın bütün günahını taşıyor da olsanız,
Hayatınızdaki her şeyden kendinizi suçlu hissediyor da olsanız,
Kendinizin “Yüreğiniz” tarafın...dan kabul edileceğine inanmıyor olsanız da
Siz yine de “kendinize, yüreğinize” yürüyünüz....
Hiç kimse size inanmasa da, siz kendinize inanın.

Mevlana

Sen öyle büyük bir varlğın aşkını seç ki, bütün peygamberler, onun aşkıyla kudret ve kuvvet buldular, şeref ve saadete erdiler.

"Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken, sen hiç ol. İnsanın çömlekten farkı olmamalı. Nasıl ki çömleği tutan dışındaki biçim değil, içindeki boşluk ise, insanı ayakta tutan da benlik zannı değil, hiçlik bilincidir.."

Hazreti Mevlânâ

“…Dünyada yarım ekmeği olanın,
oturmak için bir de yuvası bulunanın iyi
bir hali vardir.
O, kimseyi dilemez, istemez.
Kimse de onu istemez, dilemez.
Böyle bir kişiye: “Neşe ile yaşa!” de!
Çünkü, o isteklerden, arzulardan kurtulmuş, mutlu olmuştur.
Onun kendine göre hoş bir alemi vardır…”
Mevlana Celaleddin-i Rumi (ks)

Geçmişin keşkeleri… Geleceğin endişeleri ile oyalanma… Ders al... Yoluna devam et. Dün dün ile beraber gitti cancağızım… Ne kadar söz varsa düne ait… Şimdi yeni şeyler söylemek lazım…Hz.Mevlana

Benim gurbetimin adı ne Şems..?
Hâlime bir isim koy!
Yalnız mıyım?
Hasta mıyım?
Garip miyim?
Ben nerdeyim?
Ben neyim Şems?
Harf bir manadır,manası kendindedir.
Benim harflerimi hangi rüzgârda savurdular Şems?
Nefsine mağlup olmayan, Aşkta galip olur demiştin ya, şimdi söyle
Mağlup muyum
Mağdur mu ?
~
Hz. Mevlana

Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
Işığı gördüm, korktum.
Ağladım.

Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi...
Ağladım.

Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu
öğrendim.

Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını,
zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...

İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
Sonra da her insanin içinde
iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.

Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu
öğrendim.

İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu...
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.

Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek
Gerektiğini öğrendim.

Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini.
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar
önemli olduğunu öğrendim.

Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...

Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...

Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yasta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asil yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine vardım.

Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek
olduğunu öğrendim.

Namusun önemini öğrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el
sürmemek olduğunu öğrendim.

Gerçeği öğrendim bir gün...
Ve gerçeğin acı olduğunu...
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da
“lezzet” kattığını öğrendim.

Her canlının ölümü tadacağını,
ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.

(Hz. Mevlana)

müthiş bir şiir.

Bizi biIen biIir, biImeyende kendisi gibi biIir!

Küsmek ve darıImak için bahaneIer aramak yerine, sevmek ve seviImek için çareIer arayın.

TutaIım ki AIi’den ZüIfikâr sana miras kaIdı. Sende AIi koIu ve kaIbi yoksa ZüIfikar neye yarar ki?

Can’ı Canan’a tesIime hazır değiIsen ‘ben AŞK’ım’ deme kimseye.