Mevlana'dan Güzellikler

İnsanı ateş değil,
 kendi gafleti yakar;
 Herkeste kusur görür,
 kendisine kör bakar...
 Neye nasıl bakarsan,
 ...o sana öyle bakar...
 

Hz. Mevlana

Ahmet Ümit'in Bab-ı Esrar kitabını mutlaka okumanızı tavsiye ederim Mevlana aşıkları... Elif Şafak'tan sonra onların aşkını en iyi anlatan roman olmalı bence...

Gök gürlemesi , susuzun başını ağrıtır ; bilmez ki ,
Rahmet gelecek !..



Varlık levhinde yirmi dokuz harf vardır . . .

Biz bu harfleri sildik ,Ebced içine daldık da 'Elif ' gibi tek kaldık.

Hz. Mevlana

Gönülden de fikirler biter, gönlün nebatatı da fikirlerdir. Bu fikirler de gönüldeki sırları gösterir.

Biz güzeliz, sen de güzelleş, beze kendini
Bizim huyumuzla huylan, bize alış başkalarına değil…

Bir katre olma, kendini deniz haline getir
Madem ki denizi özlüyorsun, katreliği yok et gitsin

Hz. Mevlana’nın evrensel bakış açısını anlatan bir sözü:
“Tapımızda (yolumuzda) riyazat yok; burada hep lütuf var, bağış var. Hep sevgi, hep gönül alış, hep aşk, hep huzur var burada.”

Herkes bedeninin ölümünü düşünüyor. Kalbinin ölümünü düşünen yok. Asıl önemli olan kalbin ölmesidir...

Herkesin aklının ereceği, fikrinin anlayacağı bir tarzda anlat.
Mevlana

"Üzülme !
Bir şey olmuyorsα yα dαhα iyisi olαcαğı için yα dα gerçekten de olmαmαsı gerektiği için olmuyordur".


Hz.Mevlana

Ben kilitten seslenen bir kapı anahtarı gibiyim sanki.
Sanır mısın ki benim sözüm sadece bir sözdür.

Hz. Mevlânâ’nın Vasiyeti:

Size, gizlide ve açıkta Allah’tan korkmayı, az yemeyi, az uyumayı, az konuşmayı, isyan ve günahları terk etmeyi, oruç tutmayı, namaza devam etmeyi, sürekli olarak şehveti terk etmeyi, bütün yaratıklardan gelen cefaya tahammüllü olmayı, aptal ve cahillerle oturmamayı, güzel davranışlı ve olgun kişilerle birlikte bulunmayı vasiyet ediyorum. İnsanların en hayırlısı, insanlara yararı olandır. Sözün en hayırlısı, az ve anlaşılır olanıdır.

■Kanaatten hiç kimse ölmedi, hırsla da hiç kimse padişah olmadı.
■Allah ile olduktan sonra, ölüm de ömür de hoştur.
■Bal yiyen, arısından gocunmaz.
■Bir mum diğerini tutuşturmakla ışığından birşey kaybetmez.
■Ne mutlu o kimseye ki kendi ayıbını görür.

Gözlerin;
gözlerimin gözlediği yolu gözleseydi,
gözlerimle gözlerin göz göze gelirdi...




‎[H.z. Mevlana]