Mevlana'dan Güzellikler

MİNİK  KUŞUN  ÖĞÜDÜ

. Avcının yakaladığı küçük kuş birden konuşmaya başladı:
- Ben minicik bir kuşum dedi, etim, dişinin kovuğunu bile doldurmaz. Eğer serbest bırakırsan işine yarayacak üç öğüt veririm. Dinle, birinci öğüdüm şu: "Olmayacak bir söz duyarsan, asla inanma!"
Avcı şaşırmıştı. ikinci öğüdü isteyince küçük kuş:
- Beni bırak, ikinci öğüdümü şu damın üstünde vereceğim dedi.
Avcı kuşu bıraktı. Bir lahzada dama konan kuş:
- Dinle dedi, "geçip gitmiş şeyler için asla üzülme". Olan olmuş, biten bitmiştir çünkü. Bak, benim karnımda on dirhem ağırlığında bir inci vardı. Çok kıymetli bir inciydi bu. Ne yazık ki elinden kaçırdın...
Avcı daha çok şaşırmış, kuşu serbest bıraktığına pişman olmuştu. Ah vah etmeye, saçını başını yolmaya başladı.
Kuş:
- Ne oldu? diye sordu. Niçin dövünüp duruyorsun? Ben sana olmayacak söze asla inanma dememiş miydim? Sen karnımda inci olduğunu duyunca bu öğüdü hemen unuttun. Kendisi üç dirhem gelmeyen kuşun karnında on dirhemlik inci olur mu hiç? Üstelik ikinci öğüdümü de unutmuşa benziyorsun. Hani elden kaçırdığın şeyler için asla üzülmeyecektin!
Avcı utanmış başını yere eğmişti.
- Üçüncü öğüdünü ver bari diye inledi.
Küçük kuş damdan kalkıp yüksekçe bir ağacın dalına kondu ve oradan gökyüzünün boşluğuna doğru süzülürken şöyle bağırdı:
- Behey sersem avcı, sen verdiğim ilk iki öğüdü tuttunmu ki üçüncüsünü istiyorsun?.

 

· Hiçbir kafire hor gözle bakmayın. Müslüman olarak ölmesi umulur çünkü.
· Şu deredeki su,kaç kere değişti,yıldızların akisleri hep yerinde.
· Yol kesenler olmadıkça ,lanetlenmiş şeytan bulunmadıkça,sabırlılar ,gerçek erler,yoksulları doyuranlar nasıl belirir,anlaşılır?

Gerek yok her sözü, laf ile beyana.. Bir bakış bin söz eder, bakıştan anlayana...

AŞK RUBAİLERİ
 
Aklın gücü, cennetteki sırlarla ulu:
 Aşktan deliren, akıllıdır, sağduyulu.
 Sevdaya kapılmış yüreğin zorlu yolu,
 Görkemli yabancılıkla, özlemle dolu.
 
*******
 
Gitsin, güzelim, hepsi de, tek sen gitme.
 Ey dost, ey gam ortağı-bizden gitme.
 Ey gülbeşeker, şarap koy, iç, doldur, gül.
 Dünya süsü saki, allasen gitme.
 
*******
 
Bir gün şu çiçekli dal, dolar meyvayla;
 Bir gün döner istek adlı şahin, avla...
 Aşk imgesi, şimdi, bir gelip gitse bile,
 Bir gün gelir... artık hiç gitmez-asla!
 
*******
 
Bir tane canım var ama, yüz bin bedenim.
 Can neymiş? Neymiş ki beden? İşte ben’im.
 Bir başkası var ya: işte ben, ben! O, beni
 Sevsin diye bir başkası oldum kendim.
 
*******
 
Cennet gelecek, derler, içersin bade,
 Çevrende gülüp oynar huriler de...
 Madem sonumuz bu, şimdiden hem içeriz,
 Hem ellerimiz sevgilinin üzerinde.
 
*******
 
Biz aşkta reziliz: Bize hep yanlışlar,
 Sarhoşluk, cinnet ve günah yazmışlar.
 Sensin yaşamak, amaç, zaman sen-bu budur;
 Ey dost, madem sen varsın, her şey var.
 
*******
 
Ben aşıkım aşka; aşk da sevdalı bana.
 Aşık tene can-ten ise sevdalı cana.
 Bazen dolarım boynuna ben kollarımı,
 Bazen de sürükler beni canan yanına.
 
*******
 
Ben, işte dağım: sesim sözüm sevglimin.
 Ben, işte resim: ressamı sensin resmin.
 Benden geliyor sanma bu sözler-asla:
 Ses, işte, anahtarla açılmış kilidin.
 
*******
 
Aşk, özge ateştir: ısınır onda ayaz;
 Yandıkça o, taşlar yumuşar, sert kalamaz.
 Varsın aşık günaha girsin, hoş gör:
 Sevda şarabından içmiş-arlanmaz.
 
*******
 
Dön aşkın çevresinde: gün işte bu gün.
 Dön. Dön. Çılgın kalbini yermez dönüşün.
 Yangınla sınav-ölüm kalım-özge savaş:
 Vuslat bu, kucaklaşma, zifaf, mutlu düğün.
 
*******
 
"Aşk bir kuru ses," derler.-Sunturlu yalan.
 "Aşk umdun,"derler, "buldun, var oyalan."
 Bizlerde saadet hep can içre olur...
 "Cennet yedi kat arşta" mı derler? Bu yalan.
 
*******
 
Aşkın gönlümle cenkleşirken-tam o an-
 Çırçıplak, yalnayak kaçıp gitti bu can.
 Kim bende akıl var sanmaktaysa deli...
 Benden sakınan: işte odur aklı olan.
 

Hz.Mevlana...
 

Günün birinde yolu bir dergâha düsen kendi halinde bir adam, dergâhta, bir Mevlevi ile bir Bektaşi”nin sohbet ettiklerini görünce yanlarına yaklaşır. Kendini tanıtır ve dergâhı merak ettiğini, nasıl zikir edildiğini izlemek için geldiğini söyler.

Erenler başlar adama çeşitli nasihatlerde bulunmaya, her biri kendi yolunu mümkün olan en tatlı dille anlatmaya çalışır.

Adam bir yandan onları dinlerken, bir yandan da gözleri onların giysilerine takılır.

Mevlevi’nin giydiği kıyafette kollar o kadar geniş ve uzundur ki hem içine üç kişinin birden kolu sığabilir, hem de uzun olduğu için yalnızca kolları değil, elleri de kapatmaktadır.
Bektaşi’nin kıyafetinde ise tam tersi bir durum vardır.

Elbisenin kolu daracıktır, neredeyse tene yapışmıştır; üstelik kısa olduğu için, eller ta bileklere kadar açıktır.

Bu duruma hayret eden adam, sebebini öğrenmek ister.

Büyük merakla, önce Mevlevi’ye sorar:

“Pirim, kıyafetinizin kolları neden o kadar geniş ve uzun; bunun özel bir sebebi var mı?”

Mevlevi hiç beklemediği bu soru karşısında oldukça şaşırır.

İki kolunu da biraz yukarıya kaldırır, sonra ellerini birleştirerek kollarını daire sekline getirir ve şöyle der:

“Evet, özel bir sebebi vardır. Çünkü biz insanların günahlarını, ayıplarını, kusurlarını örteriz. Başkaları görmesin diye üzerini kapatırız.”

Yanıttan oldukça hoşnut olan adam ayni merakla bu kez Bektaşi”ye döner:

“Peki ya siz, pirim? Sizin kıyafetinizin kolları neden bu kadar dar ve kısa?

Siz insanların günahları ve ayıplarını örtmez misiniz?”

Bektaşi kendi kollarına bakar, birkaç saniyelik bir dalgınlıktan sonra gülümser ve adama bakarak şöyle der:

“Biz mi? Bizim geniş kıyafetlere ihtiyacımız yoktur.

Çünkü biz insanların günahlarını ve kusurlarını görmeyiz.”

ÖZETLE:

Seveceksen öylece sev.

Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur.

Birincisini zaten bulamazsın, ikincisinde ise, bulduğun her kusur, öğrendiğin her ayıp sahibini değil, seni çirkinleştirir. Her ikisi de seni mutsuz eder. Birincisini bulamadığın için, ikincisini ise bulduğun için mutsuz olursun…

Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilirler. [Mevlâna]

Yaşam paylaşmakla.. . Hayat sevince güzel…

 Yarasindan taze kan sizan gönül ehline,dostlarin yüzünü görmek merhem

Hz.Mevlana

Allah ile olduktan sonra ölüm de, ömür de hoştur..

Her dil, gönlün perdesidir. Perde kımıldadı mı, sırlara ulaşılır.

                                                       Mevalana

''Sen, değerinle ve düşüncenle iki aleme bedelsin.
Ama ne yapayım ki kendi değerini blmiyorsun.
Kendini ucuza satma, çünkü değerin yüksektir''

En büyük Aşk severken sevilenindir.

Hz. Mevlana(k.s)

Balığa, denizden başkası azaptır.

Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilir.

                   Mevlana

Bazen diyorum ki; ''ne olacak söyle gitsin'' Sonra diyorum; ''Söyleyince ne olacak, sus bitsin.''
.

İnsan, büyük bir şeydir ve içinde her şey yazılıdır. Fakat karanlıklar ve perdeler bırakmaz ki insan içindeki o ilmi okuyabilsin. Bu perdeler ve karanlıklar; bu dünyadaki türlü türlü meşguliyetler, insanın dünya işlerinde aldığı çeşitli tedbirler ve gönlün sonsuz arzularıdır.