Mevlana'dan Güzellikler

Evveli AŞK, âhiri AŞK ... Zâhiri AŞK, bâtını AŞK... Andolsun AŞK' a ki : " Gönül sayfamıza yazıldı." " Biz AŞK çocuklarıyız. AŞK bizim anamızdır." (Mevlânâ)

 Gönül defterine "AŞK" yazılanlar çetin bir sınavın eşiğindedir. Belalar sağanak yağmurlar gibi yağar. Ancak başına ona tutabilenler aşk kaydına geçerler. Belâ yolunda muayyen bir menzildir âşık. Her nereden gam kervanı gelse muhakkak onda konaklar. Belâlara tahammülü olmayanlar aşkın adını dahi anamazlar. Çünkü aşk defterine şöyle bir nükte yazmışlardır: "AŞK KAYDINDA OLAN KİŞİ, BAŞ KAYDINDA DEĞİLDİR." (Mevlânâ

Mevlana Celaleddin-i Rumi'ye felsefecilerden bir grup geldi. Sual sormak istediklerini bildirdiler. Mevlana hazretleri bu gelen misafirleri Şems-i Tebrizi'ye havale etti. Şems-i Tebrizi hazretleri mescidde, talebelere bir kerpiçle teyemmüm nasıl yapılacağını gösteriyordu. Gelen felsefeciler üç sual sormak istediklerini belirttiler, Şems-i Tebrizi; "Sorun" buyurdu. İçlerinden birini başkan seçtiler. Seçtikleri sözcü sorularını sormaya başladı.
 
İlk soru şöyleydi:
"Allah var dersiniz, ama görünmez. Göster de inanalım"
 
Şems-i Tebrizi hazretleri;
 "Öbür sorunu da sor!" buyurdu.
 
"Şeytanın ateşten yaratıldığını söylersiniz, sonra da ateşle ona azab edilecek dersiniz. Hiç ateş ateşe azab eder mi?" dedi.
 
Şems-i Tebrizi;
 "Peki, öbür sorunu da sor!" diye buyurdu.
 
"Ahirette herkes hakkını alacak, yaptıklarının cezasını çekecek diyorsunuz. Bırakın insanları canları ne istiyorsa yapsınlar, karışmayın!" dedi.
 
Bu soruların üzerine Şems-i Tebrizi, elindeki kuru kerpiçi
 adamın başına vurdu. Soru sormaya gelen felsefeci,
 derhal zamanın kadısına gidip, davacı oldp şikayette bulundu.
 
"Ben soru sordum, o başıma kerpiç vurdu" dedi.
 
Şems-i Tebrizi hazretleri;
 "Ben de sadece cevap verdim." buyurdu.
 
Kadı bu işi açıklamasını isteyince, Şems-i Tebrizi hazretleri söyle anlattı;
"Bana, Allahü Tealayı göster de inanayım, dedi. Şimdi bu felsefeci başının ağrısını göstersin de inanayım. Yine bana, şeytana ateşle nasıl azab

edileceğini sordu. Ben buna toprakla vurdum. Toprak onun başını acıttı. Halbuki kendi bedeni de topraktan yaratıldı. Yine bana, bırakın herkesin
canı ne isterse onu yapsın. Bundan dolayı bir hak olmaz dedi. Benim canım onun başına kerpiç vurmak istedi ve vurdum. Niçin hakkını arıyor? Aramasa ya! Bu dünyada küçük bir mesele için hak aranırsa, o sonsuz olan ahiret hayatında niçin hak aranmasın?"
 
Bu cevaplar üzerine felsefeciler hiç bir şey söylemeden çekip gittiler.

mevlana

Bir işe beraber girdiğin insanlara, O işi kendiişleri olarak benimsetmezsen, O insanlardan hayır bekleme... 
 

Asalet; Boyda değil, soyda.. incelik; belde değil, dilde.. doğruluk; sözde değil, özde.. güzellik; yüzde değil, yürekte olur...

Bir kötülük yaptıktan sonra pişmanlık hissetmek Allah'ın inayet ve muhabbetine mazhar olmanın delilidir. .  .

Ey benim canım, şu toprak perdesinin ötesinde, gizli bir zevk, gizli bir mutlu yalayış vardır. Her şeyi gizleyen bu örtünün altında, yüzlerce güzel Yusuflar vardır. Bu ten, bu görünen beden ortadan gidince, asıl varlığın olan ruhun kalkar.
Ey sonsuz olan ruh, ey fani olan ten! Bu halin nasıl olduğunu anlamak istersen, her gece kendine bak. Uykuya dalınca tenin ölmüş gibidir. Ruhunsa cennet bahçelerine kanat çırpmaktadır.

Ey akıl, yanımdan çekil git de, iyiden de kötüden de kurtulayım. Ey gönül, seni de istemiyorum, sen de benden uzaklaş da senin hak ettiğin sözleri söyleyerek seni kırmayayım. ... Hz.Mevlana

AY GÖLÜNDEKİ TAVŞAN

.. Tavşanların huzur içinde yaşadıkları göl kenarına bir gün kocaman gövdeleriyle filler geldiler. Ağaçları devirmeye, otları ezmeye, etrafta huzursuzluk çıkartmaya başladılar.
Bazen çalılar arasına saklanmış yavru tavşanları bile, farkına varmadan ezip geçiyorlardı.
Yaşlı ve bilgili bir tavşan bu kötü gidişin önüne geçmek, kendi soyunu bu filler ordusundan kurtarmak istedi. Bir gece dağın üzerine çıkıp fillerin kralına seslendi:
- Ey fillerin kralı! Ben gökyüzünün padişahı Ay'ın elçisiyim. O Ay ki hem bu gölün hem de civarındaki şu arazilerin sahibidir. Sizin yaptıklarınızı görüyor ve çok sinirleniyor. Eğer en kısa zamanda bu memleketi terketmezlerse sonu fena olur diyor. isbatı için de yarın gece seni göl kıyısında bekliyor! diye bağırdı.
Fillerin kralı biraz korkmuştu ama yarın geceyi beklemeye karar verdi. "Hele padişah Ay ile bir görüşüp konuşayım" dedi.
Ertesi gece göl kenarına geldi.
Ay'ın ondördüncü günüydü ve gökyüzünde gümüş bir tepsi gibi parıldayan Ay'ın aksi gölün durgun sularına vurmuştu.
Tam bu sırada kral filin hortumu suya değmiş ve onu dalgalandırmıştı. Ay'ın sudaki aksi de hareket etmeye başlayınca kral fil korkuyla geri çekildi. "Her halde Ay çok kızgın, hepimizi öldürecek" diye düşündü ve geri dönüp diğer filleri yanına alarak o yöreden hızla uzaklaştı.
Yaşlı tavşan güçsüz ve zayıf bir yaratık olduğu halde aklı ve zekasıyla kocaman filleri aldatmış, kuvvetliyim diye böbürlenenleri hile ile kandırmayı başarmıştı...

                           H.z. Mevlana (mesneviden)

Dünya pazarının sermayesi altındır. Öte âlemin sermayesi ise; aşk ve daim nemli iki göz.
Gönlüm bağdır, gözüm bulut. Bulut ağladı mı bağ yeşerir. Mum gibi yaş dök ki gönül evin aydınlansın..

HZ . MEVLANA

Yüzde Israr Etme Doksan da Olur, İnsan Dediğinde Noksan da Olur, Sakın Büyüklenme Elde Neler Var, Bir Ben Varım Deme, Yoksan da Olur...

''Sözünü öyle bir izah et ki havas da avam da istifade etsin.
Herkesin aklının ereceği, fikrinin anlayacağı bir tarzda anlat.
Söz söyleyen kemal sahibi olursa,
(mağfiret ve hakikat) sofrasını yaydı mı, o sofrada her türlü aş bulunur.
Hiçbir misafir aç kalmaz, herkes o sofrada kendi gıdasını bulur.''

Yoldaki bir tepecik seni bunaltmış, oysa önünde yüzlerce dağ var...