Mevlana'dan Güzellikler

Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
Işığı gördüm, korktum.
Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi...
Ağladım.
Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu
öğrendim.

Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını,
zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...
İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
Sonra da her insanin içinde
iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.
Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu
öğrendim.
İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu...
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.
Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek
Gerektiğini öğrendim.
Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini.
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar
önemli olduğunu öğrendim
Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...
Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...
Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yasta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asil yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine vardım.
Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek
olduğunu öğrendim.


Namusun önemini öğrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el
sürmemek olduğunu öğrendim.
Gerçeği öğrendim bir gün....
Ve gerçeğin acı olduğunu...
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da
"lezzet" kattığını öğrendim.
Her canlının ölümü tadacağını,
ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.

Ben dostlarımı ne kalbimle nede aklımla severim.
Olur ya ...
Kalp durur ...
Akıl unutur ...
Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur ....
MEVLANA

Benzim safran gibi sarardı. Boynum büküldü, çene düştü. Beden mezarında sıkıştım kaldım. Ey rühu darlıktan kurtaran, rahata kavuşturan! Gel, beni benden, beni bedenden kurtar!(Hz.Mevlana)

İnsan çöp gibi havaya, rüzgara mağlubsa zalimi mazlumdan nasıl ayırabilir?   Hz. Mevlana

Hayırlı cumalar, cumanız mübarek olsun.

"Dert, gizlice Allah'ı anmana vesile olacaksa tüm dünya mülkünden değerlidir..''

Mevlana

Aşka yanmalı Can dediğin..
Ya canan olmalı; Ya da canını almalı
Yar diyemezsin ki herkese; İçindeki Yaran olmalı...
Herkesin de bir yüreği vardır amma
Yürek dediğin bir başka yanmalı..!

mevlana celaleddin rumi

Aşkla döner felekler, aşksız batar gider yıldızlar. Aşk yüzünden “dal” “elif”e döner, aşksız elif'ler dal'lara benzer

ne kadar söz varsa düne ait.
şimdi yeni şeyler söylemek lazım.
Mevlana

İnsanları tanımak için tüm gücünüzü verin,ama tüm sevginizi vermeyin.onları tanımaya başladıkça verdiğiniz sevgiye acıyacaksınız
 [ Rumi ]

İnsanlar ağaçlardan ders almalıdırlar. Onlar; ne üzerlerinde barınan kuşların, ne gölgelerinde yatan insanların, ne de verdikleri yemişlerin hesabını tutarlar.

Üzülme der Mevlana ve devam eder; Bir yandan korku bir yandan ümidin varsa iki kanatlı olursun..., Tek kanatla uçulmaz zaten. Sopayla kilime vuranın gayesi kilimi dövmek değil, Kilimin tozunu almaktır. Allah sana sıkıntı vermekle tozunu, kirini alır. Niye kederlenirsin? Taş taşlıktan geçmedikçe parmaklara yüzük olamaz....... Yüzük olmak dileyen taş, ezilmeyi yontulmayı göze almalıdır..!"

Ey yolcu..! Sana bir daralma gelirse yararınadır, kaygılanma. Sürekli yaz mevsimi olsaydı, güneş bahçeyi yakıp kavururdu.
Mevlana

Keskin disli kaplana acimak, zavalli koyunlara haksızlıktır
                                                                  Mevlana

Gönlü ışık yakmayı, aydınlanmayı öğrenen kişiyi, güneş bile yakamaz. Gündüz gibi ışıyıp durmayı istiyorsan, geceye benzeyen benliğini yakıver.

Mevlana

Uçurumun kenarına git karşı dağa ne dersen oda aynı şekilde sana aksettirir. Hayatında'da; ben yapamadım, ben çaresiz kaldım deme..!
Hayata nasıl bağırırsan oda sana öyle aksettirir.
Dik Dur Yürü yılmadan önüne çıkan çukurlara aldırmadan yürü.
Biz düzgün yol görmedik ki gönül..?

MESNEVİ

Ey İnsan Kaf Dağı Kadar Yüksekte Olsanda Kefene Sığacak Kadar Küçüksün Unutma: Herşeyin Hesabı Var Üzdüğün Kadar Üzülürsün..! [hz Mevlana]