Vücut güzellikle övünür,nazlanır durur.
Çünkü
ruh,kuvvetini,kolunu kanadını gizlemiştir.
Vücuda der ki:
"Ey süprüntülük! Sen kim oluyorsun ki?
Bir iki gün benim ışığımla yaşadın...
Nazın işven dünyaya sığmıyor.
Hele dur,bekle;ben senden çıkayımda gör...
Hz. Mevlana...