Nasıl Bir Öğretmen Olmalıyım?

Öncelikle çocukların mutlu olabileceği bir eğitim öğretim ortamı oluşturmaya gayret ediyorum. Biliyorum ki çocuklar mutluyken daha kalıcı öğrenme sağlıyorlar. Bu sebeple sınıfta sık sık şakalar taklitler yapmaya onları bol bol neselendirmeye çalışıyorum. Ders anlatma metodlarıma gelince sürekli değişir. Yarışmaların da öğrenmeye katkısı olduğunu düşünüyor ve her konuda bir yarışma uydurabiliyorum 😊Bazen çok gereksiz konulardan bahsetseler bile onları sabırla dinleyip önemsediğimi hissettirmeye çalışıyorum.
Sonuç her gördüklerinde tepeme atlayan çocuklar. Bir gün hep birlikte yuvarlanacagiz tepe taklak.
Negatif yönlerim yok mu elbet var. Bazen ufaklikları beden eğitimi dersinden mahrum bırakıyorum.🙄

BİLGİYİ DE KATINCA MESELE HALLOLUR İNŞALLAH...

Her öğretmen bilgi verir zaten dile getirmeye gerek yok diye düşündüm 

 

 

Ne diyelim...!?
Aslında çok şey istememiş afacan...

İyi öğrenci, özellikle aile ilgisi olan öğrenci her türlü götürür bu işi. Ailenin, toplumun itip kaktığına sahip çıkmak gerek, diye düşünüyorum. Bugün ihmal ettiğimiz her öğrenci, yarın toplumun başına bela olacaktır, televizyonlarda izlediğimiz vakalarda olduğu gibi. Kısaca öğretmen, vicdan sahibi olmalıdır.

İyi öğrenci, özellikle aile ilgisi olan öğrenci her türlü götürür bu işi. Ailenin, toplumun itip kaktığına sahip çıkmak gerek, diye düşünüyorum. Bugün ihmal ettiğimiz her öğrenci, yarın toplumun başına bela olacaktır, televizyonlarda izlediğimiz vakalarda olduğu gibi. Kısaca öğretmen, vicdan sahibi olmalıdır.

Yine yürekli bir yaklaşım. Akilane, Müşfik anne gibi kucaklayıcı ve babacanca... ''İşte ben bunun için varım.''
    Yaralarını saracağım toplumun... Elinden tutmalıyım boynu bükük kalbi kırıkların... Selam olsun yiğit meslektaşlarıma. Allah yardımcınız olsun...

 
İşte böyle bir öğretmen....

Ben bu soruya nasıl bir öğretmen olmamaliyim diye cevap yazmak istiyorum.
Birşeyler ters gittiğinde öğrenciyi ve veliyi suçlayıp vicdanini rahatlatmayan,
Bahane ve şikayetlerin ardina sığınmayan,
Yüreğine dokunamadigi arka sıralardaki öğrencisi bulunmayan,
Kötü bir ilkokul haritasında ismi gecmeyen
bir öğretmen olabilmek güzel olurdu...

Çok sevdiğim bir idarecimin bir sözü vardır ''Öğretmen sınıfta vicdanıyla başbaşadır, benim için en iyi öğretmen çok çalışan, proje üreten, okul sorunlarıyla ilgilenen, kurum kültürünün oluşmasında katkı sağlayan değil , sorun çıkarmayan ve sorun getirmeyen öğretmendir''.

Geldiğimiz noktada bizlerden beklenen bu değil mi ?

Kutsallığı ve duygusallığı bir kenara bırakıp, aldığı maaşın karşılığı hizmet veren... Yattığı yerden para kazanan, öğrencilere istendik yönde davranış kazandırmak için mücadele etmek yerine, ben anlatırım kardeşim anlayan anlar, anlamayan beni ilgilendirmez deyip sadece işini yapan, ödev vermeyen, ceza vermeyen, kötü not vermeyen, sınıfta bırakmayan,  velileri her daim hoşnut eden, ders kitabı dışında hiçbir kaynak kitap kullanmayan, özellikle karşı cins öğrencilere yakın ilgi göstermeyen, her an kendini bilmez bir veli tarafından iftira ve şikayete karşı hazırlıklı ve tedbirli olan, Olası rotasyon, iş güvencesinin iptali gibi gelişmelere hazır olan , kendi çocuğuna göstermediği sabrı ve ilgiyi başka insanların çocuğuna göstermesine rağmen kıymeti bilinmeyen ve 24 kasımlarda hatırlanıp çift maaş, ikramiye vs gibi vaatlerle çocuk kandırıyormuş gibi kandırılmaya çalışılanlara karşı kanıyormuş gibi yapan,  sürekli kalitesi ve yeterliliği tartışılan, sürekli egitim sistemindeki aksaklıkların temelinde gösterilen sahipsiz, kimsesiz bir öğretmen olmak...
...

En tepede kendi işini zaten kendisi yürütebilen 5-6 öğrenciyle avunup reklam yapmak yerine o 5-6 öğrencinin yanına kaç kişiyi daha taşıyabileceğine kafa yoran, sınıftaki her öğrencinin insan olduğunu unutmadan her öğrenciye aynı değeri verebilen bir öğretmen.

Öğrencilerime model olan,karşılıksız seven,birini diğerinden ayırmadan sevebilen,bir öğretmen olmak.

Elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum.

Herşeyden önce ve herşeyin üstünde,
Çocuğu sevmek; onun dilinden konuşabilmek..

Öğrencilerini meslek malzemesi, meta, elalemin çocuğu olarak değil savunmasız, masum çocuklar, evlâtlar olarak görebilen; çoğu zaman evde anne-babasına yük gelen, gözden çıkarılmış, hayata yenik başlamış çocukları yaşama bağlayıp topluma kazandırabilen, para-pul-zam sohbetlerinde boğulmadan işini ama sadece işini, hiçbir menfaat gözetmeden, ödül beklemeden, gösteriş için değil icap ettiği için, severek isteyerek yapan, mesleği uğruna feda ettiklerinden, feragat ettiklerinden asla pişman olmayan....Kısacası mesleğini ibadet gibi ciddiyetle ifa eden, ülkesinin sadece batısını değil bayrağının dalgalandığı her yeri vatan bilip iyi ve ahlâklı öğrenci yetiştirmenin geleceğin iyi vatandaşlarını yetiştirmek olduğunun bilinciyle, mesleğini vatani bir görev sorumluluğuyla yerine getiren bir öğretmen olmak istedim hep..... ve oldum Allah'a çok şükür. Ne maaşımızın miktarı ne hükümetlerin ve toplumun öğretmene biçtiği değer işimi iyi yapmamam için bir bahane ve engel teşkil eder. Mühim olan öğrencimin bana verdiği değer, işini iyi yapmış olmanın verdiği haz ve vicdanî rahatlık. Bu hiçbir maddî ödülle ölçülmez.

Çatlatıncaya kadar;
Sabır taşı...