Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

 
GÖZLERİNE BAKARKEN


Gözlerine bakarken
güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde
kayboluyorum...
Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin:

sırrını her gün bir parça veren
fakat hiç bir zaman
büsbütün teslim olmayacak olan...
 
                               NAZIM HİKMET     
 

Durup dururken yıldızlar inip sallanıyor bir bahçede, salıncakta,
 Durup dururken mezardaki halim geçiyor aklımdan,
 Durup dururken kafamda bir güneşli duman,
 Durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladığım güne,
 Ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne...
 
Nazım Hikmet RAN

"Ne ah edin dostlar, ne ağlayın,
Dünü bugüne, bugünü yarına bağlayın."
                                                 Nazım Hikmet

Gece kar birdenbire bastırmış.
Bembeyaz dallardan dağılan kargalarla başladı sabah.
Göz alabildiğine Bursa ovasında kış :
başsızlık ve sonsuzluk geliyor akla.
Sevgilim,
değişti mevsim
çekişen gelişmelerden sonra bir sıçramakla.
Ve karın altında mağrur
hamarat
sürüp gidiyor hayat...

Nazım Hikmet Ran

Ben
 senden önce ölmek isterim.
 Gidenin arkasından gelen
 gideni bulacak mı zannediyorsun?
 Ben zannetmiyorum bunu.
 
Nazım Hikmet RAN

Annelerin ninnilerinden
spikerin okuduğu habere kadar
yürekte, kitapta, sokakta
Yenebilmek Yalanı !!!

BİR FOTOĞRAFA
 
Karşımdasın işte...
 Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
 Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
 Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.

 Tıkandığım o an,
 Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
 Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
 Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
 Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
 Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
 bitti artık hepsi...
 
Nazım Hikmet Ran

Nazım Hikmet için Bedri Rahmi Eyüboğlu'nun yazdığı şiir..
Şiirin Zülfü Livaneli tarafından notalara dökülmesi.. Yüreklerine sağlık..

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Şu sılanın ufak tefek yolları
Ağrıdan sızıdan tutmaz elleri
Tepeden tırnağa şiir gülleri
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Bugün efkarlıyım açmasın güller
Yiğidimden kötü haber verirler
Demirden döşeği taştan sedirler
Yatak diken diken yastık batıyor
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Bir şubat gecesi tutuldu dilin
Silaha bıçağa varmadı elin
ne ana ne baba ne kız ne gelin
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Ne bir haram yedin ne bir cana kıydın
Ekmek kadar temiz su gibi aydın
Hiç kimse duymadan hükümler giydin
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Döşek melil mahzun yastık batıyor
Mezar arasında harman olur mu
onüç yıl hapiste derman kalır mı
Azrail aç susuz canın alır mı
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Döşek melil mahzun yastık batıyor
Zindanı taştan oyarlar
İçine bir yiğit koyarlar
Sağa döner böğrü taşa gelir
Sola döner çırılçıplak demir
Çeliğin hası da yiğidim aman böyle bilenir
Döşek melil mahzun yastık batıyor
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Dilimde dilimi bulduğum, gücüne kurban olduğum
Anam babam gibi övdüğüm
Dayan aslan ustam yiğidim dayan
Dayan hey gözünü sevdiğim
Bugün efkarlıyım açmasın güller
Yiğidimden kötü haber verirler
Sana kökü dışarda diyenlerin kökleri kurusun
Kurusun murdar ilikleri dilleri çürüsün
Şiirin gökyüzü gibi herkesin
Sen Kızılırmak'casına bizimsin
En büyük demircisi dilimizin
Canımız ciğerimizsin
Bugün burdaysa şiirin yarın Çin'dedir
Bütün hışmıyla dilimiz
Kökünden sökülmüş bir çınar gibi yüreğimiz içindedir
Bugün burdaysa şiirin yarın Çin'dedir
Acısıyla sızısıyla alnının kara yazısıyla
Bir yanı nur içinde tertemiz
Bir yanı sızım sızım sızlayan memleketimiz içindedir
Bugün burdaysa şiirin yarın Çin'dedir
Bütün hışmıyla dilimiz
Kökünden sökülmüş bir çınar gibi yüreğimiz içindedir

Bedri Rahmi Eyüboğlu

SALKIM SÖĞÜT

Akıyordu su
gösterip aynasında söğüt ağaçlarını.
Salkımsöğütler yıkıyordu suda saçlarını!
Yanan yalın kılıçları çarparak söğütlere
koşuyordu kızıl atlılar güneşin battığı yere!
Birden
bire kuş gibi
vurulmuş gibi
kanadından
yaralı bir atlı yuvarlandı atından!
Bağırmadı,
gidenleri geri çağırmadı,
baktı yalnız dolu gözlerle
uzaklaşan atlıların parıldayan nallarına!

Ah ne yazık!
Ne yazık ki ona
dörtnal giden atların köpüklü boynuna bir daha yatmayacak,
beyaz orduların ardında kılıç oynatmayacak!

Nal sesleri sönüyor perde perde,
atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde!

Atlılar atlılar kızıl atlılar,
atları rüzgâr kanatlılar!
Atları rüzgâr kanat...
Atları rüzgâr...
Atları...
At...

Rüzgâr kanatlı atlılar gibi geçti hayat!

Akar suyun sesi dindi.
Gölgeler gölgelendi
renkler silindi.
Siyah örtüler indi
mavi gözlerine,
sarktı salkımsöğütler
sarı saçlarının
üzerine!

Ağlama salkımsöğüt
ağlama,
Kara suyun aynasında el bağlama!
el bağlama!
ağlama!

Denizin üstünde ala bulut
 yüzünde gümüş gemi
 içinde sarı balık
 dibinde mavi yosun
 kıyıda bir çıplak adam
 durmuş düşünür.

 Bulut mu olsam,
 gemi mi yoksa?
 Balık mı olsam,
 yosun mu yoksa?..
 Ne o, ne o, ne o.
 Deniz olunmalı, oğlum,
 bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla.

 Bulut mu Olsam - Nazım Hikmet Ran

Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.

Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga,ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben
Bahtiyarım…

Bugün Pazar /Nazım Hikmet

..

ŞEHİTLER


Şehitler, Kuvâyi Milliye şehitleri,
mezardan çıkmanın vaktidir!


Şehitler, Kuvâyi Milliye şehitleri,
Sakarya'da, İnönü'nde, Afyon'dakiler
Dumlupınar'dakiler de elbet
ve de Aydın'da, Antep'te vurulup düşenler,
siz toprak altında ulu köklerimizsiniz
yatarsınız al kanlar içinde.


Şehitler, Kuvâyi Milliye şehitleri,
siz toprak altında derin uykudayken
düşmanı çağırdılar,
satıldık, uyanın!


Biz toprak üstünde derin uykulardayız,
kalkıp uyandırın bizi!
uyandırın bizi!


Şehitler, Kuvâyi Milliye şehitleri,
mezardan çıkmanın vaktidir!


Nazım HİKMET 1959

O bensizliği göze aldıysa,
Ben onsuzluktan bir şey kaybetmem!!

Nazım Hikmet Ran

Şimdi on yaşına bastı. Ben içeri düştüğüm sene ana rahmine düşen çocuklar.

Nazım Hikmet Ran