Nöbet Şekeri...

yüreğinize, kaleminize sağlık.

çok güzel bir şiir olmuş

hocam sizi görmek güzel....

yüreğinize sağlık...
birgün bende nöbet tutarsam bu duyguları yaşarım sanırım...

Çok güzel anlatmışsınız ,sağolun hocam...

çok güzel bir şiir yamışsınız öğretmenim.yüreğinize sağlık.

çok güzel bir şiir yamışsınız öğretmenim.yüreğinize sağlık.

çok güzeldi

nöbet günleri hep böyle olur...yorgunluk ve bıkkınlık...duygulara tercüman bir şiir ..adamın bii hocam yine döktürmüş...elllerine sağlık...

Duygulara tercüman bir şiir...ellerinize sağlık hocam!

Şiir çok güzel olmuş öğretmenim,hele benim gibi 2000 öğrenci bulunan bir okulda nöbetçiyseniz!!! Vay halimize

Nöbet şekeri ,haftada bir dersten sonra aç karnına yedirilen,şişkinlik yapan şeker.
  Hayatımızda ''duyduklarımızı'' şiirleriyle yumuşak bakış açısı ile yoğurup hafifleten sayın hocam duyduklarınıza bereket)).
   Nasılsın şiiriniz de ,dağ köyünde yalnız ilk öğretmenlik yıllarına getirdi.O da ayrı güzel.
    

gerçekten güzel olmuş.

teşekkürler

teşekkürler  öğretmenim  yüreğinize sağlık...

teşekkürler.

ya bu nöbet tutmak çok zor bir iş mi?
keşke bir şehir okulunda olsaydım da nöbet tutsaydım,biz köy öğretmenleri her gün hem nöbetçiyiz hem hademe hem de nöbetçi...

ya bu nöbet tutmak çok zor bir iş mi?
keşke bir şehir okulunda olsaydım da nöbet tutsaydım,biz köy öğretmenleri her gün hem nöbetçiyiz hem hademe hem de nöbetçi...

Sayın Hocam,
Yazdıklarınıza binaen bunları yazıyorum.İnşallah kusuruma kalmazsınız.Öncelikle şunu belirteyim ki  göreve il, ilçe ya da bir büyük bir kasabada başlamadım.
Bu satırların sahibi tam on yıl köylerde çalıştı . Maaş almaya katırların sırtında gitti.Doksan iki öğrenci ile bir yıl yalnız başına eğitim gördü.Bu beş yılda bırakın otobüsü,minibüsü eski ford kamyonların brandalı kasalarında gelip gitti.Taşımalı öğrenciler o zaman yoktu.Köyümde okul lojman haricinde tuvalet yoktu.Peki camininde mi yoktu?Köyde zaten cami yoktu...Dışardan gelen her misafir (bunları asker polis anlamayın)okulunuzun  tuvaletini hiç kullandı mı?Ya da -karga kanat çırpsa hesabından-elektriğiniz sürekli keslidi mi?Bakkalın olmadığı yerde şöförler ekmeğinizi mahsustan unuttu mu?Sırf karnınız doysun diye Evde kutularla bisküvi yediniz mi?
Müdür odanızda Allah rızası için bir kırık sandelye olmaz mı? olur ama oda yoktu?İlk göreve başladığınız gün okulda bir tane sağlam cam olmaz mı?
Okulun köye uzaklığı beşyüz metre...Yanında ki ev mi? Ev yok, orman meşelik...Su yok en yakın su 400 metre.
Gece giden tütün kaçakçıları.
skodayla keçiboynuzu leblebi satan türkçe konuşan insanlar...
Diğerleri nerede? Garibanlarım gurbette ekmek peşinde...Daha çok ama hangisini anlatayım...
Bahsettiğim yıl 1986.
Siz hademelik yaptığınızdan bahsediyorsunuz...Haklısınız ama onu yapan birçok meslekdaşımız var.Bende on sene yaptım.Yanlış hatırlıyorsam hatırlatınız Ağrı'da yanan öğretmenlerimiz gibi belki bizde yanabilirdik.Belki lojmanda şehit olan öğretmenlerimiz gibi göçüp gidebilirdik ama Allah böyle nasip etmiş.Kısmetimiz böyleymiş sayın hocam.Ölüm olsa onada amenna diyecektik ne yapalım öldürmeyen Allah öldürmüyor...
Bizi; sürekli şehirde görev yapan, köyde çalışanın halini bilmeyen -yada hava olsun diye-birşeyler karalayan "salon şairlerine" benzetmeyiniz olmaz mı?
Bir kez daha söylüyorum sadece yaşadıklarını kağıda döküp meslekdaşlarıyla paylaşan biriyim.Şair olmak ünlü olmak gibi bir sevdamızda hiç olmadı olmayacakta...Önemli olan gönüller bir olsun.Gerisi boş diyorum.
Sizi en iyi bizler anlarız.
Merakınız olmasın yakın bir zamanda sizlerde büyük yerlerde çalışacaksınız...
İnşallah bir gün bizlere Alo derseniz büyük şehirlerdeki okullarda çalışan öğretmenlerimizinde ne kadar zor şartlarda çalıştıklarını göreceksiniz.
Öğretmenim İnşallah sizleri üzmemişimdir.
Bu vesile ile bütün bu yokluklara rağmen bütün bu çilelere rağmen bende hakkı olan köylülerime hakkınızı helal edin diyorum.
Saygıyla kalınız.
Allah'a emanet olunuz.