Öğrenciler Arasında Düzeyli İlişkilerin Sağlanması

Okullar farklı aile yapılarından gelen öğrencilerle dolup taşar. Mutlu-mutsuz zengin-fakir çalışan-çalışmayan düzenli-düzensiz uysal-kavgacı ve daha pek çok farklılıklarla karşılaşılır.

 Öğrenciler arasında düzeyli ilişkiler sağlama noktasında öğretmenlere düşen görevler nelerdir?

hocam bizden önce okulun kapısına bir adet polis, iç kapıya takım elbiseli bir guvenlikci içeri iki adet yetişkin psikologu  lazım.Ciddi ciddi yaziyorum esas şimdi zamani geldi.

 Paylaşmayı öğretmeliyiz.Adaletli ve herkese karşı eşit davranmalıyız..

Arkadaşlığın ne kadar güzel, birbirini şikayet etmenin ne kadar gereksiz olduğunu öğretmeliyiz.

Dostluğun temeli güçlü karakterler güçlü karakterin temeli de sağlam eğitim.

Öğretmenim izninizle görüşümü yazabilir miyim

Yaşadığımız ve çevremizde gördüğüm örneklerden yola çıkarak maalesef öğrenciler arasında belki de başarıyı sağlamak için oluşturulan rekabet ortamı çocukların arasındaki kıskançlığı pekiştiriyor. Öğrencilerin kıyaslanması, bazı öğrencilerin başarıları ya da farklı yeteneklerinden dolayı öğretmenleri tarafından öne çıkarılmaları, öğrenciler arasında anlaşmazlıklara yol açıyor diye düşünüyorum.

Insan olabilmenin derslerden daha önemli olduğunu iyiliğin güzelliğin paha bicilemez tadına doyum olmayacağını,  hoşgörünün dünyayı guzellestirip empatinin karsisindaki gibi  dusunme yeteneğini  kazandiracagini duygudas olabilmeyi ogretmeliyiz.

Öğrenciler arasında en büyük sorunlarımızdan biri de maalesef birbirlerine karşı biraz acımasız olmaları. İlişkiler daha bu yaşta genellikle "hep ben" üzerine.

Öğretmen olmak keşke sadece ders anlatmakla sınırlı olsaydı ama tabi burada bitmiyor. Çocuklara örnek olmak zorundayız. Bu ağır bir sorumluluk.

Ben bunun için sınıfta bazı uygulamalar yapıyorum. Mesela öğrencilerden bir şey almam gerekiyorsa, kitap, kalem vs. ders içinde dahi mutlaka izin alıyorum. Bazen yazı yazarken ç harfinin noktasını ya da t yazarken çizgisini çizmeyi unutmuş olabiliyorum. Böyle durumlarda özür diliyorum. İlk günlerde özür dilediğimde çocuklar şaşırıyordu. Ben de herkesin hata yapabileceğini, böyle durumlarda da özür dilenmesi gerektiğini söyledim. Sonra onlar da hata yaptıklarında birbirlerinden özür dilemeye başladılar.
 
Yine de aile desteği olmadan çok zayıf kalıyor.

Mesleğimde beni en çok yoran yıpratan sorunlardan birisidir
En ufak bir bakış için bile feryat figan şikayetler yoruyor
Birbirlerine sözlü ve fiziksel şiddet uygulamaları çok yorucu  Fakat aileler de hoşgörü ve yardımseverlik veya paylaşım üzerinde durmadıkları için çocuklar bencilleştikçe bencilleşti

Öğrenciler arasında en büyük sorunlarımızdan biri de maalesef birbirlerine karşı biraz acımasız olmaları. İlişkiler daha bu yaşta genellikle "hep ben" üzerine.

Öğretmen olmak keşke sadece ders anlatmakla sınırlı olsaydı ama tabi burada bitmiyor. Çocuklara örnek olmak zorundayız. Bu ağır bir sorumluluk.

Ben bunun için sınıfta bazı uygulamalar yapıyorum. Mesela öğrencilerden bir şey almam gerekiyorsa, kitap, kalem vs. ders içinde dahi mutlaka izin alıyorum. Bazen yazı yazarken ç harfinin noktasını ya da t yazarken çizgisini çizmeyi unutmuş olabiliyorum. Böyle durumlarda özür diliyorum. İlk günlerde özür dilediğimde çocuklar şaşırıyordu. Ben de herkesin hata yapabileceğini, böyle durumlarda da özür dilenmesi gerektiğini söyledim. Sonra onlar da hata yaptıklarında birbirlerinden özür dilemeye başladılar.
 
Yine de aile desteği olmadan çok zayıf kalıyor.

Hepimiz  bu konuda bir çok etkinlikler yapıyoruz.Ancak okul dışında bizim kavratmaya çalıştığımız olumlu davranışları yıkmaya hazır bulldozer beklemektedir.çevre tamamen güvensiz ,tv programları ;seyredilecek program sayısı 3 ile 5,diğer iletişim araçları,Ailenin sosyo-ekonomik durumu,eğitimi,kısacası bizim aylarca süren çalışmalarımızı  2dakikada yıkıyorlar.

Aslına bakarsanız öğrenimin dışında eğitim alanında çocuklarımıza kazandırılması gereken en önemli konu belki de bu başlık. Lakin birçok konuda olduğu gibi bu konuda kazandırılacak davranışlar konusunda da yine yalnızız. Çünkü bizler okulda arkadaşlığın, dostluğun ne kadar önemli olduğunu vurgulamaya çalışırken -bu davranışı sergilemeyen velilerimizi tenzih ederim- bazı veliler, o sana vurdu mu sen de vur, o sana zarar mı veriyor sen de ver, gibi yanlış yönlendirmeler yapabiliyorlar. İşte o zaman çocukların ne yazık ki çipleri karışıyor. Evde başka yönlendirme, okulda başka yönlendirme...

Demem o ki değerli meslektaşlarım, çocuğa top yekûn doğru yönlendirmeler yapabilirsek, bizler günlük hayattaki dostluklarımızdan, arkadaşlıklarımızdan aldığımız hazzı onlara yansıtabilirsek çocuklarımız da bizim izimizden geleceklerdir...

Japonyada ilkokul 4.sınıfa kadar ders değerlendirme yok.Önce davranış karakter tutum şekillendiriyorlar sonra ders öğretim geliyor.

Öğretmen öncelikli olarak kendi çocukluğunu mutlaka hatırlamalı, O çocuk kendi olsa idi ne hissederdi sorusunu daima aklında bulundurmalıdır.
Ayrıca söz konusu olan öğrencinin kendi çocuğu olduğunu düşünerek olayları değerlendirdiğinde her hangi bir problem kalmayacaktır.
Bütün bunları değerlendirerek kanaat ve iletişim kurabilen kişiye ise "ÖĞRETMEN" deniliyor.