Öğrencilerimize Gösterdiğimiz Sabrı Çocuklarımıza Gösterebiliyor Muyuz?

   BAZEN DÜŞÜNÜYORUM GERÇEKTEN ÖĞRENCİLERİME GÖSTERDİĞİM SABRI KENDİ OĞLUMA GÖSTEREMİYORUM. YORGUNLUKTAN KAFA YOĞUNLUĞUNDAN ÖYLE BİR HALE GELİYORUZ Kİ ÇOCUĞUMUZA BİLE ÇOK KISITLI ZAMAN AYIRABİLİYORUZ.
   ŞU BİR GERÇEK Kİ BİZ ÖĞRETMENLER, ÖĞRENCİLERİMİZİ GELECEĞE HAZIRLAMAK İÇİN HAKİKATEN ÇOK ŞEYİMİZİ FEDA EDİYORUZ.
 UMARIM TÜM BUNLARA DEĞER....
  UMARIM ÖĞRENCİLERİMİZ GELECEKTE BİZLERE BU EMEKLERİMİZİN KARŞILIĞINI EN İYİ ŞEKİLDE SUNARLAR....

Anne olmadığım için bilemiyorum ama; bazen eşime bile o sabrı gösteremediğimi fark ediyorum.  Bahsettiğiniz gibi inşallah verilen emeklere değer öğrenciler yetişir...

 terzi ne kadar kendi söküğünü dkerse bizlerde o kadar yakın çevremizdeki çocuklara sabır gösteriyoruz?

Göreve yeni başladığım yıllada yıllanmış arkadaşlarımın kendi çocuklarına karşı yetersiz ilgisi beni şaşırtmıştı.Ben  asla böyle olmam demiştim o zamanlar. Evlenip iki çocuk sahibi olduğumda aynı okulda çalıştığım eşimin bana söylediğini hiç unutamam .Öğrencilerine melek , kendi çocuklarına köpek.

Ayda öğretmenim, öğrencilerimize olan yararlı olma çabamız hakkındaki söyledikleriniz çok doğru. Bizim kadar velileri de onlara ilgi ve sabır gösterseler, başarıları ve becerileri çok gelişebilir. Kendi çocuğuma da öğrencilerime gösterebildiğim sabrı göstermeye çalışıyorum. Çocuklara  karşı ne kadar anlayışlı olabiliyorsak, onlar da en azından bize karşı o kadar anlayışlı olabiliyorlar...

BAZEN ÇOCUKLARIMA ÇOK HAKSIZLIK ETTİĞİMİ DÜŞÜNÜYORUM. OKULDA ÖĞRENCİLERE GÖSTERDİĞİM SABRI HOŞGÖRÜYÜ  KENDİ ÇOCUKLARIMA GÖTEREMİYORUM.

Çalışan bir anne olarak kızıma ayırmam gereken zamanda okulda olduğum için hep bir suçluluk hissi yaşıyorum. Bu nedenle de kızıma zaman ayırmaya ve ona kızmamaya sabır gösteriyorum. Ben aynı zamanda şanslı bir anneyim kayınvalidemle duruyorum. Böylelikle de kızıma zaman kalıyor. Evlenecek olanlara da tavsiye ederim.

Çevremdekiler bu şikayetimi bilirler zaten. Oğlumu bir öğretmen çocuğu olarak hep şanssız görmüşümdür. o kadar sabır isteyen bir meslek ki, eve çok az sabır kalıyor. umuyor ve diliyorum ki ilerleyen senelerde bu dezavantajı avantaja dönüştürebiliriz. sanırım bunun için de SABIR gerekiyor.  NE ACI....

Malesef şu yaz tatilinde çocuklarıma karşı çok anlayışsız olabildiğimi gördüm ve üzüldüm.Öğrencime gösterdiğim sabır ve anlayışı çok zor kendi çocuklarıma gösterebildim.Ama sevgi her şeyi unutduruyor.Hatamı telafi etmek için onları kucaklarım ve öperek özür dilerim ,beni uyarmalarını isterim.Sonuçta anne olmak en zor görev.

ben de mesleğe yeni başladığımda yıllanmış arkadaşlara bakardım şaşkınlıkla...nasıl olurda derdim bu kadar babayken başkalarının çocuklarına kendi çocuklarına bu kadar yabancılar...o gruba şimdi benimde dahil olmam ne kadar acı

İlkokul çağlarımda annesi öğretmen olan arkadaşlarıma imrenerek bakardım. onların şanslı olduklarını düşünürdüm. Öğretmen olduğumda anladım ne kadar şanslı bir çocuk olduğumu. Kızıma öğrencilerime gösterdiğim sabrı gösteremiyorum maalesef. Küçücük yaşta sorumluluk almaya başladı,  sabahları kreşine gönderirken hep ağlamaklı oluyorum.

Evet göstermeye çalışıyorum. Lakin zaman zaman ayda bir iki kere sabrımın bittiği oluyor. O zamanda gülen gözlerine baktığım zaman acaba bize ne kadar ihtiyaç duyuyor? sorusu karşısında tekrar gevşemek zorunda kalıyorum. Bizim işimiz sevgi. Bu sevgiyi biz gösteremeyeceksek, kim gösterecek?

malesef ki başkalarının çocuğuna gösterdiğim sabrıyavruma gösteremiyorum

selenay öğretmenim, düşüncelerine katılıyorum .Çocuklarımın gülen gözlerine baktığımda,her şeyi affeden benden daha sabırlı olduklarını görüyorum .O zaman hatamı anlıyorum onları çok seviyorum .Dünyanın en değerli varlıkları Allah herkese bu duyguyu yaşatsın ,iki tane pırlanta gibi çocuğum var

Bende oğluma karşı sabırsızım. Allahtan eşim çok sabırlı o da öğretmen ama nasıl bunu başarıyor anlamadım.