Harika bir şiir. sizinle paylaşmak istedim.
ÖĞRETMENİM
Sana çiçek getirdim; dikkatini çekmek için
Her sabah karşıladım; bir gülücük görmek için
Selam durdum en önde, bir günaydın bekledim;
Okan’a gülümsedin, sanki beni görmedin
Seni sevdim öğretmenim, yine de seni sevdim,
Bisikletim olsaydı, inan sana verirdim.
Sabah kırağıda geldim, buzda karda hep geldim
Çok üşüdüm öğretmenim, üşümüşsün demedin.
Hasta oldum bilerek, bunu hiç fark etmedin,
Sevgini kazanmayı bir tek ben beceremedim.
Kapılarda bekledim, tahtayı hep ben sildim
Bazen ayağa kalktım, kimi zaman eğildim
Gözümden yaş aktı bazen, kendi kendime sildim
Sana yakın olmayı bir ben beceremedim.
Yedi binlere kadar birer birer yazın dedin,
Parmaklarım tutuldu, yazmaktan vazgeçmedim,
Defterlerine baktın Aytuğ ile Figen’in
Dokuz yaprak doldurdum, ödevimi görmedim.
Şiir verdin Nalan’a, Zühal’in resmini övdün
Süreyya’ya güven verdin, beni hiç mi sevmedin?
Gücensem de öğretmenim, hiç kızmadım, renk vermedim;
Arka sıradaki Mehmet, seni seven Mehmet’in.
hocam ne kadar güzel bir şiir..çok teşekkürler paylaşımınız için..oturup düşünmek lazım arka sıralarda daha kaç tane Mehmet unuttuk ya da kaç tane gözümüzün içine bakan ancak göremediğimiz öğrencimiz var...
