Öğretmenler Arası Dostluk Olmalı Mı, Olmamalı Mı?

 Öğretmenler arasındaki dostlukların , okullar büyüdükçe ,öğretmen sayısı arttıkça azaldığını düşünüyorum...küçük gruplar oluşur.. gruplar arasında da samimiyetsizlikler ortaya çıkar..
  ailesinden uzakta yaşayan  arkadaşlarımın aralarında çok iyi dostluklar kurabildiklerine inanıyorum..kurmalılar da..erdemce öğretmenimin dediği gibi başka kiminle paylaşımlarını yapabilir ki....
 

eğer   okuldaki  idareci ve  öğretmenlerde  toplumsal  sorumluluk anlayışı  yoksa  ya  da  öğrencileri  ile  ilgili  uzun  ve  kısa  zaman  için  bir  hedefleri  yoksa  kendi  aralarında  dostluk olsa  ne  olur  olmasa  ne  olur.  olursa  da  o  dostluk  değil   zaman  öldürmedir.... derim

öğretmenler arası dostluk olmalı mutlaka.bizim işimiz masa başı işi değil ki kafamızı gömüp günümüzü geçirelim.iyiyi ve kötüyü paylaştığımız dostuklarımız bence motivasyonumuzu arttırır.ortamı çekici hale getirir.

Dostluk ve arkadaşlık birbirinden farklıdır diyenlere  katılıyorum. Bir okulda bütün öğretmenlerle dost olmak mümkün değil. Ancak hiç biriyle dost olunmamalı şeklinde bir yaklaşımı doğru bulmuyorum. Yanılmıyorsam başlık açılırken bu şekilde bir görüş beyan edilmiş.
Ancak her şeye rağmen toplumun diğer katmanlarında olan dostlarımız olabiliyorsa aynı mesleği ve ideali paylaştığımız insanlardan neden dostumuz olmasın ki. Hatta en büyük önceliğin meslektaşlarımıza ait olması gerekir.

Yine de dost, ince eğirip sık dokunan el emeği göz nuru bir halı gibidir ki herkes bu makama çıkamaz.

Çünkü "Kardeş zorunlu arkadaş, Arkadaş ise seçilmiş kardeştir."
Varın "Dost"u bu denklemde siz bir yere oturtun.
Herkese başarılı bir ikinci dönem diliyorum.

kesinlikle olmalı dağ başında yalnızız zaten bi de dostluk olmasa çekilmezki verim de olmaz..
ama günümüzde zoraki dostluklar var bişeyleri aşamadık hala..

Hayatı; ailemiz, yakınlarımız, dost ve arkadaşlarımızla birlikte yaşarız. Onlarla birlikte hayatı paylaşırız. Mutluluğumuzu sevgi üzerine bina ederek hayatımızı anlamlandırmak, onu ebedî mutlulukla ödüllendirmek isteriz. Sıkıntılarımızı, acılarımızı paylaşarak aşmaya, sevinçlerimizi yine paylaşarak çoğaltmaya çalışırız.
Hayatımızı anlamlandıran, bize yaşama sevinci ve mutluluğu veren insanların başında dostlarımız gelir.
Hayatı birlikte paylaştığımız bu insanlarla dostça yaşarız. Gönüllerimiz, dostluğun insana güven veren yanıyla beslenir, sevgiyle donanır, özveriyle, dost kalmanın mutluluğunu tadar.
Atalarımız dostun özelliğini; “Dost bizi iyi yola öğütleyendir.” diye özetler. Kim ki bizi iyi, güzel ve doğru yola çağırır o dostumuzdur. O, başarımız ve mutluluğumuz için vardır. Hiçbir art niyet taşımadan, bizimle dostluğu paylaşır, bizi uyarır, acı da olsa bize doğruları hatırlatır her zaman: “Dost acı söyler.”
Hayat, paylaşıldığı ölçüde bir anlam kazanır, güzelleşir. Hayatın yükü paylaşıldıkça azalır.
Dostumuzla her şeyimizi, duygularımızı, düşüncelerimizi, hayata bakışımızı paylaşırız. Hayata aynı pencereden bakar, sözlerimizi ve davranışlarımızı hayatın güzelleşmesi adına dostluğun çatısı altında sürdürürüz.

dostluk herkesin arasında olmalı sadece öğretmenlerde değil...
ama günümüzde insanlar birbirinin kuyusunu kazar olmuş...kime güveneceksin kime inanacaksın....

dost olmalı, gruplaşma olmamalı.
bizim okulda bir kaç kendini bilmez gruplaşma yapıyor.
aşağı tükürsek sakal, yukarı tükürsek bıyık.
çok can sıkıcı oluyorlar.

ne yazık dostluklar çıkar boyutunda oluyor çalıştığım okulda eski okulumda kalıcı dostluklarım var dosttun varsa okul daha güzel oluyor

katılıyorum

ne yazık dostluklar çıkar boyutunda oluyor çalıştığım okulda eski okulumda kalıcı dostluklarım var dosttun varsa okul daha güzel oluyor

Dost olunuyor ama menfaatler söz konusu olunca dostluk falan kalmıyor ortada...

Dostluk kavramı ne yazıkkı öğretmenler arasında yok önceden biz varmış şimdi ben var arkadaş olunuyor ama dost asla

ben bu yıl bu kavramları kafama taktım.Benim için biri arkadaşımsa uçarım,koşarım....ama iki yıldır bir kaçı dışında arkadaş dediklerimin işi düştükçe aradığını,evime uğradığını,eskiden her ortama çağırılıp hep beraber toplanırken çocuklarım var diye beni çağırmadıklarını,farkettim.bu da insanlara bakış açımı değiştirdi.Halbuki buralarda ana,baba,kardeş biziz.

idareyle değil ama öğretmenler arasında dostluk olmalı bence.

herkesle samimi olamazsınız zaten.ilgi alanları,konuşma tarzı,muhabbet konuları aynı değil.  Ama okul ortamında selamlaşma,öğretmenler odası muhabbeti özeldir.Okul evimiz değil ki niye gruplaşalım.Aynı amaç için buradayız.Bizi ayıran özellikler okul dışında.Ben bu çekişmeleri gerçekten anlamıyorum.Bu tarz insanların küçücük çocuklara ninsani açıdan ne katacağını da bilemiyorum.