Öğretmenler Arası Dostluk Olmalı Mı, Olmamalı Mı?

dostluktan ziyade önce bi saygı olsun da...

başka meslek gruplarının egosu yok mu?

bizdeki kadar değil hocam, ego içinde yasasın çocuklara yansımasın
bizler nesil yetiştiriyoruz..

başka meslek gruplarının egosu yok mu?

ben anlamadım zaten niye bizde var bu ego? acaba öğrenciler gibi biz de koşu atı gibi yarıştırılıyor olabilir miyiz?

bence dostluk kesinlikle olmalı ki öğretrmenler iyi bi ortamda sevecen bi ortamda sevecen öğrenciler yetiştirebilsinler. diğer türlü soğuk bi ortamda soğuk öğrenciler yetiştiririz. bence önce öğretmen mutlu sevecen olmalı ki yetiştirdiği çocuklarda öyle olsun.

bence de olmalı ,bilgi ,dostluk paylaştıkça artan değerlerdir.okul dışı bir sohbette bile birbirimizden öğreneceğimiz çok şey olabilir.Dostluklarımız çalışma ortamımızda bizi daha çok motive edebilir.Ama şuna da karşıyım.Körü körüne birbirine bağlanıp hatalarını ,eksiklerini görmezden gelmeye ,sonradan gelen kişileri dışlamaya , sohbetimiz yok diye yapılan güzellikleri görmezden gelmeye , senden istediğini alıp arkasını dönüp gitmeye....
Liste uzayıp gidebilir.

konunun başlığını önce yanlış okudum sandım, baktım ki yanlış okumamışım. şaşırdım. içeriğini göz atınca, öğretmenler arasındaki rekabetten bahsettiğini gördüm. arkadaşlar, bizler eğitimciyiz, aynı sorunları yaşıyor, aynı mutluluklara seviniyoruz. rekabet halinde olan sporcular bile,  dost olabiliyorlarsa bizlerde olmalıyız.biz 6 zümreyiz elimden geldiği kadar yardım ediyorum. fotokobisi yoksa ben veriyorum, bende yoksa onlardan alıyorum. olması gereken de bu değil mi...

  Bizler arasında dostluk olmazsa; öğrencilerimize dostluğu, yardımlaşmayı, dayanışmayı nasıl öğretebiliriz?
  Öğretmenler arasındaki anlaşmazlık, çekişme mutlaka öğrencilere de yansır. Maalesef bunu öğrencileriyle paylaşan meslektaşlarımız da var.
  Mutlu, huzurlu ve derslerde daha verimli olmamız için çalışma ortamımızın dostluğa, saygıya dayalı olması gereklidir.

Aynı iş ortamında dostluk olmasa da en azından herkesin birbirinin hakkını gözettiği,birbirine saygı duyduğu ,  meslektaş olarak tanıdığı, sevdiği bir arkadaşlık olabilir.Herkes dost olmayabilir.Çünkü insanların dostluk kriterleri farklıdır.Ama öğretmen olarak birbiriyle konuşacak bir şeyler olmalıdır.
Herşeye rağmen temennim dostluktan yana..

komşu komşunun külüne muhtaçtır...

Bence aynı ortamda çalışanlar için en önemli şey saygı, hoşgörü. Bunlar olduktan sonra yeterli, dostluk herkesle kurulamaz zaten, elbetteki dostluklar olursa güzeldir

Annem de öğretmendi.Yaşadıklarını görürdüm.Daha mütevaziydiler,daha yardımsever.Onun yaşadığı şehirle benimkisi farklı.Bu değişim zamandan mı,yaşadığım yerden mi?Iğdır'da da çalıştım.Oraya gelen yabancı öğretmenler (biz)birbirimize kenetlenirdik.Oralı arkadaşlar da sevgi,saygı gösterirler,yardımcı olurlardı.Herhalde şehir büyüdükçe,okul merkez okul oldukça öğretmenlerde de kopma oluyor.Siz ne düşünüyorsunuz?

Annem de öğretmendi.Yaşadıklarını görürdüm.Daha mütevaziydiler,daha yardımsever.Onun yaşadığı şehirle benimkisi farklı.Bu değişim zamandan mı,yaşadığım yerden mi?Iğdır'da da çalıştım.Oraya gelen yabancı öğretmenler (biz)birbirimize kenetlenirdik.Oralı arkadaşlar da sevgi,saygı gösterirler,yardımcı olurlardı.Herhalde şehir büyüdükçe,okul merkez okul oldukça öğretmenlerde de kopma oluyor.Siz ne düşünüyorsunuz?

doğuda görev yapmak ne kadar zor olursa olsun , öğretmenler genelde genç olduğu için kenetlenme daha fazla oluyor.

arkadaşlık, bekarken daha fazla zaman paylaşıldığı için daha sık yaşanıyor,
yıllar ilerledikçe yapmacık bir hal alyor...

arkadaşlık, bekarken daha fazla zaman paylaşıldığı için daha sık yaşanıyor,
yıllar ilerledikçe yapmacık bir hal alyor...

bence gerçek dostluklar yaşlandıkça ortaya çıkıyor.