Öğretmenliğin Bıraktığı Kalıcı Hasar: Tekrar

Topluca yapılacak bir işte hemen işbölümü yapmaya başlıyorum .

Bir ara Amerikada 10 yıl sınıf öğretmenliği yapanların mahkemede şahitliği kabul edilmiyor diye bir yazı okumuştum. Onlara Birşeyler verebilmek için çocuklaşıyoruz kendimizi kaybediyoruz. Mutluluk veren bunun karşılığını bazı öğrencilerden alabilmek, mutsuzluk veren karşılığını bazı öğrencilerden alamamak. Buda sınıf öğretmenliğinin cilvesi olsa gerek.

Biraz önce komşumuzun kızı bana geldi.Yarın sınavı varmış.Biraz çalıştırdım.Bana ,giderken konuşman değişmiş ,bazı harfleri çok bastırıyorsun dedi..)
Yüksek sesle konuşmanın yanında bir de bu özelliğim çıktı..Ama hiçç farkında değilim halaaa...)

      Arkadaşların hepsine selam..
      Konuyu görünce,benim de bir şeyler diyesim geldi.
      Ben, 23 yıllık öğretmenim. Arkadaşların bahsettiği, "anlatılacak konuyu tekrar tekrar söyleyerek anlatma alışkanlığı", malesef bende de var..Ne kadar süredir var diye tam tespit etmedim, ancak çoktandır var olduğunu söyleyebilirim. Ama,  ben bunu bildiğim için, hep tedbirli ve temkinli konuşmaya çalıştım ve halen devam ediyorum. Böylece bu yanlışın zararını hep asgariye indirmiş oldum.Hatta yararlı hale bile getirebildim, diyebilirim.  
       Bunun için baş vurduğum tedbirlerden biri, konuşma esnasında, cümleleri ya da sözcükleri ikinci kez söylerken, cümleleri değiştirmeye çalışmak oldu. Ya da, bazı sözcüklerin eş anlamlılarını kullanmaya baş vurarak konuşmayı sürdürmek,baş vurduğum tedbirin diğeridir..
        Galiba, işe hep yaradı ki, konuştuğum arkadaş grupları içinden çok fazla olumsuz tepki almadığım gibi çoğu zaman, hoşnutluk duyduğum tablolar bile oluşabildi..
     Arkadaşlara bu taktiği denemelerini öneririm.
     Aslında yapım itibarıyla,içinden şiir gibi düşünen  fakat düşüncelerini kolay kolay ifade edebilen bir tip olmadığım halde, konuşmaktan zevk alabilen durumu yaşayabilir hale gelmek, öğretmenliğin kazandırmış olduğu tekrarlama hastalığının iyi taraflarından biri olsa gerek..
       Olaya böyle iyimser tarafından da bakmak gerekir..
       Baş ağrısı vb gibi rahatsızlıklarımın olduğu zamanlarda, kontrolümün elimden gittiğini görmek; kafamda başka bir düşünce olduğu halde ağzımın başka bir ifadeyi kullanması, bence, yukarıda ifade edilen tekrarlama rahtsısızlığından  daha kötü bir durum..Ama bu durum, öğretmenliğin verdiği bu hasardan çok yaşadığım bir depresyonun verdiği bir hasardır diye  düşünüyorum..
      Bazı bünyesel  rahatsızlıklarım  esnasında,  malesef başından beri bahsini ettiğimiz bu hasar (tekrarlama hastalığı) da, artarak beni sıkıntıya sokacak duruma geliyor..
      Herkese sağlıklı günler dilerim.

bu arada ben sınf öğretmeliği yanında çıraklara kalfalara   da ders veriyorum. sanayiden gelmiş bu insanlar zoraki ders alıyor. haftada 1-2 gün amaç dükkan açmak. kalfalık belgesi almak. yaşları 20 nin üstünde 30 bile var. ders verirken ÇOCUKLAR diyorum. alışmışım ya ikaz ediyorlar biz çocuk değiliz.malesef çok konuşma -yüksek sesle konuşma-tekrarlama- karakterlerde değişiyor. bazen onlar gibi hareket ediyor hissediyorum.sonuuz inşallah iyi olur. iyi çalışmalar.valla ben bu konuyu çuk sevdim. durmadan tekrarlar yazarsam kusura bakmayın anlayın işte......

    Ben etrafımdaki herkesten  özellikle de annemden  , kızım biraz alçakk sesle konuşsana uyarısını sürekli duyarım.... Çok bağırmıyorum ama demekki farkında  değilim..... Bu yüzden midir, tebeşir tozundan mıdır bilmiyorum artık , faranjit desen  hiç eksik olmaz...
    Birde ne  zaman doktora gidip şikayetlerimi anlatsam ; doktorun sorduğu ilk soru mesleğim oluyor.... Öğretmenim  deyince ,'' Tahmin ettim zaten , bu  öğretmenlerin genel hastalığıdır... Stresi hayatından uzak tutacaksın.'' diyor.


    Genel olarak gözlemlediklerim ise;
    Öğretmenlerin bir çoğu gözlük kullanmaktadır...
    Çok sakin bir yapıları olmakla beraber, bazen neye kızdığını anlayamazsınız  bile..
    Sürekli ayakta olduğumuz için , ilerleyen dönemlerde varise yakalanma riskimiz fazladır.... 
   

 Sürekli ayakta olduğumuz için , ilerleyen dönemlerde varise yakalanma riskimiz fazladır.... 
   Evet arkadaşım on birinci yılım varisler belirmeye başladı...aman dikkat..

5 yıldır görmediğim bir arkadaşımla görüştüm. Bana neden bağırdığımı sordu? Çok şaşırdım, çünkü ben (bana göre) bağırmıyordum. Bu benim normal konuşmamdı. Ben de bağırarak konuştuğunu yeni fark edenlerim.
Bir de sürekli etrafımdakilere yapmaları gereken işlerden bahsediyormuşum. Bunu da yeni farkettim. Bunlar meslek hastalığı herhalde.
Fıtık, faranjit ve varis dışındaki hastalıklardan.

faranjit oldum ve çok sabırlı.

demek ki bir tek ben çevremdekilere özel eğitime muhtaç muamelesi yapmıyorum:)

ben de sürekli okulda konuştuğum yetmiyormuş gibi....evde de sürekli konuşuyorum...eşim artık beni dinlemiyor bile çünkü okulda olanlar ona çok basit geliyor..tamam konuşmıcam diyorum fakat kendimi tutamıyorm..

Ben de şunu farkettim ki kısık sesleri artık duyamıyorum rahatsız oluyorum hatta.Tv izlerken bile sesi çok açıyormuşum annem ben duyuyorum sen nasıl duymuyorsun    diyor  .

okul dışındaki yüksek seslere tahammül edemiyorum
sesleri artık iyi duymuyor gibiyim tv nin sesininden belli

görme bozukları,ayakta durmaktan kaynaklı varisler. vurgular gibi konuşma yüksek sesle konuşma  bu liste uzar gider hocam ya!

bende evde yüksek sese dayanamıyorum artık.ve sanırım tüm tahammüllerimizi okulda bırakıp eve geliyoruz evde de daha ağrasif bi tip olup çıkıyoruz.