Öğretmenliğinizin İlk Gününü Hatırlıyor Musunuz?

ben ilk ücretli öğretmenlik yapmıştım...okula ilk gittiğimde bana verilecek sınıf dışarda serbest oynuyordu...müdür öğretmeniniz geldi deyince hepsinin sınıfa bir koşuşu vardı ki hiç unutamıyorum...bana sevgi dolu gözlerle bakışları...ah ah ..en sevdiğim sınıf onlar olmuştu...gerçi tüm bunlar geçen yıl oldu ama uzun zaman geçmiş gibi geliyor bana ..:)sağolsunlar hala arayıp sorarlar...onlar benim ilk göz ağrılarım ne de olsa ...

Ne yapacağını bilmeyen, ancak mesleğini severek başlayan bir öğretmendim...

Hala da severim...

Antalyalı biri olarak ilk görev yerim Afyondu.Türkiyenin en sıcak yerinden en soğuk yerine yolculuk.Bende babamla gitmiştim.Ama babam daha yeni ameliyat olmuştu.Aslında hareket etmesi zararlıydı.İlçede köyün muhtarına rastladık.Onunla saman çuvallarının üzerinde traktörle gitmiştik.Muhtarda arada bir traktörü durdurup sallantının babamın ameliyatına zararı oluyor mu diye bakıyordu. Köye vardığımda her tarafım samanla doluydu.O gece muhtarın evinde kaldık.Gece yangın çıktı ve bizim muhtarın samanları yanmıştı az kalsın bizde yanıyorduk.Arkasından bir haber bir çoban  vurulmuş.Allahım ben nereye geldim diye düşünmüştüm.Kötü bir başlangıç gecesiydi yani

emine007 hocam herşeye bi zorlukla başlayınca diger yaşananlar kolay gelip durumlara karşı daha güçlü oluyoruz, allah herkese hayırlı görev yerleri versin

Amin ceyhan43 hocam.Ama psikolojim çok bozulmuştu.İlk yıl Hergün hastanelik oluyordum.Doktorların kankisi olmuştum artık.Ama 2. yıldan sonra dehşet alıştım o köye.3 yıl görev yaptım.Şubatta ayrıldım ordan ama felekt bir ayrılış oldu.Şimdi çok özlüyorum çok...

emine007 hocam insan çok alışıyor belli bi süre sonra , bütün kötü günleri unutuyoruz, benim de ilk zamanlar tatsız anılarım oldu ama zamanla unuttum.

Çok gerilerde kaldı.O günlere dair çok az şeyi hatırlıyorum.Ama her şeye rağmen yaşanmalıydı.

he he komikti benimkisi:-)yıl 2008 doğunun bir köyü
bir hafta öncesinden velilelerle nasıl bir tanışma konuşması yapayım çocuklara ne diyeyim diye internette öyle bir gezinti yaptım.okulun ilk günü geldi çattı okulda ne öğrenci var ne öğretmen:-)) yavaş yavaş öğrenciler çoğalırken velilerden hiçbirinin yüzünü göremedim.1 yıl bitti 30 öğrencim var ve 3 veli toplantısı yaptım toplantıya gelen toplam veli sayısı 8:-))))dikkat edin 3 toplantıya gelenlerin toplamı..

bileklerime kadar uzun siyah etek,öğrenciliğimden kalma soluk bordo kazağım ablamdan emanet aldığım topuklu ayakkabı ve elimde yılarca hayalini kurduğum doktor çantası.Boştu ama ilk gün elimdeydi.6 yıl kaldım Urfa Konuklu beldesinde.ağlayarak geldim eş durumundan.Ama kopamadım oradan yılda 2 defa gider bütün köyü gezerim.

Eğitim şart arkadaşıma bir şeyler yazmak istedim.Benim 8. yılım bitti.hiçbir zaman toplantıya gelen velilerim yüzde doksanın altına düşmedi.Müdür bile 38 mevcudumun 36 sının toplantıya katılmasına şaşırmıştı.Ama benim gözüm hala katılmayan 2 velide.Onları da kazanacağım.Hepsinin evine gittim ilk yıl kiminde bir saat kiminde iki saat oturdum.Hepsinin ekonomik ve sosyal yaşamını kardeş sayısını bilirim.Okula yardım geldi mi hiç düşünmeden madur olanları yazabilirim.Toplantıya gelmeyenlerin evine bayan olduğum halde çekinmem motoruma atlarım niye gelemediklerine bakarım.Bu kontrol değil yanlış anlaşılmasın sadece veliye değer vermek,kendi gibi görmek ve öğretmenliği sadece 6 saat ders olarak görmemek.İşte bütün sır bu.

Antalyalı biri olarak ilk görev yerim Afyondu.Türkiyenin en sıcak yerinden en soğuk yerine yolculuk.Bende babamla gitmiştim.Ama babam daha yeni ameliyat olmuştu.Aslında hareket etmesi zararlıydı.İlçede köyün muhtarına rastladık.Onunla saman çuvallarının üzerinde traktörle gitmiştik.Muhtarda arada bir traktörü durdurup sallantının babamın ameliyatına zararı oluyor mu diye bakıyordu. Köye vardığımda her tarafım samanla doluydu.O gece muhtarın evinde kaldık.Gece yangın çıktı ve bizim muhtarın samanları yanmıştı az kalsın bizde yanıyorduk.Arkasından bir haber bir çoban  vurulmuş.Allahım ben nereye geldim diye düşünmüştüm.Kötü bir başlangıç gecesiydi yani

ne ? Afyon mu türkiyenin en soğuk yeri
Ben -45 derece gördüm
Normal termometre ölçemedi, digitalle ölçtük
Afedersiniz burun akıntımız donuyordu
Siz Paris'e gelmişsiniz ama sizin dayanma gücünüze göre vermiş Allah
Benim yaşadıklarımı yazsam "Hadi canım, o kadr da değil !" dersiniz
Ama yazmıcam, şikayet gbi addediyorum
Utanırım Rabbimden...
Haa bu arada Afyonluyum

benim de ilk görev yerimde, veli toplantısına, veli gelmeyince haber göndermiştim. okula, hocaya söyleyin ne kadar istiyorsa yazsın. bir daha da beni rahatsız etmesin diye haber göndermişti. ben de eve gidip para istemediğimi kızı ile igili konuşmak istediğimi söylemiştim. sizin de dediğiniz gibi veli toplantılarında ilk sayı az oluyor. sizi tanıdıkça ve üzerlerine düştükçe sayı artıyor ve bir sonraki toplantı ne zaman diye soruyorlar.11 yıl geçti hala o köyü unutamam. onlar da beni unutmuyorlar. sürekli görüşüyoruz.

Eğitim şart arkadaşıma bir şeyler yazmak istedim.Benim 8. yılım bitti.hiçbir zaman toplantıya gelen velilerim yüzde doksanın altına düşmedi.Müdür bile 38 mevcudumun 36 sının toplantıya katılmasına şaşırmıştı.Ama benim gözüm hala katılmayan 2 velide.Onları da kazanacağım.Hepsinin evine gittim ilk yıl kiminde bir saat kiminde iki saat oturdum.Hepsinin ekonomik ve sosyal yaşamını kardeş sayısını bilirim.Okula yardım geldi mi hiç düşünmeden madur olanları yazabilirim.Toplantıya gelmeyenlerin evine bayan olduğum halde çekinmem motoruma atlarım niye gelemediklerine bakarım.Bu kontrol değil yanlış anlaşılmasın sadece veliye değer vermek,kendi gibi görmek ve öğretmenliği sadece 6 saat ders olarak görmemek.İşte bütün sır bu.

ilk görev yerime gideceğim gün yoğun kar yağışı nedeniyle gidememiştim.sevgililer günüydü ve ben eşim, 6 aylık bebeğim yollara düştük ama o gün uçak seferleri iptal edilmişti, biz de gidememiştik.bir gün sonra gittik ilk görev yerime ve ben yolculuğum boyunca kaloriferli ev, çocuğuma bakıcının hayalini kura kura gittim. gitmeden önce de öğretmenevini aramış güya yer ayırttırmıştım bebekli geliyorum diye. eğer ev bulamazsam öğretmen evinde bir odada bebeğim, annem ve ben kalırız diyordum.

bir gün sonra görev yerime vardık.eşim, ben, 6 aylık olan kızım ve annem. uçaktan inip de etrafa saf saf baktığım anı unutamıyorum. hele dolmuşa binip ilçeye gidrken, Allah'ım biz nereye geldik dedim. uçsuz bucaksız boş araziler bembeyazdı.ilçeye vardığımızda ise daha da bir şok oldum. öğretmenevi iş merkezinden bozmaydı. 6 odası ve her odasıında 6-8 yatak vardı. bu odalardakilerin kullanabileceği sadece 1 banyo ve bir wc vardı. adı ilçe ama sadce 3-5 çatılı ev vardı. odanın birine verdiler bizi. eşimi de erkeklerin yanına verdiler. atamamın olduğu köy bayanın gidebileceği bir yer olmadığı için beni 2 hafta beklettiler. yakın bir yer ayarlamaya çalıştılar.

okulum 2 hafta sonra belli oldu ve ben eşimle görev yerime gittim, ilk gün kalabalık olan bir sınıfı paylaştırdılar ve yarısını bana verdiler.ama en kötülerini bana vermişlerdi.

ilk gün bu nedenlerle öğrencilere nefretle baktım.sonra onları sevmeye başladım.ama bütün bunlara raağmen istifayı düşünmedim.çünkü eşime kavuşacağımı biliyordum.
1.5 yıl çok zorluk çektim orada, çünkü kızım çok küçüktü.
şükür rabbime kendi memleketimdeyim şu an.
eşine kavuşmayı bekleyen arkadaşlara Allah sabır versin.

bu yılki atamayı beklerken o kadar iyi geldi ki bu okuduklarım. yazan herkese teşekkürler.

ilk vekil öğretmenlikle sivasın yıldızeli ilçesine karkın köyüne taşındım hiç unuturmuyum