Öğretmenlik Gönül Ve Vicdan İşi

bugün okulumuzu boyadık.gerçi ben camları sildim ve yerleri süpürdüm sadece.erkek öğretmenlerimiz yaptı boyayı.düşündüm ki hangi meslek gurubu yapar acaba bu fedakarlığı.her mesleğin vardır mutlaka ama öğretmenlik bambaşka bişey..gerçekten bu iş gönül ve vicdan işi...gönlü geniş ve vicdanlarının sesini dinleyen öğretmenlerime sonsuz saygılar....

Yazınızı okuyunca yıllaaaar öncey hatırladım.Köy okulumu tek başıma badana yapıp,kapı ve pencereleri boyamıştım.Orada her işimi yaptım,mdr yetkiliydim,çok zor yıllardı ama tecrübemide kazanmıştım.
İşte bizim mesleğimizin özelliği , birkaç kelimeyle sınırlı değil,öğretmenlik herşeydir.

Evet öğretmenlik zor iş..sevmeden yapılmaz.

Bende tek başıma okulu boyuyordum,epey iki gün uğraştım.Hiç yardım eden olmadı üstüne üstlük 4-5 kişi gelip pişkin pişkin hocam fazla boya varsa bize versene deme yüzsüzlüğünü bie gösterenler oldu..

Gölge etmesinler başka ihsan etmez...

benimde bir anı'm var.
okulun kapısının önünde eğimli bir yer vardı 2m kadar. ben saman-toprak ve su karışımından çimento benzeri bir çamur yapıp, döşediğim taşların arasına ve üstüne sıvadım bu çamuru. o sırada yanımdan ata binmiş bir adam hiç duraksamadan geçti ve şunu söyledi:  'Hoca devletin şerefi var, çimento al dök.' Sanki benim şerefim yoktu ve çamurla uğraşmaya bayılırdım. Çimento alsaydım bile atından inip kürekle karıştırmazdı harcı bundan eminim çünkü çok fazla örneklerini yaşadık...

aynı dertler bizde var.bir iş için rica ediyorsun.herkesin beli ağrıyor.iş bitince de haberim olsaydı yardım ederdim oluyor.delirmemek gerçekten şans.

öğretmenliğin getirisi çok başka.örendiklerini görmek çok başka duygu.tamamen vicdan işi.sınıfımızın kapısı kapandığında ister boş ister dolu geçirerek dersi bitirebiliriz.ama insan yetiştirdiğimizi unutmamak gerek.bizim işimizin hammaddesi insan.

gerçekten  öğretmenlik  gönül ve  vicdan işi...gerisi boş,  gidiğin sınıfa tam anlamıyla adepte olabilmek, dünya işlerinden ayrılmak ve  afacanlarla yeni dünyalara yeni  ışıklara rehber olmak dileğiyle....

Arkadaşlar yazılan tüm mesajları okudum,özveri ve fedakarca çalışan öğretmenlerimi tebrik ediyorum..gerçekten işimiz hiç kolay değil..vicdan işi biliyorum da herşeyi yarım yamalak yapan ya da aksatan öğretmen de benim vicdanım rahat diyor yaa...işte bu beni çok üzüyor.Nasıl bir vicdan ki bu? 

öğretmenliğin getirisi çok başka.örendiklerini görmek çok başka duygu.tamamen vicdan işi.sınıfımızın kapısı kapandığında ister boş ister dolu geçirerek dersi bitirebilirizerçekten  öğretmenlik  gönül ve  vicdan işi

Muhakkak ki vicdansız öğretmenlik olmaz ama tek başına vicdan neye yarar öğretmen toplumun en donanımlı bireyi olmalı.Donanımlı olmak için de biraz maddi imkanlarının genişlemesi gerek.

Hiç unutmam,Öğretmenliğimin ilk beşinci yılları idi.Köyde çalışırken okulumun ihate duvarını yaptırıyor muhtar.Bir usta buldu ama işçi bulamadık.Usta ile harç kardık ben taşıdım,biriketleri kendim taşıdım.Dört dekar bahçenin  çevresini böyle örmüştük

özveri işidir

Gönül ve vicdan işi ama,emekli olan meslekdaşlarımada,bakanlık vicdanlı davranıyormu?gönüllerini alıyormu?bence boş.ama ileriyi düşünerek karar veriyorum.

Sayın öğretmenlerim. Gerçekten "öğretmenlik" gönül işi, fedakarlık işi. Gerçi her meslekte fedakarca çalışan insanlar var. Fakat öğretmen yaptığı çalışmaların meyvesini uzun yıllar sonra görüyor. Belki de bu yüzden yaptığı fedakarlık göze görünmüyor.

bir mahalle okulunda beş sınıfı okuturken;boya temizlik,soba yakma ....her iş. üstüne üstlük bir de okula bağladığımız suyu evine bağlayan mahalleli çıkıp sokağa bir de öğretmen bize suyu sattı demez mi?Ya sabır...Şimdi büyük bir okuldayım.Kendi sınıfım diyebilmek çok güzel.Hele mezun olanların biryerleri kazanıp seni aradıklarını bilmek,Çevrede farkını duymak tan daha büyük ne ödül olabilir ki?...