Öğretmenlikten Bıktım Dedirten Şeyler

açıkçası sadece bilgiyi anlayabilecek o fıtratta ve yetenekte olan öğrencileri ve öğretmenleri madalyalayıp farklı fıtratta olan öğrencileri kenardan bakıtmak benide en çok üzen şeylerden biri.

Ders anlama yeteneği olmayan (yada daha henüz gelişmemiş olan ama içindeki yeteneğinide ortaya çıkaramadığımız öğrencilerin öğrenim hayatı madalyalı yıldızları alkışlayarak geçiyor. Umarım her bireyin içindeki yeteneğini ortaya çıkarıp, kendini keşfedebileceği bir eğitim sistemi geliştirir ve ona dönüştürülebiliriz

Olması gereken budur, lakin derdini kime anlatacaksın?

Varsa yoksa "Benim öğrencilerim Kasım'da okumaya geçti, benimkiler dakikada 100 kelime okuyor, testlerde hiç yanlışları yok şöyle iyiler, böyle harikalar..."  gibi kronik sözler...

Birimiz de "Mükemmel çocuklar yetiştiriyoruz. Kendisiyle, ailesiyle, çevresiyle, toplumla barışık; eğlenmesini bilen ama aynı zamanda sorumluluğunu da bilen... Bilime, sanata  ilgi duyan,  çocuklar..." demiyoruz, diyemiyoruz. 

Tabii bu sorunların kaynağına inmek lazım. Okulları hipodrom, öğrencileri yarış atı olarak gören bu anlayış kökünden değişmeli.

Bence evde tek söz sahibi çocuklar olmuş.Okulda da aynı tutum öğretmenden bekleniyor.Bazı veliler öğrencilerle kendilerini o kadar bütünleştirmiş ki, mesela çocuklar kavga etmiş, velileri çağırıyoruz, çocuklarını uyarsınlar diye.Veliler yanınıza bir geliyor savunma yapmak için,ellerinde videolar,fotoğraflar...Sanırsınız mahkeme salonundayız.Kimse suçlu çıkmıyor bir şekilde.Mümkünse suçu üstümüze alırsak,en güzeli olacak aslında.🙂 Şimdi bu çocuk öğretmenine ne kadar saygı duyar,hangi dediğini yapar? Tartışılır...

Bence evde tek söz sahibi çocuklar olmuş.Okulda da aynı tutum öğretmenden bekleniyor.Bazı veliler öğrencilerle kendilerini o kadar bütünleştirmiş ki, mesela çocuklar kavga etmiş, velileri çağırıyoruz, çocuklarını uyarsınlar diye.Veliler yanınıza bir geliyor savunma yapmak için,ellerinde videolar,fotoğraflar...Sanırsınız mahkeme salonundayız.Kimse suçlu çıkmıyor bir şekilde.Mümkünse suçu üstümüze alırsak,en güzeli olacak aslında.🙂 Şimdi bu çocuk öğretmenine ne kadar saygı duyar,hangi dediğini yapar? Tartışılır...

Haklısınız sayın hocam. 80 Li yıllarda ve öncesinde ne güzeldi. Veli okula geldiğinde çocuğuna: "Öğretmeninden bir daha böyle şikâyet duymayacağım, hareketlerine dikkat et." derdi. Çocuk oradayken de öğretmene: "Hocam siz gereken neyse yapın." derdi. Öğrenciye de yanlış davranışını düzeltmekten başka yol kalmazdı.

Böyle velileri şimdi mumla arıyoruz.
Sabır mesleği ama çoğumuzda bitmek üzere.

Maalesef sayın hocam.Aslinda yapılacak şey çok basit:
-Okulla ailenin aynı dili konuşması.
Çocuklar da el sıkışıp,birbirinden özür dileyecek,bitecek herşey.Ama olamıyor bir türlü...

laf dinlemeyen öğrenciler, her şeye karışan veliler, öğretmenin arkasında durmayan idareciler... çok yoruldum çok yıprandım 25 yılı doldurmayı bekliyorum bıktım usandım

Merkezi bir okuldayım.Veli ocuğu diğer çocuklardan geri kaldığını görüyor veya bir de diğer öğretmeni deneyeyim diyor aklında bunu kurguladıktan sonra öğretmeni çileden çıkarmak için her yolu deniyor.Gece gündüz yazıyor,lehinde bir cümle yakalamaya çalışıyor.Hiç yapamazsa çocuğu kullanıyor,okula gelmek istmiyor,arkadaşlarından korkuyor........Siz düşünün artık bu durumda çalışıyoruz

Benim sınıfımda 20 öğrenci var.8 öğrencim parçalanmış aile çocuğu.Bu çocukların çoğunda duygusal ve ruhsal gelişim yetersiz.Bir öğrencim var.Kız çocuğu ama 25yıllık öğretmenlik hayatımda ne böyle bir çocuk nede böyle bir veli gördüm.Çocuk her anlamda sıkıntı.Yazı yazmak istemiyor.Veliye durumu ifade ettik.Veli kabul etmiyor.Çocuk sürekli bu durumdan istismar ederek kendine pay çıkarmaya çalışıyor.Ayrıca bu çocuk kimse benimle oynamıyor diyerek arkadaşlarıyla sorun yaşıyor.Bahçede oynadığımız oyunlarda öne onu ön plana çıkartıyorum.Ama nafile hemen sorun çıkartıyor arkadaşlarını suçluyor.Ders Türkçe yada matematik ise sürekli tuvalet ve su içme isteğinde bulunuyor.Derste bilerek yere su döküyor .Kalemtrraştaki çöpleri yere atıyor.Uyarınca annesine gidip öğretmen bana hakaret etti diyerek anneyi kışkırtıyor.Anne de o kadar sorunluki okula mafyavari akrabalarını gönderdi.Tam zorbalık dolu davranışlarla yaklaşıldı.Tabii geçmiş yıllarda idarecilik de yapan bir öğretmen olarak idare ettim bugüne kadar .Çocuğu RAM'a gönderelim dedim .Veli benim çocuğum sorunlu değil deli değil gibi manasız tepkiler verdi.Ayrıca kendisi gibi parçalanmış ailelerden destek almaya çalıştı.Sonra dedimki çocuğu kültürel, sanatsal yada sportif faaliyetlere yönlendirelim.Anne zar zor kabul etti.Drama eğitimi alıyor şimdilik.Ama sosyal davranış bozuklukları orada da ortaya çıkıyor.Çocukta yalan var.Geçimsizlik var.Her türlü sorun var.Gelecekte de bu sıkıntıları artarak devam edecektir.Burada sorun öğretmeni yalnız bırakan sistemdir.Olumsuz davranışa karşı hiçbir yapamayacak duruma sokan kanun ve yönetmeliklerdir.

İnsanlarımızda genel olarak bir gerginlik var. Sanki herkes tel üstünde.
Küçücük bir şey büyütülüyor.

Sükunete, sakinliğe şiddetle ihtiyacımız var.

                        Para

Velinin her dediğini yapan adeta sınıfın yönetimini ona teslim eden onlarla mesafeli olması gerekirken arkadaş gibi olan gece gündüz tatil demeden telefonlarına cevap veren sınır koymayan öğretmen arkadaşlarda da suç var .Veliyle iyi gecinip kayıt zamanı en çok  tercıh edilen öğretmen oluyorlar en basarılı sınıf ilan edılıyorlar halbu ki öğretmenın öğretmenliği kalmamış kimsenin haberi yok.Bunu yapmayan diğer sınıfların öğretmeni de sorun yaşıyor.

Haklısınız sayın hocam. 80 Li yıllarda ve öncesinde ne güzeldi. Veli okula geldiğinde çocuğuna: "Öğretmeninden bir daha böyle şikâyet duymayacağım, hareketlerine dikkat et." derdi. Çocuk oradayken de öğretmene: "Hocam siz gereken neyse yapın." derdi. Öğrenciye de yanlış davranışını düzeltmekten başka yol kalmazdı.

Böyle velileri şimdi mumla arıyoruz.
Sabır mesleği ama çoğumuzda bitmek üzere.

Şimdi böyle öğrenciler için veliyi arıyoruz, biz suçlu çıkıyoruz. "Benim çocuğum bir şey yapmaz, evde melek gibi, ama o çocuk da(zarar verdiği çocuk) hep benim çocuğu rahatsız ediyor, ben de artık sana vurana vur diyorum, benim çocuğa hakim olamadınız, siz bu işi yapabilecek birisi olduğunuzu düşünüyor musunuz? (Neredeyse bizim öğretmenliğimizi sorgulayacak, bu büyük cesaret nereden geliyor acaba?)

Bence evde tek söz sahibi çocuklar olmuş.Okulda da aynı tutum öğretmenden bekleniyor.Bazı veliler öğrencilerle kendilerini o kadar bütünleştirmiş ki, mesela çocuklar kavga etmiş, velileri çağırıyoruz, çocuklarını uyarsınlar diye.Veliler yanınıza bir geliyor savunma yapmak için,ellerinde videolar,fotoğraflar...Sanırsınız mahkeme salonundayız.Kimse suçlu çıkmıyor bir şekilde.Mümkünse suçu üstümüze alırsak,en güzeli olacak aslında.🙂 Şimdi bu çocuk öğretmenine ne kadar saygı duyar,hangi dediğini yapar? Tartışılır...

Tartışılmaz hocam, çok açık saygı duymaz🙂

Hala çocuklarımın öğretmenlerine veli toplantısında sorduğum sorular...

1) Nazende'den bir şikayetiniz var mı ?

2) Nazende ; Arkadaşlarına veya size saygısızlık veya zarar verirse yetki sizde istediğinlz cezayı veya ödülü verebilirsiniz..

3) Dersler hiç sıkıntı değil nasıl olsa halleder gelecek hafta , olmasa gelecek ay , olmasa gelecek yıl......halleder..

Nazende önce iyi bir insan olmayı öğrenmeli..
Okula severek gelmeli,
soru sormaktan korkmamalı...

Öğ-ren-ci   =  Öğrenmeyi öğrenmeli ilk önce...

4)Şikayetle geldiğinde çözüm de üretebiliyor mu?

Gerisi mi .......

te-fer-ru-at

Bence evde tek söz sahibi çocuklar olmuş.Okulda da aynı tutum öğretmenden bekleniyor.Bazı veliler öğrencilerle kendilerini o kadar bütünleştirmiş ki, mesela çocuklar kavga etmiş, velileri çağırıyoruz, çocuklarını uyarsınlar diye.Veliler yanınıza bir geliyor savunma yapmak için,ellerinde videolar,fotoğraflar...Sanırsınız mahkeme salonundayız.Kimse suçlu çıkmıyor bir şekilde.Mümkünse suçu üstümüze alırsak,en güzeli olacak aslında.🙂 Şimdi bu çocuk öğretmenine ne kadar saygı duyar,hangi dediğini yapar? Tartışılır...

Eskiden kavga ettiğimizde annelerimiz biz %100 haklı olsak bile bize kızarlardı. Çok iyi hatırlıyorum. Çocuğu çok değerli insanlar o zaman da vardı tabii; ama sayıları çok azdı.
O düzeyden bu düzeye geldi maalesef bu toplum.

Çocuklarına yaptıkları kötülüğün farkında değiller. Ciddi bir bilinç ve doğruyu yanlışı ayırt edememe, eğitememe, yaptığı davranışın bir perde arkasını düşünememe sorunu var. Sosyal medyayla bu iyice tavan yaptı.

Öğrenci: talebe
Talebe: talep eden, isteyen kişi.
Şimdiki öğrencilerin çoğu talep etmiyor. Umursamıyor öğretilenleri. Haliyle başarı çok düştü. Zoraki bu kadar oluyor.
Yaramazlık yaptıklarında da sözlü uyarıdan, nasihattan başka bir caydırma yöntemimiz yok.(pedagojiye uygun kesinlikle öğretmen ve idarenin yaptırımının olması lazım: tembelliğe, etrafına zarar veren öğreciye vs)
Öyle yüzüne bakarak, gülerek yapma dediğini inadına yapan öğrenciler. Öğretmeni saymayan öğrenci haliyle onun öğrettiklerini ve isteklerini de saymıyor.sonuç: başarısızlık.

Bir de gereksiz öğle arası.
Saat 2.30 da okul mu biter. Bu çocuklar daha küçücük. Öğle yemeği yesinler, gelsinler, sonra 1,5 saat sonra geri yolla.
Hem öğleden sonraki derslerin verimi yok, hem zaman kaybı, hem küçük bedenlerin ve öğretmenlerin boş yere yorulması.
Hele özel okullar; 4 te 5 te biten dersler. Çocuklar perişan oluyor.

Yarım gün çalışıyorsunuz derler; yolla beraber 7 buçuk saati buluyor mesaim. Çoğu zaman öğlene kadar telefona dahi bakamıyorum yoğunluktan.(evdeki çalışmaları, hazırlıkları saymıyorum bile) Nadirdir bu kadar yoğun çalışan memur.

Yıllardır aynı okuldayız. Tayin puanları inanılmaz yüksek. Matematiksel olarak yer değiştirmemiz imkansız. Her gün 50 km ye yakın yol. Bunun zahmeti, benzini, stresi...

Tüm bunlar bıktırıyor bazen.