Öğretmenlikten Bıktım Dedirten Şeyler

Niye daha çok para hayal edip tüm dünyayı gezip anı biriktirmeyi planlamıyorsunuz sayın hocam...Gönlünüzce eğlenin,yaşayın  en sevdiklerinizle ne memuriyeti?!

gezerim eğlenirim sayın hocam da amacım ekşın aramak. bide hazıra dağ dayanmaz misali yan gelir iyidir her zaman

Bugün kalbimin sıkıştığını hissettim. Dengemde hafif bir sarsıntı oldu. Sınıfın ortasına yığılıp kalacağım diye endişelendim. Kızmamam gereken bir öğrencimin (Annesi çocuğa kızmamam gerektiğini söylüyor. Psikolog öyle söylemiş. Bu çocuğa kızılmamalı demiş) yaptığı davranışlara bakınmakla yetiniyordum. Bu öğrencim ders kitabını unutmuş, -ki bunu sık sık yapıyor- defterinin sayfalarını kopartıp uçak yapıyor. Şişenin ağzı açık sırada duruyor (daha önce milyon kere uyarmışımdır) ve şişe devrilip yere düşüyor. Su sınıfın zemininde yayılıyor. Tabii ben bir şey diyemediğim için öylece bakıyorum. İşte tam bu esnada içimde tuhaf bir şeyler olmaya başladı. Yüzümden kanın çekildiğini hissettim. Bir soğukluk vardı yüzümde. Göğsümde bir sıkışıklık hissettim. Ne yapsam, ne desem bilmiyorum. Bu bizim mesleğimiz, ailemin geçimini buradan sağlıyorum. Şikayet etmek istemiyorum ama bu iş nasıl devam edecek?

Geçmiş olsun sayın hocam.
Bir tarihte benim de yaramaz bir sınıfım vardı.Birgün sınıfta su savaşı yapmışlar.Öğrencinin biri nasıl olduğunu anlatırken bir çınlamayla birlikte tüm sesler gitti.Çok şükür geçici sağırlıktı.

Geçen hafta bahçe nöbetinde -sonradan dördüncü sınıf öğrencisi olduğunu öğrendiğim-bir öğrenci heyecanla  yaklaşarak, hocam, hocam... diyerek yanıma geldi. Buyur evladım, noldu dedim. Gözü ile, ipleri çözülmüş ayakkabısını işaret ederek "Şunları bir bağlasan olur mu?" dedi. Ben de, bağlarım bağlanmasına da burda olmaz şimdi diyerek gönderdim. Bize hangi gözle bakildiginin bir numunesiydi herhalde...

Bugün kalbimin sıkıştığını hissettim. Dengemde hafif bir sarsıntı oldu. Sınıfın ortasına yığılıp kalacağım diye endişelendim. Kızmamam gereken bir öğrencimin (Annesi çocuğa kızmamam gerektiğini söylüyor. Psikolog öyle söylemiş. Bu çocuğa kızılmamalı demiş) yaptığı davranışlara bakınmakla yetiniyordum. Bu öğrencim ders kitabını unutmuş, -ki bunu sık sık yapıyor- defterinin sayfalarını kopartıp uçak yapıyor. Şişenin ağzı açık sırada duruyor (daha önce milyon kere uyarmışımdır) ve şişe devrilip yere düşüyor. Su sınıfın zemininde yayılıyor. Tabii ben bir şey diyemediğim için öylece bakıyorum. İşte tam bu esnada içimde tuhaf bir şeyler olmaya başladı. Yüzümden kanın çekildiğini hissettim. Bir soğukluk vardı yüzümde. Göğsümde bir sıkışıklık hissettim. Ne yapsam, ne desem bilmiyorum. Bu bizim mesleğimiz, ailemin geçimini buradan sağlıyorum. Şikayet etmek istemiyorum ama bu iş nasıl devam edecek?

sadece onun psikoloji bozulmuyor ya..diğer veliler de o çocuğun sınıftan alınması için dilekçe versin..gelsinler idareyle konuşsunlar..o öğrencinin valisini de çağırın.. senin çocuğunun hareketlerinden dolayi bizim çocukların psikolojisi bozuluyor desinler..bu isler artik böyle ilerliyor hocam..

Çok kez öğrenci ayakkabısı bağı bağladım ama bunda herhangi birşey düşünmedim doğrusu

Çok kez öğrenci ayakkabısı bağı bağladım ama bunda herhangi birşey düşünmedim doğrusu

Çok kez öğrencinin burnunu sildigimiz de oldu, elini yüzünü yikadigimiz da... Bahsettiğim durum farklı, müstehzi bir tavırla yapılan bir davranıştan söz ettim aslında. 

Şiddet eğilimi olan çocuklar bazen zorluyor söz de dinlemeyince aslında temeli ailenin biraz boşvermesi ailenin dediği hocam beni de dinlemiyor

Geçen hafta bahçe nöbetinde -sonradan dördüncü sınıf öğrencisi olduğunu öğrendiğim-bir öğrenci heyecanla  yaklaşarak, hocam, hocam... diyerek yanıma geldi. Buyur evladım, noldu dedim. Gözü ile, ipleri çözülmüş ayakkabısını işaret ederek "Şunları bir bağlasan olur mu?" dedi. Ben de, bağlarım bağlanmasına da burda olmaz şimdi diyerek gönderdim. Bize hangi gözle bakildiginin bir numunesiydi herhalde...

Yapmayacaksınız hocam Onu yapanlar zaten aileyi suçlamasınlar sakın sorumluluk aşılamıyorsunuz diye gidin Avrupada bir yere kural 1-_Anasınıfında kreşte ilk önce bu bağlama işi ile buna benzer sorumluluk öğretilir

Geçen hafta bahçe nöbetinde -sonradan dördüncü sınıf öğrencisi olduğunu öğrendiğim-bir öğrenci heyecanla  yaklaşarak, hocam, hocam... diyerek yanıma geldi. Buyur evladım, noldu dedim. Gözü ile, ipleri çözülmüş ayakkabısını işaret ederek "Şunları bir bağlasan olur mu?" dedi. Ben de, bağlarım bağlanmasına da burda olmaz şimdi diyerek gönderdim. Bize hangi gözle bakildiginin bir numunesiydi herhalde...

Biz böyle angarya işleri yapıp taviz verirsek bu işin sonu öğrencinin poposunu yıkamaya kadar gider. Yakında bunu da teklif eden çıkar. Çocuk bağcıklarını bağlayamıyorsa velisi cırtlı ayakkabı alsın. Neden her sorunun çözümü öğretmen olsun? Hayret birşey.
Öğretmenler : Aman sakın ha veliler bir şeyleri bahane ederek bizi şikayet etmesin diyerek her istenileni yaparsa sırtımıza semer vuran çok olur

Her mesleğin görev tanımı yapılmıştır arkadaşlar. Öğretmenin görevi ne ise onu yapmalıdır. Bunun dışında iş yapmayın arkadaşlar. İyice şamar oğlanına döndü bu meslek. Siz siz olun kendinizi idareye veliye öğrenciye ezdirmeyin. İnsanın gerçekten psikolojisi bozuluyor.

Şu zamanda sanki öğretmenliği çok kolay bir meslek olarak görüyorlar. Yarım gün çalışır, sıcak mekanda ders yapar, masa sandalyesi bile vardır, sık sık dinlenir, yorulacak ne yapar ki, sırtında taş mı taşıyor, vs. vs. Çok acı bir tablo... Öğretmenin bir robot olmayıp, insan olduğu unutuluyor, ya da işlerine öyle geliyor.

İl milli eğitim bir proje başlatır okullardan katılım ister, ilçe milli eğitim ayrı projebaşlatır katılım ister, büyükşehir belediye olsun, ilçe belediye birproje yapar okulların katılımı istenir. Bazılarında da üniversiteler işin içine girer. Bu kadar projeye nasıl yetişeceğiz. Panoya liste astım. Bir sürü yarışma, etkinlik. Okul idaresi illa katılım olsun diyor. Okuldaki yapılması gereken etkinliklere zaman kalmıyor.

İl milli eğitim bir proje başlatır okullardan katılım ister, ilçe milli eğitim ayrı projebaşlatır katılım ister, büyükşehir belediye olsun, ilçe belediye birproje yapar okulların katılımı istenir. Bazılarında da üniversiteler işin içine girer. Bu kadar projeye nasıl yetişeceğiz. Panoya liste astım. Bir sürü yarışma, etkinlik. Okul idaresi illa katılım olsun diyor. Okuldaki yapılması gereken etkinliklere zaman kalmıyor.

Belirli günler ve haftalar gerekli ve yeterli.
Ek olarak yapılan yarışmalar,projeler okulda,evde tüm gündemi dolduruyor.Bahar geldi,ders yapamadan etkinlik hazırlamakla geçen dersler başladı yine.

Her mesleğin görev tanımı yapılmıştır arkadaşlar. Öğretmenin görevi ne ise onu yapmalıdır. Bunun dışında iş yapmayın arkadaşlar. İyice şamar oğlanına döndü bu meslek. Siz siz olun kendinizi idareye veliye öğrenciye ezdirmeyin. İnsanın gerçekten psikolojisi bozuluyor.

Parayla tutulmuş işçi gibi davranış gösteriyor bazı veliler çok aşağılayıcı .Sınıfım da bir öğrencimin velisi öğretmen düşman başına kendi meslektaşlarımız bile normal değil her gün sınıfımda utanmıyor gelmeye bir de  benim işime karışıyor az kaldı sabrım taşacak .

Çok kez öğrenci ayakkabısı bağı bağladım ama bunda herhangi birşey düşünmedim doğrusu

Ben de benzer işler çok yaptım ama artık yapmıyorum. Birbirinizden yardım alın diyorum. Bu tür işleri bir iki defa yaparak kurtulamıyorsunuz. Bu iş sanki görevinizmiş gibi benzer işlerini yaptırmak için çocuklar önünüzde kuyruk olmaya başlıyor. Saçlarını bağlatanlar , tokasını taktıranlar , içeceğinin kapağını açtıranlar , montunun fermuarını taktıranlar gibi gibi daha bu liste uzar gider.