Suçlu yine öğretmen elbette ki....
AMA BEN YİNE DE UMUTLUYUM....
BENUSA
AMA BEN YİNE DE UMUTLUYUM;
Elimde yeni filizlenen; şekillenmeye hazır minicik yüreklerim var...
AMA BEN YİNE DE UMUTLUYUM;
Her saçının telini; geleceğini bin bir emekle işlediğim yarının büyükleri olan minicik yüreklere sahibim...
AMA BEN YİNE DE UMUTLUYUM;
Filizlenirken attığım tohumlar, en zor, en hayati kararlarını alırken, tomurcuklarını açacak yeni yeni, minicik yüreklerinde...
AMA BEN YİNE DE UMUTLUYUM;
En azından vicdanının sesini duymaya alışmış minicik yürekler, en çıkılmaz yollarda, en aşılmaz engellerde duyacaklar bu geçmişten gelen ama iz bırakmış sesi...
AMA BEN YİNE DE UMUTLUYUM;
Ve, hep daha karanlık olarak baktığımız yarınları yine aynı minicik yürekler aydınlatacak; bizim ektiğimiz ve tam zamanında filizlenen tohumlar sayesinde...
AMA BEN YİNE DE UMUTLUYUM;
Ben yarından ne beklediğime şimdiden karar verip, buna yürekten inanırsam; yine aynı minicik yürekler benim bu fikrimi gelecekte yaşatacak neferler olacağı için...
AMA BEN YİNE DE UMUTLUYUM;
Tüm umutsuzluklara; tüm karalara rağmen; beyazı seçtiğim için ve minicik yüreklerime sonsuz güven duyduğum için hala umutluyum...
AMA BEN YİNE DE UMUTLUYUM;
Benusa Öğretmenim gibi, herşeye rağmen umudunu sözlere, izlere, yüzlere kaptırmamış öğretmenlerimizin olduğunu gördüğüm için ; herşeye rağmen UMUTLUYUM...