Önyargılı Mıyız???

ÖNYARGILARIMIZ (YAŞANMIŞ OLAY)

Dr. Paul Ruskin, öğrencilerine yaşlanmanın psikolojik belirtilerini öğretirken bir olay okuyor :
- Hasta ne konuşuyor, ne de söylenenleri anlıyor.
- Bazen saatlerce anlaşılmaz şeyler geveliyor.
- Zaman, yer ya da kişi kavramı yok.
- Yalnız, nasıl oluyorsa, kendi adı söylendiğinde tepki veriyor.
- Son altı aydır onun yanındayım, ne görünüşü için bir çaba sarf ediyor ne de bakım yapılırken yardımcı oluyor.
- Onu hep başkaları besliyor, yıkıyor ve giydiriyor.
- Dişleri yok, yiyeceklerin püre halinde verilmesi gerekiyor.
- Gömleği salyalarından dolayı sürekli leke içinde.
- Yürümüyor.
- Uykusu sürekli düzensiz.
- Gece yarısı uyanıp çığlıklarıyla herkessi uyandırıyor.
- Çoğu zaman mutlu ve sevecen, fakat bazken ortada bir sebep yokken sinirleniyor. Biri gelip onu yatıştırana kadar da feryat figan bağırıyor.
Bu olayı okuduktan sonra, Ruskin öğrencilerine böyle bir hastanın bakımını üstlenmek isteyip istemediklerini sorar. Öğrenciler bunu yapmayacaklarını söylerler. Ruskin, kendisinin bunu büyük bir zevkle yaptığını ve onların da yapması gerektiğini söyleyince öğrenciler şaşırırlar.
Daha sonra Ruskin hastanın fotoğrafını dolaştırmaya başlar.
Fotoğraftaki hasta doktorun altı aylık kızıdır.

önyargılar ve ah şu tabular..

hikaye gerçekten güzeldi öğretmenim.yanlış ama yine de şu önyargılarımdan sıyrılamıyorum belki yaşantılar beni bu derece katı yaptı..

önyargılarımdan kurtulmayı büyük ölçüde başardığıma inanıyorum...

aysegoceri öğretmenim, insan yapmak zorunda olduğu işleri bir şekilde yapıyor, zorluk derecesi ne olursa olsun. Zaman zaman hepimiz önyargılı olabiliyoruz, peşin hükümler verebiliyoruz. Fakat karşıdan bize çok zor görünen pek çok işi de başımıza geldiğinde yapıyoruz.

ön yargılarımız zamanla ve yaşadıklarımızla oluşmuyor mu?belkide yaşanılan acıları tekrar yaşamamak için kullandığımız bir savunma mekanizmasıdır ön yargılar...hani atalarımız sütten ağzı yanan yoğurdu üfleyerek yer der ya .bu şekilde düşünmeme rağmen son zamanlarda daha ılımlı yaklaşmaya başladım .olgunlaşıyoruz galiba.

malesef bende önyargılıyımm

önyargılarımdan kurtulmayı büyük ölçüde başardığıma inanıyorum...

aynen...eskisi kadar önyargılı olmadığımı düşünüyorum..

Doğru düşünmenin önündeki en önemli engellerden birisi de önyargıdır.
Eğer zihnimiz önyargıların esiri ise hiçbir zaman hakikati göremeyiz. Üzerinde hiçbir araştırma yapmadan birşeyin doğru veya yanlış olduğunu söylemek makul da olmaz.
Ve insanda oluşan “erken yargılar” yeni bilgilerle yüzleşince değişmiyorsa, önyargıya dönüşmüş demektir

bende ön yargılıyım. bazen bu çok  işime yarıyor, bazen de  zor durumda kalıyorum.
 

Benim sezgilerim çok kuvvetlidir.Bu arkadaşlarım tarafından da defalarca onaylanmıştır.Önyargı diyemem;onu aştım.Ama genelde hissettiklerim doğru çıkıyor.

ön yargılı olmayan var mıdır acaba??...
ön yargımın yıkıldığında, yanıldığımda kendime ya çok gülerim.. ya da çok kızarım.. üzülürüm..
 

Hem de nasıl

Ben Hikayeyi Okurken Nedense Aklıma İlk Önce 1,5 Yaşındaki Oğlum Geldi...

ben gerçekten önyargılı değilim küçüklüğümden beri alıcağım kararları , karşımdakini tanımadan yargılamayı, gördüklerimi sorup soruşturmadan bir neticeye vardırmıyorum bunun içinde çok mutluyum

tam bir ön yargı düşmanıyım...