Peygamberimizin Hadis Ve Sünnetleri

"Akıllı kimse nefsini sorguya çeken ve ölümden sonrası için çalışandır."


(HADİS-İ ŞERİF)

“(Nice) hoşlanmadığınız şey (vardır ki) sizin iyiliğinizedir ve (nice) sevdiğiniz şey (vardır ki) sizin kötülüğünüzedir. Siz bilmezsiniz, Allâh bilir.” (el-Bakara, 216)

“Ey İnsanlar!
 
Selamı aranızda yaygınlaştırın..
 
Sofranız herkese açık olsun, çokça ikram edin..
 
Sıla-ı rahimde de kusur etmeyin..
 
Bir de insanlar uykuda iken
 
gecelerin karanlığını namazla delin..
 
Böylece selametle Cennet’e girin!.”
 
(İbn-i Mâce, Sünen, Et’ime, 1; Dârimî, Sünen, Salât, 156)
 
 

Ebû Saîd Abdurrahman İbni Semüre radıyallahu anh şöyle dedi:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bana şöyle buyurdu:
“Abdurrahman İbni Semüre! Kimseden yöneticilik görevi isteme! Zira bu görev sen istemeden verilirse, Allah yardımcın olur. Eğer sen istediğin için verilirse, Allah’dan yardım göremezsin.
“Bir de bir şeye yemin ettikten sonra başka bir davranışı daha hayırlı görürsen, hayırlı olanı işleyip yeminin için keffâret öde!”[1]


[1] Buhârî, Ahkâm 5, 6, Eymân 1, Keffârât 10; Müslim, Eymân 19, İmâre 13.

(İsra gecesi, nura gark olmuş bir zat gördüm. “Bu kim?” dedim. Cebrail aleyhisselam, “Dünyada iken Allahü teâlâyı devamlı anan, kalbi camiye bağlı ve ana-babasına asi olmayan bir zattır” dedi.) [İ. Ebiddünya]

Beşikten mezara kadar bilim öğrenin. HZ. MUHAMMED (S.A.V)

“Allahım! Helâl olan nimetlerinle yetinmemi, haramlardan müstağni olmamı ihsan eyle, fazlı kereminle beni Senden başkasına muhtaç eyleme.”

(Hakim, "De’avat

“ Bakmazlar mı ki üstlerinde uçan kuşlara,
Kanat süzerlerken ve yumarlarken?
Onları tutan ancak Rahman (olan Allah)dır.
Şüphesiz ki o her şeyi görür. .”

- Mülk Sûresi, Âyet 19

Müslüman Müslüman’ın kardeşidir. Ona zulmetmez, onu (düşmanına) teslim etmez. Kim, (mümin) kardeşinin bir ihtiyacını giderirse Allah da onun bir ihtiyacını giderir. Kim Müslüman’ı bir sıkıntıdan kurtarırsa, bu sebeple Allah da onu kıyamet günü sıkıntılarının birinden kurtarır. Kim bir Müslüman’ı(n kusurunu) örterse, Allah da Kıyamet günü onu(n kusurunu) örter

Ebû Abdullah Zübeyr İbni’l–Avvâm radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Herhangi birinizin iplerini alıp dağa gitmesi ve sırtına bir bağ odun yüklenip getirerek onu satması ve Allah’ın bu sebeple onun yüzsuyunu koruması, verseler de vermeseler de insanlardan bir şeyler dilenmesinden çok hayırlıdır.”[1]


[1] Buhârî, Zekât 50, 53; Büyû‘ 15, Müsâkât 13. Ayrıca bk. Nesâî, Zekât 85; İbni Mâce, Zekât 25.

Cinlerden ve insanlardan; insanların kalplerine vesvese veren sinsi vesvesecinin kötülüğünden, insanların Rabbine, insanların Melik’ine, insanların İlâh’ına sığınırım.
NAS SURESİ

Hazreti Abdullah b. Ömer (radiyallahü anhimâ)
 
Peygamber Efendimiz’in (aleyhissalatü vesselam)
 
şöyle buyurduğunu rivayet ediyor:
 
“Müslüman, müslümanın kardeşidir.
 
Ona zulmetmez, haksızlık yapmaz,
 
onu düşmana terk ve teslim etmez.
 
Kim, bir kardeşinin ihtiyacını karşılarsa,
 
Allah ta onun ihtiyacını karşılar.
 
Kim, bir kardeşinin sıkıntısını giderirse,
 
Allah ta onun kıyamet sıkıntılarından mühim birini giderir.
 
Her kim de bir müslümanın ayıbını örter, onu utandırmazsa
 
Allah ta kıyamette onun ayıplarını örter.”
 
(Buhârî, Mezâlim 3; Müslim, Birr 58)

PEYGAMBERİMİZ (SAV) BUYURDULAR Kİ;

Kim Cuma günü ve gecesi bana salât ü selâm getirirse, Cenâb-ı Hak, onu, yetmişi âhiret, otuzu dünya ihtiyaçlarından olmak üzere, yüz hâcetini giderir. Sonra Allah bir melek vazifelendirir; size nasıl hediyeler gelirse, o melek de kabrime gelir, bana salevat getirenin
adını, nesebini kabilesine kadar- haber verir; Ben de beyaz bir deftere yazarım.

ALLAHÜMME SALLİ ALA SEYYİDİNA MUHAMMEDİN VE ALA ALİ SEYYİDİNA MUHAMMED (S.A.V)

“Allahım! hükmettiğin şeylerin şerrinden beni koru, şüphesiz hükmü Sen veriyorsun, Sana karşı hüküm verilemez. Şüphesiz ki Senin dost edindiğin kimseler rezil olmaz. Sen, eksikliklerden münezzehsin ve şanı yüce olansın.”

(İbn Hıbban, "Ed’ıye", No: 945)

"Allah katında amellerin en sevimlisi azda olsa devamlı olanıdır."

(HADİS-İ ŞERİF)