Peygamberimizin Hadis Ve Sünnetleri

Resulullah (sav) buyurdular ki:

Kim başkalarının kusurlarını teşhir edip (herkese) duyurursa, ALLAH da (onun kusurlarını) duyurur. Kim de riya yaparsa ALLAH da onun riyasını ortaya çıkarır.

| Hadis-i Şerif, Buhari, Rikak 36 []

'' Nimetleriyle sizi beslediği için Allah'ı sevin. Beni de Allah sevgisi için sevin. Ehl-i Beytimi de benim sevgim için sevin. ''
(Hadis-i Şerif )

Allah Celle Celalühü şöyle buyuruyorlar;

"Dünya hayatı ancak bir oyun ve bir eğlencedir. Elbette ki ahiret yurdu Allah'a karşı gelmekten sakınanlar için daha hayırlıdır. Hâlâ akıllanmayacak mısınız?"

En'am Sûresi 32. Âyet Meâli

Peygamber efendimiz(s.a.v) yolda giderken birden önüne ebu cehil çıkar iki eli arkasındadır ve elinde taş vardır derki;bil bakalım elimde ne var.bakalım gerçekten iddaa ettiğin gibi peygambermisin.Peygamber efendimiz(s.a.v) şöyle der;benim peygamber olduğumu istersen elindeki taşa sor.Birden ebu cehilin elindeki taş dile gelir ve EŞHEDÜ ENLA İLAHE İLLALLAH VE EŞHEDÜ ENNE MUHAMMEDEN ABDUHÜ VE RASULUHÜ der.Ebu cehil hemen elindeki taşı yere atar ve Peygamber efendimize şöyle der;gerçekten sen çok büyük bir sihirbazsın.

Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre bir adam:

– Yâ Resûlallah! Benim akrabam var. Ben kendilerini ziyaret ediyorum, onlar bana gelip gitmiyorlar. Ben onlara iyilik ediyorum, onlar bana kötülük ediyorlar. Ben onlara anlayışlı davranıyorum, onlarsa bana kaba davranıyorlar, dedi.

Bunun üzerine Resûl–i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

– “Eğer dediğin gibi isen, onlara sıcak kül yutturmuş oluyorsun. Sen böyle davrandıkça, Allah’ın yardımı seninle beraberdir.”[1]


[1] Müslim, Birr 22.

“Sana gelen her iyilik Allah’tandır. Başına gelen her fenalık ise nefsindendir.”
 (Nisâ sûresi, 4/79)

“Daha vakti var, ilerde yaparım” demek, şeytanın mü’minlerin kalplerine bıraktığı bir vesvesedir.
Hadis (Ramuz).

Kün feyekün (Ol denince olur)

Önemli olan Sanatı değil, Sanatçıyı görebilmek,
ve yaradılanı Yaradandan ötürü sevebilmek.

Kün feyekün bunun çevirisi yanlış.......yapılıyor.....Al lah herşeye ölçü koymuş.....o koyduğu ölçüye Allahta uyar......ol der oluverir değil bir şeye kara verdimi  artık o şey oluşum safhasına girer diye yorumlarsak daha iyi olur.......

Hazreti Câbir (radıyallahü anh), Kainatın Medar-ı İftiharı Efendimiz (aleyhissalatü vesselam)’ın şöyle buyurduğunu rivayet ediyor: “Kul namazı da terketti mi, işte o zaman küfürle arasında hiçbir perde kalmamış demektir.” (Müslim, İman, 134; Ebû Davud, Sünnet, 15; Tirmizî, İman, 9; İbn Mace, İkamet, 17)... 

İman etmedikçe cennete giremezsiniz , birbirinizi sevmedikçe de asla iman etmiş olmazsınız .

Hadis-i Şerif

“Allahım! Rahmetinin gereklerini, mağfiretinin sürekliliğini, her türlü günahtan uzak ve salim olmayı, her türlü iyilik ve nimetleri, cennete girerek felaha ermeyi, yardımınla cehennem ateşinden kurtulmayı istiyorum.”


(Hakim, "De’avat", No: 1925)

İbn-i Ömer ve Sehl ibn-i Sa’d (radıyallâhu anhümâ) hazretleri, Efendiler Efendisi’nin şöyle buyurduğunu naklederler:


Nasıl istersen öyle yaşa, fakat bil ki, bir gün mutlaka öleceksin.

Kimi seversen sev ama unutma ki, bir gün ondan ayrılacaksın.

Dilediğin gibi davran, lâkin şu da her zaman hatırında olsun ki, her yaptığının karşılığını mutlaka göreceksin.

Ebu Hureyre'den (r.a.) rivayet edildiğine göre:
Allah Resulü (a.s.) şöyle buyurmuştur: "Biriniz dua ettiği zaman sakın: Allahım, dilersen beni affet demesin. Kesin, kararlı ve azimli istesin, rağbeti büyültsün. Çünkü Allah'a, vereceği hiçbir şey büyük gelmez."
Sahih-i Müslim'deki hadis numarası: 4838

Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivâyet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Herhangi bir konuyu size emredip yasaklamadığım sürece, siz de beni kendi halime bırakınız. Sizden önceki ümmetleri çok sual sormaları ve peygamberlerine karşı münakaşaya dalmaları helâk etti. Size herhangi bir şeyi yasakladığım zaman ondan kesinlikle sakınınız, bir şeyi emrettiğimde de onu, gücünüz yettiği ölçüde yerine getiriniz.”[2]


[2] Buhârî, İ’tisâm 2; Müslim, Hac 412, Fezâil 130–131.