Sabırlı Olmak

En güçlü iki savaşçı;
Sabır ve zamandır.

-Tolstoy

Asıl hüner ve afiyet, bollukta sabretmesini bilmektir.
 İmam-ı Gazali

Derdimiz bize ne öğretiyor?
"Kış üşütür, ama meyvesi bahardır. Hastalık yatağa düşürür; ama şifaya ulaştırır. İflas yıkıcıdır; ama tutumluluğu öğretir. Ayrılmak acıdır; ama kavuşma becerisini kazandırır. Açlık zordur; ama tokluğun lezzettini hissettirir. Çektiğimiz her ızdırap, ona neden ve nasıl düştüğümüzü ve ondan nasıl kurtulacağımızı gösteren işaretler taşır. Öyleyse acılarımızı gözleyerek, hangi ızdırapla kaderin Sahibinin bize ne öğretmek istediğini keşfedelim." Muhammed Bozdağ

İnsanlarda riyanın karışmıyacağı, hakiki tek vasıf sabırdır.                Abdülaziz Bekkine

Sağlığını ne pahasına olursa olsun korumaktır.hem ruh hem beden.

bazı insanlara karşı sabırlı olmayacağım artık....

Sabretmek öylece durup beklemek değil, İleri görüşlü olmak demektir...

SABIR nedir?

Dikene bakıp gülü, geceye bakıp gündüzü tahayyül edebilmektir.

Allah aşıkları sabrı gülbeşeker gibi tatlı tatlı emer, hazmeder.

Ve Bilirler ki,

Gökteki ayın hilalden dolunaya varması için zaman gerekir...

Şems-i Tebrizi

 Son 1 haftadır yoklu(ğuna)ğa isyan etmediysem,,,İnternetcilere bağırıp çağırmadıysam modem telefon hattı ve bilgisayarı duvara çarpmadıysam sabırlı olmayı başardım demektir...

Cüneyd-i Bağdâdî -kuddise sirruh-’a, sabrın ne olduğu sorulunca, “O, başa gelen acıları, yüzü ekşitmeden yudumlamaktır.” cevabını vermiştir.

“Onlar ki sabretmiş, yalnız Rablerine güvenmişlerdir.” (en-Nahl, 42) âyeti mucibince, en güzel örneklerden olan Allah dostları, yaşadıkları dönemlerde çok çileler çekmiş, büyük imtihanlara tabî tutulmuşlardır.

Ferîdüddîn Attâr Hazretleri’nin “Tezkiretü’l-Evliyâ” adlı eserinde şöyle bir kıssa nakledilmiştir:

Allah dostlarından İbn-i Atâ -kuddise sirruh-’un on oğlu vardı. Bir gün on oğlu ile gidiyordu. Kâfirler onları yakaladılar. Babalarının gözü önünde oğullarının birer birer gözlerini bağladılar ve boyunlarını vurdular. İbn-i Atâ, yüzünü gökyüzüne doğru çevirdi ve güldü. Dokuz oğlunu öldürüp sıra en sonuncuya gelince küçük oğlu:

“-Ne merhametsiz babasın ki, çocuklarını gözünün önünde öldürüyorlar da gülüyorsun.” dedi. İbn-i Atâ -kuddise sirruh- ağladı:

“-Ey babasının canı yavrum!.. Bunu öyle bir kimse yapıyor ki, O’nunla kavga olmaz ve hiç kimse O’na neden, niçin diye soramaz. O isteseydi, hepimizi kurtarırdı. O’nun izzetine yemin ederim ki, yetmiş defa yardım etmek istedim, her defasında ilham geldi ki: «Ey İbn-i Atâ, izzet ve celâlim hakkı için eğer dudağını yardım niyetiyle oynatırsan ve çocuklarının ismini ağzına alırsan, senin ismini dostlarım defterinden çıkarırım.»”

Kâfirler, bu sözü işittiler, kılıçlarını attılar ve ağladılar. Şeyhin ayağına kapanıp tevbe ettiler ve:

“-Eğer daha önce söyleseydin, çocuklarından hiçbiri öldürülmezdi!..” dediler.

İbn-i Atâ:

“-Bu sözleri bırakınız. Bunların olduğu yerden yanlışlık ve hatâ gelmez!..” dedi.

Cenâb-ı Hak, bizden de rızâsına kavuşmamız için başımıza gelen her türlü bela, musîbet, hastalık ve felâkette kendisine sığınarak yardım istememizi emretmiş ve sabredenlerle beraber olacağını müjdelemiştir. Bu müjdenin yanısıra başına gelenlere sabır göstermeyenleri de şu kudsî hadiste ikaz buyurmuştur:

“Ey Âdemoğlu, Benim kazâlarıma rızâ göstermeyen, belâlarıma sabretmeyen, nîmetlerime şükretmeyen ve verdiklerime kanaat etmeyen; başına gelenlerden daha fazlasını, beterini beklesin.”

Hayatı boyunca türlü çileler çeken, bizlere en güzel örnek olan Rasûl-i Ekrem -sallâllâhü aleyhi ve sellem- Efendimiz, sabır konusunda bize çok önemli bir ölçü sunmuştur. Enes bin Malik -radıyallâhu anh-’dan rivayet edildiğine göre, Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, bir kabrin yanında saçını başını yolarak ağlayan bir kadının yanından geçti. Ona:

“-Allah’tan kork ve sabret!” buyurdu. Kadın:

“-Geç git. Zira benim başıma gelen musibet, senin başına gelmemiştir!..” dedi.

Kadın, Peygamber Efendimiz’i tanıyamamıştı. O’nun Allah Rasûlü olduğunu kadına söylediler. Bunun üzerine söylediği sözden pişman olan kadın, Peygamber Efendimizin kapısına geldi, doğrudan huzura çıkıp:

“-Ben Seni tanıyamadım.” diye mazeret beyân ederek Rasûl-i Ekrem Efendimizden özür diledi. Bunun üzerine Efendimiz -sallâllâhü aleyhi ve sellem- şöyle buyurdu:

“(Makbul) sabır, musîbetin ilk ânında olandır.” (Buhârî, Cenâiz, 32)

Aldığın yol, kapasiten kadarsa,
Gösterdiğin sabır, hayatındır.

-Ebru Dal

Ayın gece sabretmesi, onu apaydın bir haIe kor.
 GüIün dikene sabrı, onun güzeI kokuIu bir haIe geImesine sebep oIur.

Dilin istemese de yüreğinden hep dua etmektir

Sıkıntılar Misafirdir.
Gelir Ve Gider. Önemli Olan
Gönderenin Hatırına Misafire Sabretmektir. .