Sabırlı Olmak

beklemektirr..

Açlığa sabredersin adı "oruç" olur.
Acıya sabredersin adı "metanet" olur.
İnsanlara sabredersin adı "hoşgörü" olur.
Dileğe sabredersin adı "dua"olur.
Duygulara sabredersin adı "gözyaşı" olur


 Sabır Allah'ım Ya Sabır!!!

Sabır, hiç yüzü ekşitmeden acıyı yudum yudum içine sindirmendir.
 (Cüneyt Bağdadi)

Acıya sabredip uğradığı felaketi gizlemesi ve kimseye şikayet etmemesi kişinin Allahü teâlâyı iyi tanımış olmasındandır.


                                                                     İ.Gazali

Sabır, Allahtan gelen ne varsa başım gözüm üstüne demektir.

Bedende baş ne ise, imanda da sabır aynıdır Başsız beden olmayacağı gibi, sabırsız da iman olamaz.

Ulaşamadığına tevekkül,ulaştığına rıza,kaybettiğine sabır gösteren kişi takva ehlindendir..İmâm-ı Gazâlî (r.a.)

Her güç sabır ile zaman birleştirilerek sağlanır. Balzac

Olmaz gönlüm, olmaz öyle! Keskin sirkenin akıbeti malûm. Dört mevsimi yaşayan bir cennetin bağrında büyüdün de sen, onun için böyle bir baharı ve yazı özlersin. İstersin ki çabuk geçsin fırtınalı sonbahar, ayaza durmasın kışlar. Dedim ya, sen dört mevsim hesabını yaparsın yaşarken duygularını. Ama bilmelisin herkes buralı değil. Bilmelisin, güneş görmeyen yurtlar var.

Olmaz gönül, olmaz öyle. Yükün ağır bilmekteyim, baharı yaşamayanlarla kış nasıl geçer; onu da bilmekteyim. Ama şunu da bilmekteyim ki, sabredebildiğin ölçüde yaşarsın. Eminim ki, hayat sabra denktir. Ve sabır, tahammülün bittiği yerde filizlenir, maneviyat çeperlerini genişlettikçe boy atar, sırf Yaradan'ı düşünerek fiiliyatta bulunduğun zaman neşv ü nema bulur.

Sabır gönlüm, sabır! İçine çekerken, zehir gibi gelir tadı, boğulacağını zannedersin. Kanın çekilir yüzünden, bembeyaz olur sîman; yutkunursun, geri döner içinde düğümlenenler. Başını eğmek istemezsin; ama kaldıramazsın da öyle göklere doğru. Ağlarsın, gözyaşın akmaz. Haykırmak gelir içinden, zangır zangır gürültüler habercisi olur titreyen ellerin. Konuşursun yalnızca kendinle, dökersin içini; senden başkası duymaz bilirsin bunu. Sitemlerin dillenir haklı olduğunca, bağırırsın rahatlarcasına, ama sadece kendi içinde, ama sadece Yaradan'la baş başa. Sonra gözlerin... Gözlerin nihai nokta olmak ister en sonunda. Durur öylece, bakar, bakar... Ve kimseler fark etmez neden donuklaştığını, kimseler anlamaz anlatmak istediği çifte derin mânâyı... Sonra çekip alıverirsin anlamlı bakışlarını ruhunu bir kenara bırakmışlardan. Yüzünü çekersin, yalan dünyanın yalancılarından. Alnındaki kırışıklıkları alıverirsin haberi olmayanların önünden. Doğruca bırakırsın asıl dergâha. Bağrına cennetler sığan seccadenin secdeliğine. Ve başlar böylece sabır maratonun. Korkma gönül, sen hele azmet sabır için, yüreğini koy ortaya, gör ne mânevî hediyeler paketliyor Yaradan...

Sabırlı olmak! Hiç yapamadığım bir şey ! Hele de yaşadığımız bu dünyada ve özellikle ülkemizde sabır taşı olsan çatlarsın! Yolun ortasına arabayı bırakıp giden ve onu uyaran (Bu ben oluyorum!) kişiye küfreden şoförler, yere çöp atan ve balgamıyla tüküren hödükler, ülke gerçeklerinden haberdar olmayan ve uyuyan vatandaşlar, yapboza dönen eğitim sistemi, koltuk sevdasındaki siyasetçiler, çocuk sahibi olmayı bile hak etmeyen duyarsız umursamaz anne-babalar, idealizmimizi kaybettiren her türlü mesleki olumsuzluklar,yetmeyen maaşlar ve horoza köpek diyen garip öğrencim osman olduğu sürece sabırlı olamayıp sinir küpü oluyorum.!!!

Sözleşmeli Olup Kadroya Geçmeyi Beklemek

Hz. Eyyüb" e ulaşmaya çalışmaktır.............

allah sabredenlerle beraberdir.biraz daha sabır olmayan yolda kalır

Sabır ve Sabır Kahramanları


İnsan kendini "sıfır" kabul etmeli; "sıfır" bile değil, Arapça'daki haliyle "sıfır" bilmeli. Çünkü "ı" larda kendini hissettiren bir sertlik var. Kendinde bir şey vehmeden kaybetmiştir. İkram ve imtihanı ilâhî olarak bazı şeyler kendisine gösterilse veya güzel rüyalar görse bunu dahi anlatıp kendine pay çıkaran hasta ruhlar vardır. Bu çok tehlikeli bir yoldur. Daha tehlikelisi de "Aczimize binaen Allah zaman zaman lütfediyor böyle..." denmesidir. Bir adam uçsa, gitse ağacın tepesine konsa, sonra da bunu sağda-solda anlatsa bu adam boştur. Ben nezaketim icabı böyle diyorum, yoksa o adam BOMBOŞTUR. Çünkü Hak dostları Cenabı Hakk'ın sırlarını ifşa etmez. Bu türlü lütuflar uluhiyete ait sırlardır, ifşa edilmez. Allah da zaten sırrını yayacak kimselere onları bildirmez. Bunlar imtihan vesilesidir. Bunlar tehlikeli ve ses çıkarılmaması gereken bir yerde cepteki bozuk paralardır, hissettirilmemesi gerekir. Bozuk paraları şıkırdatırsan avcılar seni bu avcılar yaman olur, endişe et ki seni vurur.

Allah'ın has kulları kendisini hiçbir şey görmez. Mesela, Kutup önünü hep sisli-dumanlı görür. Ufku açık değildir. Herkes onu ulaşılmaz zirvelerdede eder ama o kendisini çukurlar içinde görür.

Ayakların hep yere bassın, düştüğün zaman canın yanmasın, bir tarafın kırılmasın. Kendi vehimlerinle oluşturduğun dünyada bulunduğunu zannettiğin yüksek yerlerden düşersen, düştüğün yer en derin çukurlar olur ve hiçbir yerin sağlam kalmaz. Dikkat kamın, olduğun zannettiğin yer değilse düşmen de kaçınılmazdır.

***


SABIR VE SABIR KAHRAMANLARI

Çekilen sıkıntılar, başa gelen musibetler varılmak istenen hedefe bakıldığında çok küçük kalır. Bizler perişan keloğlanın, padişahın kızına talip olması gibi Cennet'e talibiz. Bu Kerem'in Aslı'ya talip olmasına benzemez. Ben ıvır-zıvır halimize bakınca gülesim geliyor. Talip olunan şey ise çok değerli. Üstadımızın ifadeleriyle bin sene mesûdâne dünya hayatı onun bir saatine mukabil gelmez. Onun da ötesinde Cemalini müşahede var. İşte bu hedefe ulaşmak adına herşeye tahammül etmek, her sı göğüs germek, her musibete katlanmak gerekir.

Hazreti Üstad, Hazreti Eyyüb için "sabır kahramanı" der. Hazreti Yakup da bir başka sabır kahramanıdır. Yusuf Suresi'nde iki yerde kolunun-kanadının kırıldığı noktada "fe sabrun cemil" der. Üstad, O'nun Hazreti Yusuf'un kaybolmasındaki teessürünü babalık şefkatine bağlar. İmam Rabbani'nin söylediği husus da dikkate değer. Ayrıca, "Hazreti Yakup, Hazreti Yusuf'un istikbalde eda edeceği misyonu biliyor, hissediyordu. Onun t biraz da bundan dolayı idi" de denebilir.

***

DUA

Duada esas olan kabulüne inanmak, güvenmektir. Duada elleri açmak bir yana, insan asıl göğsünü açmalıdır. Sabah ve ikindiden sonra yapılan dualarda söylenen cümleler Mecmuatu'l-ahzab'da mevcuttur ama az bir farkla kayıtlıdır. Orada "Sübhaneke Ya Allah tealeyte Ya Rahman ecirna minen nar bi avfike Ya Mücir" denilir. Mücir de Allah'ın ismidir ancak burada "bi avfike Ya Rahman" demek bana daha sevimli geliyor. Üstad bu duayı çok önemli gördüğünden olacak sabah ve ikindiye hasretmiş. Mecmuatu'l-ahzab'ta Gümüşhanevi Hazretleri duaların faziletine dair pek çok şey söylemiş. Bunlardan ilk bakışta çok mübalağalı gibi görünen şeyleri Üstad'ın verdiği ölçüler çerçevesinde anlamak lazım. Yani o durum, okuyanı ilgilendirir. Başka bir ifadeyle mesela, "Şu duayı bir kere okuyan Cennet'e girer" denildiği zaman bunu "Bu dua öyle bir duadır ki onu inanarak, gönlünü vererek layık-ı vechiyle bir kere okuyan Cennet'i kazanabilir" şeklinde anlayabiliriz. Benim öyle inancım var ki bir insan gönlünü açsa ve kamil imanıyla bir kere "Allah!" dese sonra kendini onuncu kattan aşağı atsa, betonlar paramparça olur da ona bir şey olmaz. Bilhassa alem-i İslam'ın kan kustuğu şu günlerde göğtlatırcasına dua etmek lazım, buna ihtiyaç var.


ÖZÜ MUHAFAZA

İmanı oturaklaşmış insanlar, dışarıdan aldıkları, okudukları herşeyi -zararlı şeyler olsa da- süt guddelerinin fışkıyı süte çevirmesi gibi onları faydalı bir hale getirirler. İmanı rasanet kesbetmemiş insanların zihninde, okudukları sümüklü böceğin izleri gibi pis izler bırakır.
KIRIK TESTİ
 
 

inş sabrımızın sonucunu alırız hakkımızı kimseye yedirmeyecektir