Sahura Kadar Ayakta Olan Gönüller

hocam aslında spor en başta yaa bide eslemnurum hocamın dedigi gibi meyve sebze işlerini yemek lazım....ama en önemlisi spor..yani vucudun bi şekilde yakması lazım....

spor elbette şart ama boğazı tutmadıkça kilo vermede başarı olmuyor

gülüyorum ama :ya arkadaşlar 7 ay önce sigarayı bıraktım ve inanaılmaz 74 kilodan 81 e çıktım...spor la falan dengelemeye calsıyom...tabi ağzım durmuyo ..dolapta yıgınla aburcubur...hayatımda ilkkez 80 gördüm yaaa...napsam dah aacep...rejimci arkadaşlar spor dışında yardım...

tebrikler ben de 2 yıldır kurutuldum bu illetten öğün saatlerimi şaşırmadan yemek yiyorum...ama ne hikmetse ben bir türlü kilo alamıyorum buna da sevinmiyor değilim açıkçası...
ben hergün düzenli olarak bisiklete biniyorum...Sadece bunu yapıyorum

gülüyorum ama :ya arkadaşlar 7 ay önce sigarayı bıraktım ve inanaılmaz 74 kilodan 81 e çıktım...spor la falan dengelemeye calsıyom...tabi ağzım durmuyo ..dolapta yıgınla aburcubur...hayatımda ilkkez 80 gördüm yaaa...napsam dah aacep...rejimci arkadaşlar spor dışında yardım...

3 yıl önce bende reflü rahatsızlığımdan dolayı bıraktım bir süre sonra malumunuz 8 kilo aldım. Öğretmenim abur cubur deyince  Nefis körlemek için yiyin tabi ama mideden çekmiş biri olarak söylüyorum dikkat edin... Mide rahatsızlığından çekmiş biri olarak Düzenli ve sağlıklı besinleri tüketme gayretinde olunuz derim.

hocam aslında spor en başta yaa bide eslemnurum hocamın dedigi gibi meyve sebze işlerini yemek lazım....ama en önemlisi spor..yani vucudun bi şekilde yakması lazım....

düzenli yürüyüşün de çok faydası var..

80'li - 90'lı yıllarda mı çocuktun?
Nasıl oldu da hayatta kalmayı başardın?
1.- Arabaların emniyet kemeri, kafalıkları, ve kesinlikle hava yastıkları yoktu.
2.- Ön koltuk tehlikeli değil de eğlenceliydi.
3.- Bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi. Ya da en azından kurşunlu, muhtelif zehirli maddeler ile boyanmı...ştı.
4.- Prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerin ve kimyasal ev temizliyicilerinin üzerinde çocuk kilitleri yoktu…
5.- Kasksız bisiklete biniliyordu.
6.- Steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan yada muhtelif başka kaynaklardan su içiliniyordu…
7.- Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı hava kararmadan önce eve dönmekti.
8,- Cep telefonu yoktu ve hiç kimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu. İnanılmaz …
9.- Okul öğlen bitiyordu… Ve öğlen yemeği için evimize geliyorduk.

10.- Bir sürü yaramız, kırılmış kemiğimiz ve kırılmış dişimiz vardı, fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu.Kendimizden başka kimse sorumlu değildi.

11.- Bolca tatlılar ve tereyağlı ekmekler yiyorduk, ve gerçek şekerli içecekler içiyorduk ve hiç kilo sorunumuz olmazdı - çünkü hep dışarda oynardık , aktif olarak …

12.- Dört çocuk bir limonatayı paylaşabiliyorduk… aynı bardaktan içebiliyorduk, ve kimse bu yüzden ölmüyordu.
13.- Playstation, Nintendo 64, X boxes, Vídeo oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız , Dolby surround, Cep telefonumuz, Bilgisayarımız, Internet de Chat odalarımız YOKTU. onun yerine ARKADAŞLARIMIZ vardı bolca!!

14.- Yürüyerek veya bisiklet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk, kapılarını çalıp hatta çalmıyarak içeri girip onları oyun oynamaya çağırabiliyorduk!!!

15.- Evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada! Korumamız olmadan! nasıl mümkün oluyordu bu? Tek kale üzerine maç yapardık ve birisi takıma alınmadığında psikolojik travma oluşmuyordu ya da dünyanın sonu gelmiyordu.

16.- Bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı değildi ve sınıfta kalabiliyordu. Fakat bu yüzden kimse Psikoloğa ya da Pedagoğa gönderilmiyordu. Kimsede Dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu, basitçe o okul yılını tekrarlıyordu.

17.- Özgürlüğümüz , üzüntülerimiz , başarılarımız , görevlerimiz vardı …ve bunlar ile yaşamayı öğreniyorduk.

Soru: Nasıl oldu da bütün bunlara rağmen hayatta kalmayı başardık?

Ve daha da önemlisi kendi kişiliğimizi bu şartlar altında nasıl oldu da geliştirebildik?
Sen de bu jenerasyondan mısın?

Şimdiki çocuklar büyük bir olasılık ile bizim yaşama şeklimizi sıkıcı bulacaklar "fakat" bizler çok güzel ve mutlu yaşadık.

Eğer boyunuz uzunsa 80 kilo çok da rahatsız etmez, göze batmaz ama kısaysa zor.

hocam boyum 1.77 civarı sanki 75-76 kilo normal gibi bana...göbekte yıgılmalar var...:)herşeyin ötesinde kılodan öte sağlık acısından önemli hocam yoksa anormal bi durum yok..

Şunların tatlılığına bir bakın hele

Süper yaa, çok tatlılar.

Teşekkürler, sizde katılın, bizi sevindirirsiniz.

Çok naziksiniz öğretmenim
Teşekkür ederim.

hocam boyum 1.77 civarı sanki 75-76 kilo normal gibi bana...göbekte yıgılmalar var...:)herşeyin ötesinde kılodan öte sağlık acısından önemli hocam yoksa anormal bi durum yok..

Evet hocam, erkeklerde boy-kilo aynı seviyede olabiliyor. Doğrudur. İnşaallah verirsiniz.

cimbom öğretmenim siz hala oradamısnız, biz o faslı bitirmiştik sanki

cimbom öğretmenim siz hala oradamısnız, biz o faslı bitirmiştik sanki

hiişşşttt pişşştttt hheeyyyy huuuuu uzman üye olcaannnız, 1000 mesajı geçmişiniz farkında mısınız

80'li - 90'lı yıllarda mı çocuktun?
Nasıl oldu da hayatta kalmayı başardın?
1.- Arabaların emniyet kemeri, kafalıkları, ve kesinlikle hava yastıkları yoktu.
2.- Ön koltuk tehlikeli değil de eğlenceliydi.
3.- Bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi. Ya da en azından kurşunlu, muhtelif zehirli maddeler ile boyanmı...ştı.
4.- Prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerin ve kimyasal ev temizliyicilerinin üzerinde çocuk kilitleri yoktu…
5.- Kasksız bisiklete biniliyordu.
6.- Steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan yada muhtelif başka kaynaklardan su içiliniyordu…
7.- Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı hava kararmadan önce eve dönmekti.
8,- Cep telefonu yoktu ve hiç kimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu. İnanılmaz …
9.- Okul öğlen bitiyordu… Ve öğlen yemeği için evimize geliyorduk.

10.- Bir sürü yaramız, kırılmış kemiğimiz ve kırılmış dişimiz vardı, fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu.Kendimizden başka kimse sorumlu değildi.

11.- Bolca tatlılar ve tereyağlı ekmekler yiyorduk, ve gerçek şekerli içecekler içiyorduk ve hiç kilo sorunumuz olmazdı - çünkü hep dışarda oynardık , aktif olarak …

12.- Dört çocuk bir limonatayı paylaşabiliyorduk… aynı bardaktan içebiliyorduk, ve kimse bu yüzden ölmüyordu.
13.- Playstation, Nintendo 64, X boxes, Vídeo oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız , Dolby surround, Cep telefonumuz, Bilgisayarımız, Internet de Chat odalarımız YOKTU. onun yerine ARKADAŞLARIMIZ vardı bolca!!

14.- Yürüyerek veya bisiklet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk, kapılarını çalıp hatta çalmıyarak içeri girip onları oyun oynamaya çağırabiliyorduk!!!

15.- Evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada! Korumamız olmadan! nasıl mümkün oluyordu bu? Tek kale üzerine maç yapardık ve birisi takıma alınmadığında psikolojik travma oluşmuyordu ya da dünyanın sonu gelmiyordu.

16.- Bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı değildi ve sınıfta kalabiliyordu. Fakat bu yüzden kimse Psikoloğa ya da Pedagoğa gönderilmiyordu. Kimsede Dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu, basitçe o okul yılını tekrarlıyordu.

17.- Özgürlüğümüz , üzüntülerimiz , başarılarımız , görevlerimiz vardı …ve bunlar ile yaşamayı öğreniyorduk.

Soru: Nasıl oldu da bütün bunlara rağmen hayatta kalmayı başardık?

Ve daha da önemlisi kendi kişiliğimizi bu şartlar altında nasıl oldu da geliştirebildik?
Sen de bu jenerasyondan mısın?

Şimdiki çocuklar büyük bir olasılık ile bizim yaşama şeklimizi sıkıcı bulacaklar "fakat" bizler çok güzel ve mutlu yaşadık.

Çok güzeldi. Sayfayı kesintiye uğrattınız. Sonunda iki dakika bizde sayfada dinlendi.

cimbom öğretmenim siz hala oradamısnız, biz o faslı bitirmiştik sanki

genel paylaşım hocam bu konu devamı değil...

saat sahura doğru yol alıyor ..bugün hamur kızartmayı düşünüyorum yavaş yavaş mutfağa yollanmalı..

bir hata mı ettim eslemnurum ve eragtm hocalarım