Şehir Merkezlerinde Öğretmenlik Yapmak

İlk görev yerim bir dağ köyüydü. Çok çalıştım,çok sevildim. Ayrıldıktan sonra 12 yıl geçti hala ilişkimiz devam ediyor köylülerle. İkinci görev yerim şehir merkeziydi. Yine tüm benliğimi okula,öğrencilere verdim. Hiç bir sıkıntı yaşamadım dersem inanın. Sadece bir veliyle küçük sıkıntım olmuştu onu da aşmıştık.5 yıl sonunda ayrıldık. Şimdi bir ilçe merkezindeyim. Bu sene yine şehir merkezine tayin oldum. İlçede durumum mükemmeldi. Çok iyi öğrenci ve velilerim vardı. Çocuğumuzun eğitimi nedeniyle ayrıldım. İlk defa ağlayan velilerim oldu.
Sonuç olarak sırasıyla dağ köyü,ova köyü,nahiye,il merkezi,ilçe merkezi.
En keyif aldığım ve en güzel yıllarım şehir merkezinde geçti. Velinin de, okulun da beklentisi yüksek oluyor ve çalışmak zevk veriyor. Çalıtığım her yerde mutluydum ama şehirde öğretmenlik bir başka. Ben şehri tavsiye ederim.

Öğrencilerimiz ne kadar iyi olursa olsun isterse altin kaplama olsun velilerimiz okul ortamı köy ortamı iyi değilse bir işe yaramaz bence. Stres olmaktan sinir olmaktan başka bisey elde edilmez

Şehir merkezini istememin en önemli nedeni ailemin  ankara merkezde olması.yoksa yaş aldıkça sakin yer istiyor insan az öğrenci az veli az stres.

Eğitimde veli-ögretmen ilişkisi çok önemli.
Yoksa ha köyde çalışmışsın, ha şehirde.

Batman ili sason ilçesinde idim. Inanılmaz ve koşulsuz sevgi vardı ama çaresizlik ve yokluk elini ayağını bağlıyor insanın.
Sakarya ili Ferizli ilçesinde inanılmaz arkadaşlıklar ve inanılmaz başarılar... Gerçi il merkezine 20 dakika ilçe zaten 10 numara idi. Hâlâ dostlarım orada.
Sonra Istanbul . Ne akla hizmet istedim hala bilmiyorum. Orada öğretmenlik zor. Veli herşeyi senden iyi biliyor zaten. Seviye dersen yerlerde.
Şimdi ise sakarya serdivan . Adapazarı merkez tadından yenmez

Batman ili sason ilçesinde idim. Inanılmaz ve koşulsuz sevgi vardı ama çaresizlik ve yokluk elini ayağını bağlıyor insanın.
Sakarya ili Ferizli ilçesinde inanılmaz arkadaşlıklar ve inanılmaz başarılar... Gerçi il merkezine 20 dakika ilçe zaten 10 numara idi. Hâlâ dostlarım orada.
Sonra Istanbul . Ne akla hizmet istedim hala bilmiyorum. Orada öğretmenlik zor. Veli herşeyi senden iyi biliyor zaten. Seviye dersen yerlerde.
Şimdi ise sakarya serdivan . Adapazarı merkez tadından yenmez

Şimdi hangi okuldasınız hocam?

Güzel bir başlık.
Allah razı olsun öğretmenim.
24 yıl aradan sonra büyükşehirde çalışmak nasip oldu. Gitmeden ilçe merkezindeydim.Az çok mahalle köy okulu farkını anlamıştım fakat büyükşehirde çalışmak oralara ait olumlu hayallerimi alt üst etti.
Yıllarca orada çalışıp köy okulunu bilmemiş öğretmenler  için normal bir iş yerine gelir gibi davranıldığını gördüm.Küçük yerlere oranla daha yüzeysel düşünüldüğüne şahit oldum.Topun hep veliye atıldığını,ilgisiz velilerle ve çocuklarıyla daha az zaman harcandığını  gördüm.Küçük yerlere göre  başarının düşük olması beni üzdü.Geçim kaygısından çocuğu ihmal eden aile daha çok.
Önce çocuğun ve velinin yüreğine dokunup güven alış verişini olmazsa olmaz sayan biri olarak idealistliğin bittiğini  farkettim.
Büyükşehirlerin nimeti de çok külfeti de.En büyük rahatlık gezi gözlem için kolay organize olup ulaşımın belediyenin üstlenmesi.sportif ve sosyal aktivitelerin bol olması bir artı şehirde.
Veli ve öğrenciyi tam tanıyamıyorsun.Tanıyıp dengeyi kurana kadar çok zaman geçiyor.
İlgili ,ilgisiz veli her yerde aynı.
Çocuklar çok bağımlı ve sorumsuz..Özgüveni var dediğimiz de ukala çıkıyor
Okullar her dönem yemek kermesi yapıyor maddi gelir için.
Veli cephesinin 3 te 2 sı şikayetçi.
Verimli rekabet göremedim.Sanki alışılmış her şeye.
Belki yeni okulumun  konumu veli profili açısından bilmiyorum eski okullarımdaki paylaşım ve başarıyı göremedim.
Her yer aynı değildir biliyorum fakat daha başarılı bir okulda emekliliğe ayrılmayı çok isterdim..
Başarı üçgeninin bir bacağı kırılsa, bir bacağı duyarsızsa emeğinizi göremiyorsunuz.
Resmen öğretmen dadı gibi ilgilensin fakat asla çocuğa kızmasın sesini yükseltmesin,çok istdkte ödevde bulunmasın isteniyor..
En üzücü yanlarından biri de bencillik.

Yazdıklarınıza ben de katılıyorum. Her geçen eğitim öğretim yılı bir öncekini arattırıyor ne yazıkki. 

Çocuğumun eğitimi için bu sene merkeze geldim. Köydeki ortamı şimdiden özlüyorum...

Ben 20 senedir hiç merkez şehir okulunda  calismadim.Apartmanda oturan öğretmenler de hocamın yazdığının aynısından bahsettiler.Hic merkeze gelme idare ve arkadaşlarından memnun isen otur oturduğun yerde diyorlar.Velilerimin yarisi okuma yazma bilmiyor ama hiç isime karışmıyorlar.Mudurum ne zaman istesem izin verir raporu hastaneydi ugrastirmaz  gider Ankarada sınavlarıma  girerim.Hayirlisi artık.

hocam siz kayseri ilçesinde miydiniz?

evet

Elbette ki köy veya küçük yerleşim yerlerindeki ortamlarimiz istisnalar dışında abi, kardeş, abla havasında gidiyor. Birbirimizi idare ediyor, hatta okulu birlikte idare ediyoruz. Dışarıdan müdahaleler karşısında, iyi kötü günlerde rahatça bir araya gelebiliyoruz.

Bu konuyu açmamdaki amaç geçmişte böyle bir ortamdan çıkan bir öğretmenin büyük şehirde ekonomik, sosyal olarak nelerle nasıl baş edebildiklerini paylaşmaları ve şimdiden tayin adaylarının kafasındaki soru işaretlerini azaltmak...

Örneğin ilk veli toplantısında neler yaptınız? Hangi konularda başarılı veya başarısız oldunuz?

Velilere iletişimde nelere dikkat ettiniz? Ne yaptınız? Nelerden uzak durdunuz?

Tayin çıkınca iptal etmeyi düşündünüz mü? Neden?

Tayin istemeden nelere dikkat ettiniz? "Keşke" dediğiniz noktalar nelerdi?

Gittiginiz okuldaki ortam nasıldı? Adapte olabildiniz mı?
Gittiğiniz semt, ilçe nasıldı? Ne beklediniz? Neyle karşılaştınız?
Vs.
Saygılar...

Köyde öğretmen olarak köreliyorsun, rehavet yaşıyorsun, büyük okuldaki yarış havası insanı motive ediyor. Zümrelerinin farklı uygulamaları sana tecrübe kazandırıyor. Paylaşım çok fazla. Öğretmenliğin tadını büyük okulda yaşıyorsun. Bilinçli veliler köy okulu yerine servisle gitsin ama büyük okul olsun diyor. Öğretmenler çocuklarının iyi okullarda okuması için memleketlerine dönmüyor. Eğitimin kalitesi şehrin büyüklüğüyle orantılı artıyor. Şehirde sadece okula bağlı değil çocuk, gidebileceği kurslar var. Sosyal olarak kendini daha iyi geliştiriyor. Ayrıca okulların sosyal, kültürel faaliyetler çok fazla. Benim istanbulda mezun ettiğim başarılı bir öğrencim ortaokula devam ederken sınıfta 1. olabilmek için yarış içindeyken, tokata memleketlerine dönünce, burada dersler çok kolay öğretmenim istanbuldaki gibi yorulmuyorum artık diye dönüş yaptı bana. Şimdi aynı yarış havasını kaybetti bu da ilerde seçme sınavlarında ona olumsuz yansıyacak.

Şehir merkezlerinde,  çok bilen,  her yapılana karışmaya çalışan veliler kırsal yerlere göre daha fazla. Bunu eğitimli velilerde yapıyor eğitimsiz olanlarda. Bilinçli veliler farklı tabi,  onlar çocuğunun iyi bir eğitim alması için daha gayretli oluyor ve size yardımcı olup anlayışla karşılıyor. Bu heryerde öyle. Şehir merkezinin olumlu yanları da yok değil. Köy ve kasabalara göre daha sosyal,  kültürel etkinliklere ulaşmak gibi yönleri artı yönleri. Olumsuz yönleri ayrıca İstanbul gibi metropol şehirde trafik çilesi,  kalabalık ortam,  gürültü v.b. köylerde ve kasabalarda,  ilçelerde daha sakin ortam,  temiz hava,  veliler genel olarak ilgili olmasa da işinize çok karışmıyor. Bunlar kırsal yerlerin olumlu yönleri.

Köy okullarinda 12. Yıl. 1 yıl md.yrd sonra tekrar köy okuluna geçtim. Görev yaptığım tüm köylerde okulun fiziki şartları ve eğitim ortamını iyileştirmeye çalıştım (pek çok meslektaşım bunu yapmıştır) velinin istekli olup olmadığına bakılmaksızın öğrencilerimin şehirdeki öğrencilerden eksik yanı olmadığını sadece yerleşim yerinde bir farklılığın olduğunu hissederek öğrenciler ile projeler yaptık. (Öğrencilerimin katkısı büyük tabi ki.) Sobalı harabe bir okul ve 4. Sınıfta hala okuma yazmaya geçemeyen öğrenciler... Bu okulu kaloriferli bir okula çevirip ısı yalıtımdan tutun boyası-lavobusu-oyun alanları-bahce düzenlemesi-sinif içi malzemeler gibi fiziki şartları düzeltip öğrencilerin 2. Sınıftan itibaren tiyatro, zeka oyunları ve çeşitli projerde başarı göstermeleri beni aşırı derecede motive ediyor. Gelecek yıl inşallah robotik kodlamaya bakacağız. Bu arada kardeş okullarımıza burdan teşekkür ederim. Velilerimizin de tabiki... Kısaca ben köy öğrencilerinin beton arasında kalıp geleneksel oyunları unutmadiklari ve okul bahçesinde uygulama bahçelerine sahip oldukları için şehirdeki öğrencilerden şanslı buluyorum. Hayal kuran öğrenci bilimin başarısını eline alabilir. Nobel ödülünü birleştirilmiş sınıflı bir okuldan mezun bir öğrenci aldı. Bu yüzden köydeki öğretmen şehir merkezine geçtiğinde zorlanır tezine katılmıyorum tam tersi olabilir şehirdeki öğretmen köye geçtiğinde zorlanabilir fakat zor şartlarda başarıyı yakalarsa işte o zaman gerçek başarıdan bahsedilir.

Köy okullarinda 12. Yıl. 1 yıl md.yrd sonra tekrar köy okuluna geçtim. Görev yaptığım tüm köylerde okulun fiziki şartları ve eğitim ortamını iyileştirmeye çalıştım (pek çok meslektaşım bunu yapmıştır) velinin istekli olup olmadığına bakılmaksızın öğrencilerimin şehirdeki öğrencilerden eksik yanı olmadığını sadece yerleşim yerinde bir farklılığın olduğunu hissederek öğrenciler ile projeler yaptık. (Öğrencilerimin katkısı büyük tabi ki.) Sobalı harabe bir okul ve 4. Sınıfta hala okuma yazmaya geçemeyen öğrenciler... Bu okulu kaloriferli bir okula çevirip ısı yalıtımdan tutun boyası-lavobusu-oyun alanları-bahce düzenlemesi-sinif içi malzemeler gibi fiziki şartları düzeltip öğrencilerin 2. Sınıftan itibaren tiyatro, zeka oyunları ve çeşitli projerde başarı göstermeleri beni aşırı derecede motive ediyor. Gelecek yıl inşallah robotik kodlamaya bakacağız. Bu arada kardeş okullarımıza burdan teşekkür ederim. Velilerimizin de tabiki... Kısaca ben köy öğrencilerinin beton arasında kalıp geleneksel oyunları unutmadiklari ve okul bahçesinde uygulama bahçelerine sahip oldukları için şehirdeki öğrencilerden şanslı buluyorum. Hayal kuran öğrenci bilimin başarısını eline alabilir. Nobel ödülünü birleştirilmiş sınıflı bir okuldan mezun bir öğrenci aldı. Bu yüzden köydeki öğretmen şehir merkezine geçtiğinde zorlanır tezine katılmıyorum tam tersi olabilir şehirdeki öğretmen köye geçtiğinde zorlanabilir fakat zor şartlarda başarıyı yakalarsa işte o zaman gerçek başarıdan bahsedilir.

+++++