Sevdiğimiz Şiirler

Yağmurun dilinden konuşuyordu. 
Avucunda kanadı kırık bir kelebek. 
Sanki ömrünü anlatıyordu. 
Böyledir bazı hayatlar; 
Bir kelebek ömrü kadar mutluluk yaşarlar.
Sonrası mı,
Sonrası…
Hep sağanak…

Seçil Oğuz

sensiz de denizi seyredebiliyorum.
hem dalgaların dili seninkinden açık.
ne kadar hatırlatsan kendini boş.
sensiz de seni sevebiliyorum.
hep boş konuşurduk hatırlar mısın, bula bula,
karşılaştığımız zamanlarda.
sen sevgiden şımaran çocuk,
ben şaşıran budala.

ÖZDEMİR ASAF

Bendedir

Ne azap, ne sitem bu yalnızlıktan,
Kime ne, aşılmaz duvar bendedir,
Süslenmiş gemiler geçse açıktan,
Sanırım gittiği diyar bendedir.
Yaram var, havanlar dövemez merhem;
Yüküm var, bulamaz pazarlar dirhem.
Ne çıkar, bir yola düşmemiş gölgem;
Yollar ki, Allah'a çıkar, bendedir.

Necip Fazıl Kısakürek
1936

         h.n.a.

İşte gidiyorum çeşm-i siyahım
Önümüze dağlar sıralansa da
Sermayem derdimdir servetim ahım
Karardıkça bahtım karalansa da

Haydi dolaşalım yüce dağlarda
Dost beni bıraktı ah ile zarda
Ötmek istiyorum viran bağlarda
Ayağıma cennet kiralansa da

Bağladım canımı zülfün teline
Sen beni bıraktın elin diline
Güldün Mahzuni'nin berbat haline
Mervanın elinde parelense de...


Aşık Mahzuni Şerif

Bir kere sevdaya tutulmaya gör;
Ateşlerde yandığının resmidir.
Aşık dediğin, Mecnun misali kör;
Ne bilsin alemde ne mevsimidir.

Dünya bir yana, o hayal bir yana;
Bir meşaledir pervaneyim ona.
Altında bir ömür döne dolana
Ağladığım yer penceresi midir?“

Bazen ah diyorum durmadan,
Şimdi ben ahlatın başında,
Otuz iki yaşımda.
Ahlar ağacı gibi.
Rengarenk çaputlar bağladım yıllarca dallarıma,
Mavi, mor, kırmızı ve yeşil,
İstedim, hep istedim,
Sen iste derdim, iste yeter ki
Vereyim.
Her istediğimi verdim.Arttım, fazlalaştım,
Eksikli yaşamaktan.
Ahlar ağacıyım, gibisi fazla.
Başka bir şey istemem
Artık beyazlaşan üç-beş tel saçıma,
Hesabımı vermekten başka.

Vasiyetimdir:
Dalgınlığınıza gelmek istiyorum
Ve kaybolmak o dalgınlıkta.

Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi,
Tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.
Yıllarca biriktirdim
rengarenk çokomel kağıtlarını kitap aralarında.
Aşık olduğumda,
Çikolata kokardı kırmızı yazgım.
hayatıma hayat diyemem artık.
sarı yazgım her sonbahar onu

Didem Madak'

AKIL GÖZÜ

Seni bulmaktan önce aramak isterim.
Seni sevmekten önce anlamak isterim.
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de,
Sana hep, hep yeniden başlamak isterim.
 
Özdemir Asaf

Yavaş yavaş ölürler
Seyahat etmeyenler,
Yavaş yavaş ölürler okumayanlar,
müzik dinlemeyenler,
vicdanlarında hoş görmeyi barındırmayanlar.

Yavaş yavaş ölürler,
İzzetinefislerini yıkanlar
Hiçbir zaman yardım istemeyenler.

Yavaş yavaş ölürler
Alışkanlıklara esir olanlar,
her gün aynı yolları yürüyenler,
Ufuklarını genişletmeyen ve
değiştirmeyenler,
Elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile girmeyen,
veya bir yabancı ile konuşmayanlar.

Yavaş yavaş ölürler
İhtiraslardan ve verdikleri heyecanlardan kaçınanlar,
tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki pırıltıyı
görmek istemekten kaçınanlar
yavaş yavaş ölürler.

Yavaş yavaş ölürler
Aşkta veya işte bedbaht olup istikamet değiştirmeyenler,
Rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar,
Hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin
dışına çıkmamış olanlar.
Yavaş yavaş ölürler.
P.NERUDA

MEMNUNİYET

Benden zarar gelmez
Kovanındaki arıya
Yuvasındaki kuşa;
Ben kendi halimde yaşarım
Şapkamın altında.

Sebepsiz gülüşüm caddelerde
Memnuniyetimden;
Ve bu çılgınlık delicesine
İçimden geliyor.
Dilsiz değilim susamam
Öyle ölüler gibi
Bu güzel dünyanın ortasında


RÜŞTÜ ONUR

Şehre yağmur yağdığı vakit,
babam yüzünü avuçları arasına alır, izlerdi.
Yağmur ve babam
O vakit, ne çok benzerlerdi.
Babam erken büyümüş bir adamdı.
Yaşından değil, yaşadıklarından.
Nasırlı ve de kederli öyküler taşırdı avuçlarında.
İki yakası bir araya gelmek bilmezdi.
Biraz İstanbul gibiydi benim babam.
Yinede evinden gülüşünü,
dilinden mavi türküsünü eksik etmezdi.
Yamalı hayalleri olmak bilmezdi.
Amma velakin,
onlardan da vazgeçmezdi.
Çorak toprakları şımartan,
su gibiydi babam.
Çiçeği severdi.
Ve de üveyikleri.
Derin ahların,
cümle kapısıydı babam.
Sorsam mevsimini,
"Gönül hangi mevsimi yaşıyorsa,
Ömür onu yaşar", derdi.
Babam bize yaz,
Kendine kış idi,
En çokta sırtımda dağ idi.

Seçil Oğuz

Ya Rahman! Ya Vedud! Ya Rahim..Ya Latif

Ey beni en en çok sevenim
Ey beni en en çok kollayıp-gözetenim
Ey sesimi hep duyanım! Yaralarımı saranım
Eyy hiç darılmayanım! Çağırınca koşarak gelenim!

Ey bana benden yakınım! Ey beni en çok bilenim!
Ey en çirkinimden sonra bile ?gel? diyenim!
Eyy! Dünya terketse, hiç terketmeyenim!

Ey en en vefalımEy Sevgili, en sevgili! Meded!

Ahh Ey kadrini hiç bilemediğim!
Ahh Ey nefsimin ilk şahlanışında bir kenara ittiğim
Ahh Ey ?Sendeyim? deyip, ülfetlerde kaybettiğim!
Ahh Ey ?Yalnız Sana? deyip, gayrısına kulluk ettiğim

Ahh Sevgili! En en Sevgili
Ahh ya Vedud! Ya Rahim! Ya Sabur.
Ahh ya Tevvab! Ya Afuvv
Ahh ya Rabbi! Ahh Allah?ım Af Allah?ım!
Tut sana müştak yüreğimi, affet beni

Hani Rabbim, bir anne nasıl korur-kollar evlatlarını, onlar istemeden ulaştırır ihtiyaçlarını

Bilir neye ihtiyaçları olduğunuHep hazır ve nazırdır hani
Hep verir, hiç düşünmez canını

Hani Rabbim, yavrusunun canı acısa canı yanar annenin
Hasta olsa yavrusu, kalkmaz eli-kolu, hüznünden kalbi acır hani?

Ey Annelerin kalbine, onları “anne yapan” merhameti, sevgiyi koyan Rabbim!
Onlar, okyanusundan bir zerre ile böyle iselerSen nasılsın kimbilir?

Bu duyguyla, gözyaşlarımla kapındayım Rabbim
Geri çevirme sana müştak yüreğimi, kabul eyle dileğimi

Ya Rahman! Ya Vedud! Ya RahimYa Latif

Tut yüreğimi, bırakma beni

SEVMEK SUÇ
Sevmek suçsa söyle bileyim
canımı yakan seη sin ne diyeyim
gönlüme taht kurmuşsun ne edeyim
canım yanıyor üflede söneyim
sazım çatIαdı seηi çalmaktan
damağım kurudu yalvarmaktan
gözlerim kör oldu fotografına bakmaktan
gelde açılsın gözlerim
kıyamıyorum sana beddua etmeye
yalvarıyorum bak dön geriye
gözler sel olmuş
gönül meyhane gelde gör halimi,
sevmek suçmuş sanki
seveηse günahkar
demezler ki seveη suçluysa
sevileηdir eη büyük günahkar.

Çocukların uçurtmalarına benziyorsun
Biliyor musun
Rüzgarı hiç dinmeyen bir mavilikte
Güneşli sular gibi gülümsüyor yüzün..

Şükrü Erbaş

ÖĞRETMENİM
Bana neler öğretmiştin
Unutmadım öğretmenim
Ama gel gör yine adam
Olamadım öğretmenim
   Ezberledim hep dersini
   Yaşattılar hep tersini
   Mutluluğun adresini
   Bulamadım öğretmenim
      İnsanlığın adı para
      Bu hayatın tadı para
      Ne gerek var kitaplara
      Anlamadım öğretmenim
Hani doğru bükülmezdi
Hani haklı ezilmezdi
Hani dağlar yıkılmazdı
Yıkıldım öğretmenim
   Defter başka, kalem başka
   Yaşadığım alem başka
   Şöyle güzel, gerçek aşka
   Düşemedim öğretmenim
      Saygı dedim anlayan yok
      Vefa dedim tanıyan yok
      Dostluğu da bir bilen yok
      Göremedim öğretmenim
Her şey yerli yerinde mi
Bütün sırlar derinde mi
Suç bende mi, evrende mi
Bilemedim öğretmenim
   Sakın gitmesin ağrına
   Bir hevesim yok yarına
   Utanacımdan mezarına
   Gelemedim öğretmenim
   Affet beni öğretmenim