Sevdiğimiz Şiirler

bir yaz gecesi rüyası
güneş bizimle birlikte
batıyor ellerimizde
doğacak yeni güne gel
ve ışığın dahasını iste

yitik bir değerdir
ve kolayca harcanan
yoklar şehrinde zaman
kelebekler ölmesin
kozalarda sensiz
sessiz çığlıklarla

Tüm işgallerine kapattım
yüreğimi sevdaların
yokluğuna değil gülüm
varlığına direneceğim
ve ömrümün son deminde de
sadece seni seveceğim

gecelerde severek
sabahlanan bir candan
gündüz neden ürker gözlerim
korkma sevdiceğim
tüm güzel elbiseler senindir
gel dilediğince giyin

ne yarınım var ne de henüzüm
gün geçtikçe tükenen
can kuşum
sevdalara vurulmuşum

O, defterlerden adını
sildiğim bir tanımdır kötülük
seni silmek ise ellerimle intihar

havalansın diye yerküre
bir pencere açtım geceme
bir kelebek geldi
bir iğne deliğinden
yüreğimi deldi

seni içime sakladım
şiire yazdım
gelirsin diye
ve okursun gözlerimden
             

Ay Geceye Sürgün

Mevsimler sen kokarken
Ay, geceye sürgün biliyorum.
Zemheri artığı umutlarımla
Geceye inat yürüyorum.
Gözlerini arıyorum,
Karanlıkların düştüğü kaldırımlarda..
Cehennem yangınlarından
Kirpiklerine firar ediyorum.
Ateşini söndüremezsem hasretinin,
Korkma canım,
Ateşlere gözlerini verdim diye...
Sen; saçlarını bırak rüzgara,
Küllerimden saçlarına gülleri işlemeden
Ölümü dudaklarından öpmeyeceğim.

Takvimler, yaprağından acıyı elerken
Yıldızlar, karanlığa küskün biliyorum.
Alnıma, kavgalarını alıp
Cellâtlığına soyunuyorum
Geçmiş yıllarının..
Suskunluğunu almayın kurşunların.
Yârimi yaralamadan,
Gözbebeklerinden öpeyim ölümün...
Menzil, bir kez ıskalarsa da göğsümü
Ben serileyim elvedası toprağa...

Şafakları sökerken karanlıklardan
Her sabah sana gülümsüyorum.
Şimdi gülümseme zamanı ey yar.
Dünden miras kalsa da acıların,
Hep güllerle anılacak ömrün.
Aydınlığa çevir yüzünü,
Meleklerin kirpiklerine yazılacak
Bahar kokan naif gülüşün.
 
Ismail Sarıgene

Sensiz sabahlarımın saçları dağılmış oluyor,
Kapı çalıyor, açan yok.
Perdelerim uçuşmuyor rüzgarda,
Açmıyorum ne cam, ne kapı.
Uzun zaman oldu görmeyeli dostları
Pijamalı gezinip duruyor umutlarım
Bir gelsen..giyinecekler yeniden mutlulukları.
Saçlarını tarayacağız birlikte baharın
Kiraz bahçelerinde gezeceğiz Temmuz ayları
Güneş lekesi düşecek tenimize
Elimiz yüzümüz bahar bahçe
Geceleri yakamoz koyacağım alnına
Deniz köpük köpük şarkılar söyleyecek
Omzunda dinleyeceğim onları
Ah gelsen..
Ağustos böceklerinin sesinde sarılsak uykulara.
Sol yanıma mutluluğu yerleştirsen.

Seçil Oğuz'

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.
Gözlerinde bir bitmez,bir tükenmez güzellik
Saçlarında ilkbahar..

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Gülüşünde taze serin bir rüzgar
Ellerin yine eskisi kadar güzel
Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar..

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Hasretin içimde sonsuzluk kadar.
Şaşırmış kalmışım birdenbire çaresiz.
Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.

Bir gün baksam ki gelmişsin..
Ne yüzünde bir gölge,ne dilinde sitem var.
Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm
Benim olmuş dünyalar. . .




 
Yavuz Bülent Bakiler

"Yalnızlık nedir?" diye sordu çocuk
Gülümsedi kadın
"Memeden kestiğimde seni
İçimde doğan boşluk gibidir" dedi.
"Kokundan uzak kaldığım an gibi mi?" dedi çocuk
"Ses sağnağında yüreğine tek bir tınının değmemesi gibi,
Düşsüz uyku gibi,
Renksiz düş gibi,
Çocuksuz ana kucağı gibi" dedi kadın.
"Yalnızlık nedir?" diye yeniden sordu çocuk
"Aşksız bahar gibi,
Kokmayan çiçek gibi,
Arı konmayan renk gibi" dedi kadın.
Hüzünlendi çocuk,
Gamzelerine iki büyük çaresizlik doldurarak
"Yalnızlık yavrusunun gözlerindeki çaresizlik gibidir" dedi kadın.
"Ağlatacak kadar güçlü müdür?" dedi çocuk,
Sarıldı kadın çocuğa
"Sana akan bu sevdam kadar keskindir" dedi
"Gülümsemene büyüttüğüm umudum kadar güçlü.."
"Acıtır mı insanın canını?" dedi çocuk
"Seni kaybetmenin korkusu kadar acı,
Senin gözyaşlarının ateşinden daha yakıcı" dedi kadın.
"Hep yalnız mıydın?" dedi çocuk
Daldı anılara kadın,
Eski bir aşkın kalıntılarında dolaştı biraz,
Biraz eski mutluluklara dokundu.
Çekingen.. Biraz da özlemli
Bugündeki yalnızlığını yaratan büyük aşkını düşündü.
"Hiç bitmez mi yalnızlığın?" dedi çocuk
O'nun gibi bakmayan
O'nun gibi gülümsemeyenler geldi aklına.
O'nun sarmalarındaki sıcaklığı yaşatamayanları düşündü.
"Büyük aşklar büyük yalnızlıklar doğurur` dedi kadın
Sarıldı çocuğa kadın
Umuda sarılır gibi
Yalnızlığını yıllara gömer gibi
Sarıldı sevdasının en güzel meyvesine...

Gassan Satar

Seni dağladılar, değil mi kalbim,
Her yanın, içi su dolu kabarcık.
Bulunmaz bu halden anlar bir ilim;
Akıl yırtık çuval, sökük dağarcık.

Sensin gökten gelen oklara hedef;
Oyası ateşle işlenen gergef.
Çekme üç beş günlük dünyaya esef!
Dayan kalbim üç beş nefes kadarcık!

                           Necip Fazıl Kısakürek

Umduğun inceliğe inmiyorsa söz,
Çekil suskunluğun tüneklerine; Ucuz etme anlamı...
Böyle zamanlarda insan
Çokluk yalnız kalmalı...
 
Sevgisiz seslerle çevren çiğ,
Uysan uzaklaşırsın kendi özünden,
Dirensen günün karanlık...
Bu yüzdendir gecelerin güzelliği,
Geceler aydınlık..

Al getir kendi derinliklerine,
Ufuksuz sularda duran gemini...
Getir ki sabaha çok var...
Hem bakarsın gecelerin koynundan
Bir 'bilen' çıkar...

Şükrü Erbaş

Aşk; yalnız bir operadır kış güneşinde dinlenen.
Aşk; bazen bir zaman hatasıdır.
Aşk; bazen kavuşamamak, adını karalamaktır kağıtlara.
Uzun bir suskunluktur ya da durmadan ondan konuşmaktır.
Aşk; bir filmin, bir karesinde takılıp kalmak...
Bazen tuhaf bir cesaretle meydan okumaktır.
Aşk; bazen nedenini bilmediğiniz bir duraksamadır.
Aşk; bir harabenin ortasında birşey bulup da ne yapacağını bilemeyen
iki savaş çocuğu gibi kalmaktır.
Eylül'ün toparlanıp gitmesini izlemektir.
Bir bakış bile anlatmaya yeterken herşeyi
kalbinizi dolduran duyguların kalbinizde kalmasıdır.
Aşk; canınızla beslemektir hüznün kuşlarını.
Aşk; vazgeçmektir gözlerinden.
Geceleri ansızın nedensiz uyanmaktır uykularından, usul usul ağlamaktır.
Aşk; birgün anahtarın ters döneceğine inanıp ışığa kavuşmayı özlemektir.
Aşk; buralardan öylece çekip gitmek ve sonunda kendine bir gül vermektir.
Acını içine alıp, göz damlalarını tutup, güçlü olmaya çalışmaktır.
                    İCLAL AYDIN

Atlar giderim dolu dizgin,
Bir deli tayın yelesine tutunup
Yürek kafesimde onulmaz bir Yaranın mermisi patlar
Nerede durur / nerede rahvanlaşır delikan düşüncelerim
Bilemez oldum, bir meçhule mi gider yollarımın rotası
Bağrıma bağrıma vurur /
Poyraz gibi keser /
 İmbatlar

Celâlettin KURT

Bağışla beni kalbim!
senden başka sığınağım yok
kanatlarından vurulmuş kuş gibiyim hayatın karlı yamaçlarında
gözlerimde dalları fırtınada kopmuş bir ağacın hüznü
bahtıma düşen gurbet, yüreğime sığmayan hasret
başımda gam, nemli kirpiklerle bir uçuruma tutunmuş kalmışım.


Bağışla beni kalbim!
senden başka sığınağım yok
seni hak etmediğin haksızlıklara uğratıp,
kimseye haksızlık etmediğim için bağışla.
yalancı sevdalara gark edip,
zalimlere yol ettiğim için bağışla…
zindanlarda unuttuğum,
hep zayıftan yana taraf tuttuğum için beni bağışla…


Seni hep incittiğim, kırdığım için bağışla
dönen çarkın dişlilerine ayak uyduramadığım için
çıkar için kimseyi satmadığım için beni bağışla
işte huzurundayım kalbim
insan gibi yaşamaktan, insan gibi düşünmekten başka
bir şey gelmiyor elimden
hayatta her şey düştü kırıldı elimden

Bağışla beni kalbim!
senden başka sığınağım yok
ezikliğim
fakirliğim
seni hep üzdüğüm için.
onurum
gururum
dürüstlüğüm için beni bağışla

temiz özüm, yaşlı gözüm, riyasız sözüm için
saflığım, hüznüm, çocuk göynüm için
çocuklarım, sevenlerim, sevmeyenlerim için
ezmediğim karıncalar
hasretini çektiğim dağlar için
cömertliğim,
mertliğim,
merhametim için bağışla…

Sen de bağışla beni canım Annem,
başımın tacı, gözümün ışığı.
bu yalancı dünyada hep aldandığım, aldatmadığım için.
insan olmayanı, insan sandığım için.
dönen çarkın dişlilerine ayak uyduramayıp,
yoksul ve yalnız kaldığım için beni bağışla

Affet beni ey kalbim!
affet ki,
başı dik,
vicdanı pak,
alnı ak gezeyim gezdiğim yerde…

Tutunduğum bütün dallar kırık
başlayabilmek için yeniden şu unuttuğum hayata
Ve yer bulabilmek için gönlümün yorgun ve kederli güvercinine
bağışla beni kalbim!
budur maruzatım…

Varsın yalancılar, yalakalar tutsun yol başlarını
özlemlerimize ihanet etsin hayat
dostluklar içimizde ince bir sızı gibi kalsın…


Biz dünyaya dostuz ya,
hayatı, insanı, insan gibi seviyoruz ya! ...
yetmez mi?

bağışla beni kalbim!
budur maruzatım…

Nuri Can

Bak gözlerime…

Bak ki, vurulduğum yerden görebileyim kendimi

Sana öyle hasretim ki Sözlerim yetmez

Eğer sana kavuşmazsam

Gözyaşım dinmez

Eller bilmez kıymetini

Ben gibi sevmez,yar

Yenildim sevdana

Yenildim biçare

Sensiz yüzüm gülmez

Bülbüller güllere Gündüzler geceye

Nasıl muhtaç ise Muhtacım öylece

Olmasın ayrılık Olmasın sevgine İhtiyacım var,var

İhtiyacım var ..!

Ne bir an ne anılara yazılı künyesi
yok adresi
söğütler altında uyurdu gençliğinin gölgesi
yok adresi
rüzgâra savurdum dedi acılarımı bir akşam
yok adresi
akşam ne bilsin acıların ve yalnızlığın rengini
yok adresi
avlusu geniş ufuklarda boy atmak isterdim
yok adresi

Yurduna uzak düşmüş bir şairin sesiyle çağır beni
bulurum seni…

Refik Durbaş'

Ne zaman

seni unutmak için gitsem bu şehirden

“Bir şey unuttum” deyip,

Hep geri döndüm ben..

...........
işte, öğrendim sonunda
insan düşünce aşka
kalmazmış hiç bir şey
kelepçeli bir kalp
prangalı bir gönül
ve bir yanık kokusundan başka...
arzular mahpus başı dumanlı hasrete
ey ateşi küllemeyen / küllenmeyen vuslat!
yak beni, suyun ıslatmadığı yerden
ey ağladıkça gökleri kanatan ıssız feryat!
duyur kendini, satılmış şehirlere
duyur da gelsin varoşlardan, bir göz kırpımı
yarınlara cellat olmadan köhnemiş anılar
bitsin bu kurtlanmış küflü keder
Zerdüştî yangınlar içinde
hangi mühürlü yürek, bilmem, kaç para eder?
........